Τα εκσυγχρονισμένα αυστραλιανά Μ113AS4 και η Ελληνική περίπτωση

Τα Αυστραλιανά Μ113ΑS4 είναι από τα καλύτερα προστατευμένα οχήματα της σειράς Μ113

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από το DefenceGreece

«Ο ΕΣ είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Οι Ομάδες Μάχης Πεζικού αποτελούν τα κύτταρά του». Τάδε έφη ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχάλης Κωσταράκος όταν ήταν στις τάξεις του ΕΣ κατά την διάρκεια εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και ενός τετ α τετ με τους τότε στρατιώτες του Γ’ Σώματος Στρατού.

Η ομάδα αυτή όμως στο σύγχρονο πεδίο μάχης θα πρέπει να μεταβεί στον χώρο δράσης της με κάποιο μηχανοκίνητο μέσο το οποίο παράλληλα να προσφέρει και προστασία από πυρά πυροβολικού και ελαφρών όπλων. Τα οχήματα αυτά στις τάξεις του ΕΣ ακούνε στο όνομα ΤΟΜΠ Λεωνίδας Ι/ΙΙ, Μ113Α1/Α2 και BMP-1. Στην παρούσα φάση και ακόμη και αν βγαίναμε σταδιακά από την οικονομική κρίση τα διαθέσιμα κονδύλια είναι περιορισμένα και όταν αυτά βρεθούν αναμένεται να κατευθυνθούν στην απόκτηση και διεύρυνση των στρατηγικών πλεονεκτημάτων των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε αέρα και θάλασσα. Έτσι είναι απίθανη η όποια προσπάθεια εκκίνησης ενός προγράμματος κατασκευής και προμήθειας νέων ερπυστριοφόρων οχημάτων ΤΟΜΑ είτε και ΤΟΜΠ. Στην πρώτη περίπτωση των ΤΟΜΑ τα κόστη κυμαίνονται μεταξύ 3.5-5 εκ Ευρώ το κάθε όχημα ενώ στην δεύτερη περίπτωση στα 2 εκ αντίστοιχα. Ποια λοιπόν θα μπορούσε να είναι η λύση;

Δεδομένου ότι ο ΕΣ ιδιαίτερα στις γραμμές του Δ’ ΣΣ χρειάζεται τουλάχιστον 291 τέτοια οχήματα (με βάση παλαιότερη μελέτη του ΓΕΣ) το απαιτούμενο κόστος που απαιτείται φθάνει την τάξη των εκατοντάδων Εκατομμυρίων Ευρώ για τροχοφόρα οχήματα και ξεπερνά το 1 δις Ευρώ για ερπυστριοφόρα οχήματα. Κατά καιρούς κυκλοφορούν προτάσεις και δημοσιεύματα για τόσο για τις προσπάθειες του Ελληνικού Στρατού να εκσυγχρονίσει με λίγα χρήματα τα υπάρχοντα οχήματα Μ113 και Λεωνίδας που διαθέτει όσο και προτάσεις προμήθειας μεταχειρισμένων ΤΟΜΑ τα οποία όμως λόγω κόστους δεν είναι της παρούσης. Ας δούμε την περίπτωση των Αυστραλιανών Μ113 ο εκσυγχρονισμός των οποίων ξεκίνησε ως ένα πρόγραμμα χαμηλού κόστους και υψηλής αποτελεσματικότητας την δεκαετία του 1990.

Τότε ο Αυστραλιανός Στρατός διέθετε στις τάξεις του 766 Μ113Α1 τα οποία και πέρασε από γενικό πρόγραμμα ανακατασκευής και επισκευής. Συνολικά 537 οχήματα συμμετείχαν σε αυτό το αρχικό πρόγραμμα που κόστiσε τότε 40 εκατομμύρια Α$ (αυστραλιανά δολλάρια) σε τιμές 1993. Το πρόγραμμα εκπονήθηκε κατά την περίοδο 1996-1998. Τα οχήματα αυτά προορίζονταν τότε και για μια μελλοντική ολική αναβάθμιση των επιχειρησιακών τους ικανοτήτων. Επίσης τα οχήματα αυτά κατανεμήθηκαν σε 7 διαφορετικές εκδόσεις. Σκοπός του προγράμματος εκσυγχρονισμού αξίας 594 εκ Α$ ήταν η κάλυψη των αναγκών του Αυστραλιανού Στρατού και σε ειδικοποιημένα οχήματα. Η πλειοψηφία των οχημάτων που εκσυγχρονίστηκαν ανήκουν στην έκδοση M113-AS4 APC. Τελικά αποφασίστηκε ο εκσυγχρονισμός μόνο 350 οχημάτων αρχικά και το πρόγραμμα ανατέθηκε στην εταιρεία Tenix Defence to 2002.

Τα νέα όργανα ελέγχου του οδηγού αυξάνουν κατά πολύ την ευκινησία του οχήματος

Οι εκδόσεις των νέων οχημάτων είναι οι ακόλουθες:

• Τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς Προσωπικού με επανδρωμένο πύργο ενός ατόμου: M113-AS4 APC.
• Τεθωρακισμένο όχημα μάχης Μηχανικού : M113-AS4 AF. Περιλαμβάνει γερανό με ανυψωτική δύναμη 2.4 τόννων στα 4 μέτρα. Περίπου 38 οχήματα παραδόθηκαν
• Τεθωρακισμένο όχημα Περισυλλογής : M806-AS4 ARVL.  12 συνολικά
• Έκδοση Ασθενοφόρου: M113-AS4 AA
• Έκδοση Οχήματος Διοίκησης: M113-AS4 ACV
• Έκδοση οχήματος μεταφοράς προμηθειών και εξοπλισμού: M113-AS4 ALV
• Φορέας Όλμου: M125-AS3 AM

Το πρόγραμμα με την κωδική ονομασία LAND 106 επέφερε βελτιώσεις στο σύνολο των οχημάτων στους παρακάτω τομείς.

1. Προστασία: Εφαρμόσθηκε ένα εξωτερικό πακέτο θωράκισης που επέτρεψε την προστασία από πυρά μέχρι 14.5mm. Τα οχήματα έτσι κατηγοριοποιούνται στο επίπεδο 4 κατά Stanag 4569  από το επίπεδο 2 που ήταν μέχρι πρότινος. Παράλληλα τοποθετήθηκαν εσωτερικά spall liners για περιορισμό της ζημίας και προστασίας του προσωπικού σε περίπτωση διάτρησης της θωράκισης. Ενίσχυση του σκάφους για αντοχή από εκρήξεις ναρκών καθώς και τοποθέτηση των δεξαμενών καυσίμου εξωτερικά. Το συνολικό RCS και κυρίως το θερμικό αποτύπωμα IR μειώθηκε χρησιμοποιώντας ειδική βαφή.
2. Ισχύ πυρός: Ένας νέος  ηλεκτρικά τροφοδοτούμενος πύργος  κατασκευάστηκε ο οποίος έχει μικρό όγκο και καταλαμβάνει μικρό χώρο στο διαμέρισμα πληρώματος. Ο οπλισμός περιλαμβάνει πυροβόλο M2HB των 12.7 mm με συλλογή γρήγορης αλλαγής της κάνης. Ο πυροβολητής διαθέτει σκοπευτικά ημέρας και νύκτας (κατασκευής Thales Optronique) και βρίσκεται σε θωρακισμένη καμπίνα.
3. Ευκινησία: Έγινε αλλαγή κινητήρα, κιβωτίου ταχυτήτων και των οργάνων οδήγησης. Η ανάρτηση μαζί με τους εδαφιαίους τροχούς αντικαταστάθηκαν πλήρως. Στην έκδοση Μ113ΑS4 προστέθηκε ένας ακόμη εδαφιαίος τροχός φθάνοντας τους 6 συνολικά για καλύτερο χειρισμό και ευκινησία. Το σκάφος επιμηκύνθηκε κατά 666 mm/ 26.2». O Κινητήρας Diesel που χρησιμοποιείται είναι ο MTU 6 V 199 TE 20 που αποδίδει 450 HP στις 2300 στροφές ή 350 HP στις 2100 στροφές.
4. Εσωτερικός εξοπλισμός: Εγκαταστάθηκε σύστημα ναυτιλίας GPS/INS μαζί με νέο ηλεκτρικό σύστημα παροχής ισχύος. Επιπλέον έγινε αναδιανομή του χώρου αποθήκευσης οπλισμού και πυρομαχικών για βελτίωση της εργονομίας.

To βάρος του οχήματος ανέβηκε από τους 12.3 τόννους στους 18 τόνους για την έκδοση AS4 και στους 15 τόννους για τις υπόλοιπες εκδόσεις. Η διαφορά των τριών τόννων αφορά κυρίως τον επανδρωμένο πύργο, το επιμηκυμένο σκάφος και τα μεταφερόμενα πυρομαχικά.

Γενικά Χαρακτηριστικά	Μ113Α1	Μ113AS4
Βάρος	12300 kg	18000 kg
Μήκος	4,863 μέτρα	6 μέτρα
Πλάτος	2,686 μέτρα	2,69 μέτρα
Υψος	2,5 μέτρα	2,61
Πληρωμα/Μεταφερόμενη Ομάδα	2+10 μεταφερόμενη ομάδα	2+10 μεταφερόμενη ομάδα
Επίπεδο προστασίας	Level 2 κατά 7.62 mm	Level 4 κατά 14.5 mm
Ταχύτητα	37 km/h	66 km/h
Αυτονομία	320 km	550 km
Κινητήρας	209 Ιππων	450 Ιππων στις 2300 στροφές ή 350 Ιππων στις 2100 στροφές
Οπλισμός	12.7 mm M2HB με οπτικά σκοπτευτικά	12.7 mm M2HB QCB σε θωρακισμένο πύργο με σκοπευτικά ημέρας/νύκτας

Παρατηρήστε τις «βίδες» με τις οποίες είναι τοποθετημένη η έξτρα θωράκιση στο όχημα προστατεύοντας το από βολίδες των 14.5 mm στα πλάγια και στο μπροστινό τμήμα

Οι δοκιμές ξεκίνησαν το 2004 και τα πρώτα 14 οχήματα παραδόθηκαν στον στην 1η Ταξιαρχία του Αυστραλιανού Στρατού στο Darwin για επιχειρησιακές δοκιμές πεδίου μέχρι το 2007. Στην φάση αυτή παραδόθηκαν και άλλα 2 οχήματα ειδικοποιημένου ρόλου, 1 τεθωρακισμένο όχημα περισυλλογής ARVL και 1 όχημα μηχανικού AF. Ακολούθησε η εκκίνηση του εκσυγχρονισμού των υπολοίπων οχημάτων.Τον Ιούνιο του 2008 η εταιρεία TENIX εξαγοράστηκε από την BAE Systems και υπογράφηκε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους σύμβαση 225 εκ $Α για τον εκσυγχρονισμό 81 ακόμη οχημάτων.Έτσι το συνολικό κόστος έφθασε τα 829 εκ Α$ (+40 της γενικής επισκευής που έγινε την δεκαετία του 90) για 431 τεθωρακισμένα οχήματα.

Αν και μέχρι το 2007 είχε προβλεφθεί να παραδοθούν 100 εκσυγχρονισμένα οχήματα αυτό κατέστη εφικτό μόλις στο τέλος του 2010. Το συνολικό κόστος ανέβηκε και άλλο , λόγω αναγκών που προέκυψαν και επιδιορθώσεων σε ορισμένα οχήματα φθάνοντας συνολικά το 1 δις $Α. Το πρόβλημα όμως ήταν πως ενώ το μέχρι το 2010 είχαν δοθεί σχεδόν 750 εκ Α$ (συμπεριλαμβανομένων των λειτουργικών δαπανών) είχαν παραδοθεί μόλις τα 100, αριθμός που αντιστοιχούσε στο 25% των οχημάτων.

Οι ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις χρηματοδότησης για την συνέχιση του προγράμματος M113AS4 δυστυχώς δεν ακολουθήθηκαν από ανάλογες παραδόσεις οχημάτων λόγω τεχνικών δυσκολιών

Αυτή η αναντιστοιχία ήταν που πίεζε την Αυστραλιανή κυβέρνηση να ακυρώσει το πρόγραμμα. Τα ήδη επενδυμένα κεφάλαια όμως δεν άφηναν περιθώριο για διαφορετική λύση από την συνέχιση του προγράμματος. Έτσι έγιναν προσπάθειες να εξευρεθούν εταιρείες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Ηγετικό ρόλο σε αυτό είχε η Γερμανική εταιρεία FFG, ιδιαίτερα σε προβλήματα μηχανολογικής φύσεως. Στο τέλος του 2010 είχαν παραδοθεί 194 οχήματα. Οι παραδόσεις ολοκληρώθηκαν το 2012 με δριμεία κριτική από το Γραφείο Ελέγχου ANAO.

H τελική αξιολόγηση του προγράμματος και η έκθεση του ANAO περιελάμβανε μια σειρά ευρημάτων που ανέβασαν το κόστος και είναι ενδεικτικές για το που κατέληξε ένα τόσο φιλόδοξο πρόγραμμα :

• Καθυστερήσεις στην προετοιμασία και επιμήκυνση των υπο εκσυγχρονισμό σκαφών
  Χαμηλή ποιότητα κατασκευής, γεγονός που απαίτησε εργασίες επισκευής και μετά την παράδοσή τους στον Αυστραλιανό Στρατό
• Καταστροφές υποδομών και εξοπλισμού του Κρατικού Εργοστασίου στην Bandiana
  Καθυστερήσεις στην σχεδίαση και ανάπτυξη της έκδοσης λογιστικής υποστήριξης ALV και της έκδοσης φορέα όλμου AM
• Τελευταίο και σημαντικότερο, κατά την διαδικασία εκσυγχρονισμού παρατηρήθηκαν καταστροφικές ρωγμές στην άτρακτο του M113 (Λόγω του επιπλέον βάρους που δεν άντεχε το αλουμινένιο σώμα του) και απο-σφυρηλάτηση του σκάφους του. Απαιτήθηκαν έτσι κοστοβόρες μηχανολογικές επεμβάσεις για επισκευές.

Ακόμη όμως και με την καθυστέρηση στο χρονικό συμφωνηθέν πλαίσιο παραδόσεων ή την αύξηση του κόστους, τα οχήματα αυτά σε υπηρεσία με τις Αυστραλιανές Ένοπλες Δυνάμεις αντιμετώπιζαν τεράστια προβλήματα διαθεσιμότητας. Ενώ η διαθεσιμότητα των οχημάτων πριν τον εκσυγχρονισμό κυμαίνονταν στο 68%, μετά τις επεμβάσεις εκσυγχρονισμού και το επιπλέον βάρος που αυτές κληρονόμησαν τα οχήματα αντιμετωπίζουν διαθεσιμότητα 39% (!). Η πολύ χαμηλή διαθεσιμότητα εξηγείται από το γεγονός πως το σκάφος του Μ113 και η επιμήκυνση που του έγινε είχε καταστροφικά αποτελέσματα για την συνολική οδηγική συμπεριφορά του σκάφους.

Έτσι η κριτική που δέχθηκε από το ANAO είναι πως παρόλο που επενδύθηκαν 1 δις Α$ η συνολική δύναμη που είναι διαθέσιμη είναι πολύ μικρότερη. Σαν μέτρο σύγκρισης δόθηκε ότι για το ίδιο ποσό χρημάτων και αγορά νέων οχημάτων προς 5 εκ $Α η συνολική δύναμη θα είχε την ίδια περίπου αριθμητική ισχύ πόσο δε μάλλον τα οχήματα που θα αποκτώνταν θα ήταν ικανότερα. Αν υποθέσει κανείς ότι η διαθεσιμότητα των νέων οχημάτων θα ήταν το λιγότερο εκείνης των Μ113Α1 τότε βγαίνουν ενδιαφέροντα συμπεράσματα.

Ο πραγματικός ρυθμός παραδόσεων των οχημάτων (μπλε γραμμή) σε σχέση με τον προβλεπόμενο (γκρι γραμμή)

Ο πραγματικός ρυθμός παραδόσεων των οχημάτων (μπλε γραμμή) σε σχέση με τον προβλεπόμενο (γκρι γραμμή)

Συγκεκριμένα:

431 οχήματα M113AS4 Χ 39 % = 168 διαθέσιμα Τεθωρακισμένα οχήματα

192 οχήματα (ASCOD ή CV90 ) X 70 % = 134 διαθέσιμα Τεθωρακισμένα οχήματα

Έτσι αν η Αυστραλιανή Κυβέρνηση αποφάσιζε να αποκτήσει 192 οχήματα νέας κατασκευής στο τέλος θα πλήρωνε το ίδιο ποσό για παρεμφερή ικανότητα προβολής ισχύος των Μηχανοκίνητων Ταξιαρχιών της σε περίπτωση ένοπλων επιχειρήσεων.

Θα ήταν περιττό να αναφερθούμε στην μεγαλύτερη προστασία των νέων ΤΟΜΑ (προστασία από πυρά 14.5 mm παντού και κατά πυροβολων 30 mm στο εμπρόσθιο ημισφαίριο),την ευκινησία, στον κατά πολύ ισχυρότερο οπλισμό των 30/35 mm (σε σχέση με το πυροβόλο 12.7 mm M2HB) ή τις καλύτερες θερμικές κάμερες που αυτά διαθέτουν.

Η Ελληνική Διάσταση

Δεδομένου ότι την παρούσα στιγμή ο ΕΣ αποσύρει τα ΤΟΜΑ BMP-1 (πλην 72 οχημάτων που θα γίνουν φορέας Zu-23) αντικαθιστώντας τα με ΤΘ οχήματα της σειράς Μ113Α2 θα έπρεπε να παραδειγματιστούμε από τα παθήματα των Αυστραλών και πάλαι ποτέ συναγωνιστών (ως μέρος της δύναμης της ANZAC κατά των Τούρκων στην Καλλίπολη). Η προσπάθεια για επίτευξη προγραμμάτων εκσυγχρονισμού τα οποία στην ουσία αλλοιώνουν πλήρως την κατασκευή ενός οχήματος πολλές φορές δημιουργούν χειρότερες καταστάσεις σε επίπεδο διαθεσιμότητα και υπερτιμολογήσεις. Το μεγαλύτερο λάθος στο proof of concept είναι ότι πολλοί χρήστες περιμένουν την απόκτηση δυνατοτήτων που έχουν τα νεότερα οχήματα (ASCOD, CV90) από οχήματα σχεδιασμένα την δεκαετία του 50 .

Μπορεί στα χαρτιά το Μ113ΑS4 να βρίσκεται πολύ μπροστά από το αρχικό Μ113Α1 αλλά όταν μπαίνουν οι τεχνοοικονομικές λεπτομέρειες του κόστους απόκτησης, της διαθεσιμότητας και των πραγματικών ικανοτήτων του σε σχέση με Σύγχρονα  Ερπυστριοφόρα Οχήματα νέας κατασκευής, τότε και μόνο τότε προσγειωνόμαστε στην πραγματικότητα.

Δεν είναι τυχαίο ότι παρόλο που ο Αμερικανικός Στρατός έχει εγκαταστήσει  ισχυρότερο κινητήρα των 275 ίππων στο Μ113Α3, δεν μπήκε στον κόπο να αυξήσει το επίπεδο θωράκισης κατά πυροβόλων όπλων παρόλο που ανέπτυξε το πακέτο θωράκισης P-900 . To τελευταίο προσέφερε το ίδιο επίπεδο προστασίας με το Αυστραλιανό M113AS4 και έχει εγκατασταθεί κατά περίσταση σε αμφίβια οχήματα AAV7.

H προσθαφαιρούμενη συλλογή θωράκισης P-900 που προορίζονταν για το Μ113Α3 έχει χρησιμοποιηθεί για το όχημα AAV7 (αποκτήθηκαν 189 συλλογές). H αποτελεσματικότητά της δεν ενθουσίασε τους Αμερικανούς Πεζοναύτες κάτι που οδήγησε στην ανάπτυξη του κιτ EAAK

Τα ίδια προβλήματα σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό έχουν και τα άρματα μάχης M60 Sabra τα οποία δεν κάνουν πολλές δημόσιες εμφανίσεις για επίσημα αδιευκρίνιστους μέχρι στιγμής λόγους…

Ο ΕΣ άσχετα από τα λάθη του παρελθόντος και τον παραγκωνισμό της απόκτησης ικανών μηχανοκίνητων οχημάτων ΤΟΜΠ/ΤΟΜΑ από την δεκαετία του 90, βρίσκεται στο σημείο όπου για μια δεκαετία θα συνεχίζει να βασίζεται στα 500 Λεωνίδας Ι/ΙΙ και σχεδόν 2000 Μ113 Α1/Α2. Έτσι ολόκληρος αυτός ο στόλος οχημάτων θα πρέπει να ανταποκριθεί στο έπαρκο στο σύγχρονο πεδίο μάχης.

Θεωρούμε πως με δεδομένη την εμπειρία του Αυστραλιανού Προγράμματος ο ΕΣ θα πρέπει να κάνει κάποιες λίγες αλλά καίριες παρεμβάσεις στα οχήματα αυτά. Ένα μινι πρόγραμμα εκσυγχρονισμού στα M113A1/A2 θα ήταν επιθυμητό αν γινόνταν από το 304 ΠΕΒ για μείωση κόστους. Οι ίδιες ενέργειες θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς ιδιαίτερο κόστος και στα ΤΟΜΠ Λεωνίδας Ι/ΙΙ. To καθολικό αυτό πρόγραμμα εκσυγχρονισμού μπορεί να επικεντρωθεί στους παρακάτω τομείς:

1. Μεταφορά των δεξαμενών καυσίμου εξωτερικά σε θωρακισμένα κυτία ώστε να αυξηθεί η επιβιωσιμότητα του οχήματος και η προστασία των μεταφερόμενων στρατιωτών σε περίπτωση πλήγματος
2. Εγκατάσταση ανοιχτού πυργίσκου ενός ατόμου εφοδιασμένο με πυροβόλο Μ2ΗΒ. To .50αρι πυροβόλο είναι ιδιαίτερα αποδοτικό κατά προσωπικού και ελαφρά θωρακισμένων οχημάτων. Διαθέτει 1800 μέτρα βεληνεκές και μπορεί να δεχθεί ποικιλία βολίδων 12.7mm που περιλαμβάνουν βλήματα ΑP/SLAP (κατά θωρακισμένων στόχων, το M962 SLAP-T διαπερνά 34 mm ενισχυμένου χάλυβα HHA στα450 μέτρα), ΗE-IAP (κατά μαλακών και σκληρών στόχων, θεωρείται βλήμα συνδυασμένης αποτελεσματικότητας) καθώς και απλή βολίδα Ball (το νεότερο πυρομαχικό Mk 323 Mod 0 με κάλυκα από πολυμερή χαρίζει έως και 20% μικρότερο βάρος).

Αν και από πολλούς Έλληνες Δημοσιογράφους υιοθετήθηκε η γραμμή ότι ο νέος πύργος οπλισμού για τα Ελληνικά Μ113Α1/Α2 είναι Ελληνικής Σχεδίασης και αντέχει πλήγματα 12.7 mm λόγω «ειδικού» κράματος εντούτοις μια έρευνα στο Διαδίκτυο αποκαλύπτει πως είναι πιστή αντιγραφή αμερικανικών σχεδίων, παρέχοντας προστασία στον πυροβολητή κατά πυρών φορητών όπλων. Στην φωτό διακρίνονται στρατιώτες της 1ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, 41 Τάγμα οι οποίοι επιχειρούν κατά Ιρακινών ανταρτών στην πόλη Sadr στο Ιράκ στις 7 Νοεμβρίου 2004 (Πηγή U.S. Army photo by Cpl James P. Johnson)

3.Για αύξηση της προστασίας εγκατάσταση Spall Liners. Υπάρχουν δύο ειδών Spall liners, τα τύπου πανελ και τα ελαστικά τύπου «κουβέρτα».  Τοποθετούνται εσωτερικά έτσι είτε ως «κουβέρτες» στην άτρακτο του οχήματος είτε ως σκληρά πλακίδια σε επμέρους σημεία. Τα τύπου πανελ Spall Liner αποτελούνται από υλικά όπως αραμίδιο, γυαλί και πολυαιθυλένιο (HDPE) τα οποία του δίνουν την απαιτούμενη σκληρότητα και ελαστικότητα. Αντίστοιχα τα μαλακού τύπου «κουβέρτας» λόγω της μεγαλύτερης ευκαμψίας τους μπορούν να τοποθετηθούν πχ στο πάτωμα ή στην ράμπτα/θύρα εξόδου και σε πολλές περιπτώσεις αποτελούνται από στρώματα kevlar. Σε περίπτωση διάτρησης της θωράκισης το στρώμα των Spall Liner απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς και των θραυσμάτων που δημιουργούνται. Ιδιαίτερα η αποτελεσματικότητά τους κατά θραυσμάτων υψηλής ταχύτητας (πιο επικίνδυνα για πρόκληση ακρωτηριασμών) είναι τέτοια που ο Αμερικανικός Στρατός τα υιοθέτησε σε όλα τα οχήματα της σειράς Μ113Α3. Με τον τρόπο αυτό εξαλείφεται ο κίνδυνος πρόκλησης σοβαρών ζημιών από βομβίδες 40 mm HEDP, RPG HE και πυρά από ισχυρά τυφέκια ελευθέρου σκοπευτή. Spall Liners μπορούν να τοποθετηθούν και στο δάπεδο των ΤΟΜΠ σώζοντας ζωές και αποφεύγοντας ακρωτηριασμούς σε περίπτωση διάτρησης του δαπέδου από έκρηξη νάρκης. Ενδιαφέρουσα είναι η έκθεση του GAO για την αποτελεσματικότητα των Spall Liner τύπου Kevlar που εγκαταστάθηκαν στο Μ113Α3. Κατά την διάτρηση από πύραυλο HEAT TOW ο κώνος των θραυσμάτων περιορίστηκε στις 48 μοίρες ενώ από βολίδες 30mm APDS του πυροβόλου Bushmaster σε μόλις 10 μοίρες (!). Μπορείτε να διαβάσετε την έκθεση εδώ: SPALL Liner έκθεση GAO για M113A3 (Πατήστε δίπλα τον ενεργό σύνδεσμο για να δείτε το pdf της έκθεσης του GAO)

To παραπάνω διάγραμμα προέρχεται από την αξιολόγηση του GAO των Spall Liner που εγκαταστάθηκαν στο Μ113Α3 και δείχνει την διασπορά των φονικών θραυσμάτων από την διάτρηση από βλήμα HEAT TOW 2.

4.(Προαιρετικά) Ενίσχυση της Θωράκισης στο εμπρόσθιο τόξο στα οχήματα της οικογένειας ΤΟΜΠ Λεωνίδας. Στην παρούσα φάση το χαλύβδινο σκάφος του Λεωνίδας προσφέρει πλευρική κάλυψη από πυρά 12.7 mm ΑP και από πυρά APDS των 20 mm στο εμπρόσθιο τόξο. Η ενίσχυση της θωράκισης στο μπροστινό τόξο θα του δώσει την δυνατότητα ώστε να είναι άτρωτο σε πυρά βλημάτων APDS των 25 mm.  H ελαφρά αύξηση του βάρους μπορεί να αντιμετωπιστεί από τον υπάρχον κινητήρα των 320 Ίππων (δίνει 21.62 ίππους/τόννο). Στην αγορά υπάρχουν διάφορες λύσεις που μπορούν να υιοθετηθούν είτε από την Γερμανική IBD είτε από την Ισραηλινή Plasan ενδεικτικά. Θεωρείται πως μια προσθήκη 1-2 τόννων δεν θα επιβάρυνε σημαντικά τον λόγο ισχύος προς βάρους και κατ’ επέκταση την ευκινησία του.

Spall Liner τύπου πάνελ

Spall Liner τύπου Κουβέρτα

Το κόστος προμήθειας των Spall Liner και των εξωτερικών θωρακισμένων δεξαμενών είναι μικρό και ακόμη και σήμερα θα μπορούσε να καλυφθεί χωρίς το άγχος του δημοσιοοικονομικού κενού.

Καθώς τα Μ113Α1/Α2 δεν παρέχουν ικανή προστασία σε πυρά άνω των 7.62 mm κρίνεται σκόπιμο η απόσυρσή τους από την 1η γραμμή σε υψηλής έντασης πιθανά Θέατρα Επιχειρήσεων. Η λαθεμένη άποψη που είναι διαδεδομένη σε πολλά στελέχη του ΕΣ ότι το αλουμινένιο του σκάφος προσφέρει προστασία από πυρά 12.7 mm στο επρόσθιο τόξο καταρρίπτεται από την έκθεση του Αμερικανικού Κυβερνητικού Γραφείου «Αξιολόγησης» GAO το οποίο σύγκρινε τις επιδόσεις του Μ113Α3 με αυτές του Stryker: Μ113 vs Stryker IFV GAO (πατήστε δίπλα στον ενεργό σύνδεσμο για να δείτε το pdf της έκθεσης του GAO).

To ζήτημα είναι ότι καθώς ο κινητήρας του Μ113 βρίσκεται στο μπροστινό μέρος παρέχει προστασία τόσο στο πλήρωμα όσο και στην μεταφερόμενη ομάδα πεζικού. Σε περίπτωση διάτρησης όμως από βολές 12.7 mm AP τότε είναι αμφίβολη η συνέχιση λειτουργίας του. Έχουμε δηλαδή ένα mobillity kill όπου το όχημα καθίσταται ακινητοποιημένο. Δεδομένης της Τουρκικής Αριθμητικής Υπεροχής αλλά και του ιδιαίτερα πυκνού και ισχυρού Τουρκικού Αυτοκινούμενου Πυροβολικού στον Εβρο καθίσταται σαφές ότι mobility kill = απώλεια του οχήματος και έκθεση της ομάδας πεζικού σε πυκνά εχθρικά πυρά. Η αντικατάστασή τους από τα Λεωνίδας Ι/ΙΙ στον Έβρο θα δώσει στις Ταξιαρχίες Μηχανοκίνητου Πεζικού ένα καλύτερα προστατευμένο όχημα. Η προσθήκη θωράκισης στο εμπρόσθιο τόξο στα Λεωνίδας θα τα επιτρέψει να αντέχουν πλήγματα από τα πυρά των πυροβόλων 25 mm των Τουρκικών AIFV.

Θα ήταν ιδιαίτερα δελεαστικό να προτείναμε επιπλέον καλουδια όπως τηλεχειριζόμενους πύργους, νέους κινητήρες και θωράκιση ERA, καθώς ομως η Ελληνική Οικονομία μέρα με την μέρα οδηγείται σε δύσκολα μονοπάτια, πιστεύουμε πως ένα άμεσα εφικτό πρόγραμμα είναι προτιμότερο. Ακόμη όμως και αν υπήρχαν τα χρήματα η εμπειρία έχει δείξει ότι η απόκτηση νέων ή μεταχειρισμένων οχημάτων είναι προτιμότερη από ένα κοστοβόρο εκτεταμένο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού παλαιών οχημάτων. H ηλικία των Μ113Α1/Α2 κυμαίνεται μεταξύ 40-50 ετών ενώ των Λεωνίδας Ι/ΙΙ στα 30 έτη.

ΥΓ. Ο ίδιος προβληματισμός θα πρέπει να αφορά και τους Έλληνες Επιτελείς για πιθανά μελλοντικά προγράμματα εκσυγχρονισμού κύριων οπλικών συστημάτων στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις όσο και στην αντίπαλη πλευρά του Αιγαίου.

ΠΗΓΗ

https://limitofadvance.wordpress.com/2016/03/08/%CF%84%CE%B1-%CE%B5%CE%BA%CF%83%CF%85%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CE%BC113as4-%CE%BA%CE%B1/