Νέος φορητός οπλισμός για τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις

Φωτογραφία απο την επιχειρησιακή εκπαίδευση 
Ανθυπολοχαγών Τάξεως 2013 στη ΣΠΖ. (ΓΕΣ)

Γράφει ο Θοδωρής Π.

Στο παρόν άρθρο θα καταθέσω κάποιες σκέψεις πάνω στο θέμα «νέο ελληνικό τυφέκιο» για τις ανάγκες των Ε.Ε.Δ. Δεν θα είναι αποκλειστικά για τον τύπο τυφεκίου ή το διαμέτρημα αλλά γενικότερα για το πως μπορούμε να ωφεληθούμε από τις νέες εξελίξεις , την διεθνή αγορά και την συνεργασία με εταιρίες πέραν των μεγάλων και γνωστών στον χώρο της σχεδίασης και παραγωγής φορητού οπλισμού όπως ΗΚ ή FN.

Καταρχάς να πω ότι προσωπική γνώμη είναι ότι το διαμέτρημα πρέπει να συνεχίσει να είναι το ίδιο , το 7,62Χ51 , για πολλούς λόγους όπως λόγω του ότι είναι ισχυρότερο με μεγαλύτερη διατρητικότητα (μια βολίδα μπορεί να διατρήσει ακόμα και την θωράκιση του Μ113 στα 100μ πόσο μάλλον ελαφρά θωρακισμένα οχήματα η φυσικά στοιχεία κάλυψης του αντιπάλου κάτι που αδυνατεί να κάνει το 5,56) , το ότι ήδη διαθέτουμε τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών που το κόστος αντικατάστασης τους θα ξεπερνούσε και αυτό το κόστος προμήθειας νέων τυφεκίων , το ότι είναι καταλληλότερο για έναν συμβατικό πόλεμο όπου το μέγεθος και βάρος παίζει μικρότερο ρόλο από ότι παίζει σε έναν αντιανταρτικό τύπου Αφγανιστάν με μεγάλο μέρος των εμπλοκών σε κατοικημένες περιοχές ή σε μεγάλης διάρκειας περιπολίες , την διατήρηση της ισχύος της βολίδας πέραν των 400μ (στις εμπλοκές σε ανοικτό ορεινό πεδίο φάνηκε και η ακαταλληλότητα του διαμετρήματος 5,56) αλλά και το ότι ο Τουρκικός Στρατός επίσης επέλεξε την διατήρηση του ίδιου διαμετρήματος με την υιοθέτηση ενός νέου τυφεκίου μάχης.

Το τουρκικό τυφέκιο προέρχεται εμφανώς από το HK417 και η σχεδίαση του είχε ξεκινήσει με συνεργασία με την Heckler und Koch αλλά από ότι λένε οι Τούρκοι είναι εγχώρια σχεδίαση , αν τώρα απλώς ως συνήθως πήρανε την τεχνολογία και παρουσιάσανε ένα δικό τους κλώνο αυτό δεν έχει σημασία , σημασία έχει ότι προέρχεται από ένα εξαιρετικό τυφέκιο τύπου AR αν και η ποιότητα κατασκευής μένει να αποδειχθεί.

To τουρκικό τυφέκιο MKEK MPT-76.

Μετά το διαμέτρημα θα πρότεινα ένα τυφέκιο τύπου AR με σύστημα οπισθοδρόμησης του κλείστρου μέσω πιστονιού και όχι άμεσης διάχυσης των αερίων που δημιουργούνται κατά την πυροδότηση . Και οι δύο προτάσεις κινούνται στο δίπτυχο ευκολία συντήρησης (λύση συναρμολόγηση καθαρισμός ) ευκολία χρήσης (μεταξύ άλλων τα τύπου AR είναι ανοικτού κλείστρου που σημαίνει ότι κατά την πυροδότηση του τελευταίου φυσιγγίου το κλείστρο παραμένει στην πίσω θέση και μετά την αντικατάσταση γεμιστήρα δεν απαιτείται να ξανα-οπλίσει ο χρήστης αλλά απλώς απελευθερώνει το κλείστρο με ένα κουμπί και έτσι ξανα-οπλίζει χωρίς να απαιτείται να αφήνει το τυφέκιο ή να χάνει την σκόπευση του) .

Λίγα λόγια για την επιλογή της οπισθοδρόμησης μέσω πιστονιού.

Δεν είναι κάποια νέα μέθοδος λειτουργίας αλλά έχει ιδίως στις ΗΠΑ μεγάλη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια ενώ δεν υπάρχει ένα σύστημα αλλά πολλές εταιρίες μικρές μεγάλες έχουν παρουσιάσει δεκάδες μοντέλα βασισμένα σε δικές τους πατέντες.

Μέθοδος με την χρήση πιστονιού (εδώ παρουσιάζεται το «κοντό» ενώ υπάρχει και το «μακρύ» long stroke)

Μέθοδος με την απευθείας διάχυση αερίων

Σύστημα οπισθοδρόμησης μέσω «κοντού» πιστονιού της εταιρίας ADAMS

Ο κυρίως λόγος που υπάρχει τέτοια ανάπτυξη είναι ότι με την συγκεκριμένη μέθοδο λύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό το σοβαρότερο πρόβλημα αξιοπιστίας που είχαν τα τυφέκια AR που ήταν το ότι «βρoμίζανε» πολύ εύκολα (λόγω των κατάλοιπων της πυροδότησης που διοχετεύονταν απευθείας στην θαλάμη μαζί με τα αέρια) και που καθιστούσαν το τυφέκιο άχρηστο αν δεν καθαριζόταν συχνότατα . Το μειονέκτημα αυτό ήταν ο βασικός λόγος γκρίνιας αυτών που το χρησιμοποιούσαν σε συνθήκες μάχης όπου η δυνατότητα καθαρισμού σε τακτά διαστήματα δεν είναι καθόλου δεδομένη . Στο σύστημα με πιστόνι αυτό που ουσιαστικά «βρομίζει» είναι το ίδιο το πιστόνι που μπορεί να αφαιρεθεί και καθαριστεί ξέχωρα χωρίς να απαιτείται λύση του υπόλοιπου τυφεκίου. Στα μειονεκτήματα του είναι ότι είναι βαρύτερο , αποτελείται από πιο πολλά κομμάτια και η πληθώρα διαφορετικών σχεδιάσεων.

Στο άρθρο δεν προτείνω την αγορά ενός νέου τυφεκίου αλλά κλίνω προς την τουρκική επιλογή της συνεργασίας με μια εταιρία με πείρα στην σχεδίαση και παραγωγή αντίστοιχων τυφεκίων και την παρουσίαση ενός «ελληνοποιημένου» μοντέλου σε διαμέτρημα 7,62 για το Πεζικό και λοιπά Όπλα και ενός 5,56 για χορήγηση στις Ειδικές Δυνάμεις.

Έτσι στην διεθνή αγορά μπορούμε να δούμε παραδείγματα τυφεκίων και για τα δύο διαμετρήματα όπως της FN με το SCAR-H και το SCAR-L

Τυφέκιο SCAR-H.

της Η&Κ με το Μ716 και Μ416

Τυφέκιο HK417.

που έχουν υιοθετηθεί από χώρες η υπηρεσίες αλλά και άλλα πιο «άγνωστα» όπως της SIG με τα 716 και 556

Τυφέκιο SIG716.

ή της RUGER με τα SR762 και SR556

Τυφέκιο SR762.

που προωθούνται στην πολιτική αγορά. Όλα τα ανωτέρω πέραν των SCAR είναι τύπου AR της ίδιας σχεδιαστικής φιλοσοφίας και με σύστημα πιστονιού. Τεχνικά στοιχεία υπάρχουν σε δεκάδες ιστότοπους στο διαδίκτυο και έτσι δεν θα αναλωθώ στην παρουσίαση τους εδώ αφού το άρθρο δεν είναι απλώς για την παρουσίαση τυφεκίων.

Μία καλή επιλογή κατά την άποψή μου θα ήταν τα τυφέκια SR της RUGER και αυτό όχι μόνο γιατί έχουν γίνει εξαιρετικά δημοφιλή και αποδειχθεί πολύ αξιόπιστα σαν τυφέκια αλλά και λόγω εταιρίας .

Η RUGER (όπως και δεκάδες άλλες με παρόμοιο προσανατολισμό) δεν είναι εταιρία που «χτυπάει» διαγωνισμούς για Ε.Δ. χωρών , ούτε καν των ΗΠΑ , η βασική της πελατεία είναι η εκτεταμένη πολιτική αγορά των ΗΠΑ η και άλλων χωρών και τα SR είναι ουσιαστικά η πρώτη της προσπάθεια για την παραγωγή τυφεκίων μάχης αφού μέχρι τώρα ήταν παγκοσμίως γνωστή για τα όπλα χειρός (πιστόλια-περίστροφα) και τα τυφέκια κινητού ουραίου , εξάλλου και οι παραγωγικές της δυνατότητες δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν εταιρίες σαν την ΗΚ ή την COLT ή την FN.

Έτσι η συνεργασία της με τις Ε.Δ. μιας χώρας του ΝΑΤΟ (έστω μέσω ΕΑΣ-ΕΒΟ) θα της έδινε τεράστια ώθηση περγαμηνές και διαφήμιση για την αγορά που βασικά σκοπεύει. Στην ελληνική πλευρά θα δινόταν η ευκαιρία να παρουσιάσει μια οικογένεια τυφεκίων (όχι μόνο για Πεζικό και Ειδ. Δυν. αλλά και ειδικοποιημένα όπως ακροβολιστών) βασισμένα σε μία πλατφόρμα για την κάλυψη όλων των αναγκών με πλήρη κατασκευή στην Ελλάδα (πχ η περίπτωση επιλογής του ΗΚ G36 με 62% συμμετοχή δεν νομίζω ότι προωθούσε την ελληνική αμυντική βιομηχανία αλλά διαιώνιζε την αποικιοκρατική σχέση των ΕΑΣ-ΕΒΟ με την «μητρική» ΗΚ , ενώ ανάλογη ήταν και η συμφωνία με την COLT για την παραγωγή των Μ16Α2) , να αποκτήσει πρόσβαση σε τεχνολογία και τεχνογνωσία και στην εκμετάλλευση του πατενταρισμενου συστήματος με πιστόνι της RUGER και στην προώθησή της στην διεθνή αγορά απευθυνόμενη στην στρατιωτική αγορά .

Έτσι σαν δεδομένη την πρόταση να δούμε πως θα μπορούσε να «ελληνοποιηθεί» ένα τέτοιο τυφέκιο , φυσικά θα ήταν πιο απλό (ένα μεγάλο μέρος του κόστους του συγκεκριμενου τυφεκίου στην πολιτική αγορά είναι η χρήση «επώνυμων» αξεσουάρ κάτι που δεν θα συμβαίνει φυσικά στην μαζική παραγωγή για τις ΕΔ μιας χώρας) , χωρίς κάποια χαρακτηριστικά αλλά με τοποθέτηση άλλων … Σαν παραδείγματα τα κατωτέρω:

«Ελληνοποίηση» τυφεκίου.

1. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί φλογοκρύπτης ίδιος με του G3

2. Βάση ξιφολόγχης G3 , μαζί με τον δακτύλιο ασφάλισης της ξιφολόγχης (πάνω) είναι και ο δακτύλιος που χρησιμεύει στην βολή οπλοβομβίδων (κάτω)

3. Ξιφολόγχη G3

4. Τα τυφέκια SR έχουν έναν επιλογέα 4 θέσεων για το πόση ποσότητα αερίου περνά προς το πιστόνι , η 2 είναι αυτή για κανονικά φυσίγγια όπως αυτά που χρησιμοποιούν οι ΕΕΔ άρα ο επιλογέας μπορεί να καταργηθεί και η επιλογή 2 να είναι μόνιμη (η διατήρηση του επιλογέα μπορεί να παραμείνει για τυφέκια που θα χρησιμοποιούν σιγαστήρα η ειδικά φυσίγγια)

5. Βάση στήριξης δίποδου παρόμοια με του G3 και ίδιο δίποδο

6. Ράγα μόνο στο κάτω μέρος του χειροφυλακτήρα , τοποθέτηση κάθετης χειρολαβής , δυνατότητα τοποθέτησης εκτοξευτή βομβίδων που προσαρμόζεται σε ράγα , πάνω και στα πλάγια μπορούν να υπάρχουν απλώς οπές για μελλοντική τοποθέτηση ραγών.

7. Τροποποιημένη και βελτιωμένη γεμιστήρα τύπου G3 ή FN FAL (οι ήδη υπάρχουσες δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν , δεν ξέρω αν μπορούν φυσικά να τροποποιηθούν). Δυνατότητα αυτόματης βολής 3 φυσιγγίων που είναι πιο ελεγχόμενη και όχι πλήρους αυτόματης βολής. Για τα 556 οι κανονικές γεμιστήρες AR.

8. Εμπρόσθιο και οπίσθιο σκοπευτικό παρόμοιο με του G3 σε βάση που μαζεύει , ράγα για μελλοντική χρήση άλλων σκοπευτικών ή χρήση ως τυφέκιο ακροβολιστού με διόπτρα

9. Στα τύπου AR οι πείροι δεν αφαιρούνται τελείως αλλά παραμένουν επάνω στο όπλο συγκρατούμενοι από άλλους πείρους και ελατήρια , η αντικατάσταση τους από πείρους σαν του G3 θεωρώ ότι είναι πιο απλό σύστημα και λιγότερο πολύπλοκο , αυτοί θα μπορούσαν να τοποθετούνται στο κοντάκι όπως και στο G3.

10. Το κοντάκι που χρησιμοποιεί μάλλον είναι πολύ «ευάλωτο» για τις ελληνικές συνθήκες και όχι τόσο βολικό και εργονομικό για τυφέκιο αυτού του διαμετρήματος , άλλο τύπου AR ή σαν προσωπική προτίμηση το κοντάκιο του Μ16Α2 είναι πολύ προτιμότερα.

Έτσι βλέπουμε μέσα από την δικιά μου ερασιτεχνική προσέγγιση ότι μπορούμε να σχεδιάσουμε ένα ελληνοποιημένο τυφέκιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες μας με υπάρχουσες λύσεις , πχ η τοποθέτηση δακτυλίου για οπλοβομβιδες γίνεται με την σκέψη ότι οι ΕΕΔ χρησιμοποιούν οπλοβομβίδες , το Μ16Α2 με το οποίο εξοπλίστηκαν οι ΕΔ δεν χρησιμοποιεί. Επίσης η χρήση ίδιου τύπου σκοπευτικών θα κάνει την εκπαίδευση στην σκόπευση ευκολότερη και ομοιόμορφη αφού θα μπορούν να χρησιμοποιούνται και τυφέκια G3 όπως και η χρήση ίδιων πείρων ή ξιφολόγχης ή δίποδου είναι στο ίδιο πλαίσιο ευκολίας χρήσης ομοιομορφίας .

Όσο για το κόστος , αν το συγκεκριμένο τυφέκιο πωλείται στην πολιτική αγορά των ΗΠΑ τώρα κοντά στα 1600$ (1475 ευρώ με σημερινή ισοτιμία) με «επώνυμα» εξαρτήματα (λαβές , σκοπευτικά κτλ) αλλά και με την πολιτική κοστολόγησης της εταιρίας ώστε τα προϊόντα της να μην θεωρούνται «φθηνά» τότε μπορούμε να φανταστούμε ότι το κόστος τυφεκίων με μαζική παραγωγή και χρήση υπαρχόντων εξαρτημάτων θα είναι πολύ μικρότερο , ας φανταστούμε απλώς το κόστος των 112 χιλιάδων G36 που είχε αναφερθεί στα 250 εκ ευρώ , δηλ κατά μέσο όρο πάνω απο 2000 το ένα!

Προσωπικά θεωρούσα πάντα τραγικό το ότι εταιρία του μεγέθους της ΕΑΣ-ΕΒΟ δεν προχώρησε ποτέ στην σχεδίαση τυφεκίων η έστω πιστολιών για τις ανάγκες των ΕΕΔ όταν οικογενειακές επιχειρήσεις των 5-10 εργαζομένων στις ΗΠΑ σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τυφέκια υψηλών προδιαγραφών για την πολιτική αγορά. Τραγικές επίσης και οι ηγεσίες πολιτικές-στρατιωτικές που δεν εξώθησαν στην σχεδίαση και παραγωγή όταν χώρες φτωχότερες από την δική μας προχωρούν στην αυτονομία τους τουλάχιστον στην παραγωγή ελαφρών όπλων πχ Κροατία. Το γιατί δεν είναι επί του παρόντος αν και όλοι ξέρουμε …

Φωτογραφία απο τις εκπαιδευτικές Βολές 
Ανθυπολοχαγών ΣΣΕ Τάξεως 2014 της ΣΠΖ. (ΓΕΣ)

Αυτά απλώς σαν σκέψεις (στην θέση της RUGER η όποια αντίστοιχη RUGER αφού πιστεύω ότι οι δυνατότητες συνεργασίας με εταιρίες τέτοιου βεληνεκούς και στόχευσης είναι απείρως καλύτερες και τα ωφελήματα πολύ μεγαλύτερα από ότι με εταιρίες επιπέδου πχ ΗΚ) , η εξωστρέφεια και η εκμετάλλευση ευκαιριών και συγκυριών είναι που φέρνουν την ανάπτυξη , η άλλη περίπτωση είναι η κρατική επιδότηση και οι υπερκοστολογήσεις προϊόντων προς το κράτος χωρίς όραμα χωρίς σχέδιο με την ελπίδα για το μέλλον να μην βάλουμε λουκέτο στο μαγαζί.

Σημείωση : Ας θυμηθούμε τον προηγούμενο διαγωνισμό (τον οποίο κάποιοι χαρακτήρισαν φωτογραφικό , το πως μπορείς να κάνεις διαγωνισμό και να κλείνεις συμφωνία με τον μοναδικό διαγωνιζόμενο είναι ελληνικό φαινόμενο) και ας βγάλει ο καθένας συμπέρασμα , προσωπική άποψη ότι ευτυχώς που ακυρώθηκε.

Σύμφωνα με δημοσίευση του in.gr την 05 Δεκεμβρίου 2005:

«Άμεσα προς ανάθεση» βαίνει η προμήθεια 112.370 τυφεκίων G36, των 5,56 χιλιοστών, από την γερμανική εταιρεία H&K, τα οποία θα αντικαταστήσουν το κλασικό G3 του Ελληνικού Στρατού. Βάσει της διακρατικής συμφωνίας, η Ελλάδα δεσμεύεται για 30 έτη μονοπωλιακής προμήθειας. Η αξία των όπλων φθάνει τα 250 εκατ. ευρώ.

Όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ των Νέων της Δευτέρας, το υπουργείο Άμυνας πέτυχε από τη γερμανική κυβέρνηση έκπτωση 7% σε σχέση με την τιμή της εταιρείας, αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας από 38% σε 40%, ελληνική συμμετοχή από 60% σε 62%, αντισταθμιστικά από 100% σε 112% και χρονοδιάγραμμα πληρωμών των δόσεων μέχρι το 2015.

Για την επιλογή του έγιναν δύο άγονοι διεθνείς διαγωνισμοί. Στον δεύτερο, που έληξε τον Oκτώβριο, κατέθεσε τελικά προσφορά μόνο η γερμανική H&K καθώς όλες οι άλλες τρεις αποσύρθηκαν πριν την καταληκτική ημερομηνία κατάθεσης προσφορών.

Oι περίπλοκοι όροι είχαν οδηγήσει ήδη σε τρεις παρατάσεις, ενώ στον πρώτο διεθνή διαγωνισμό απέτυχαν όλα τα όπλα στις σκληρές δοκιμές και ο νυν υπουργός ακύρωσε τη διαδικασία.

Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας, πριν το άνοιγμα και την αξιολόγηση της μοναδικής προσφοράς, κρίθηκε σκόπιμο «για την πλήρη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου» να διερευνηθεί η δυνατότητα σύναψης διακρατικής συμφωνίας για το εν λόγω πρόγραμμα με τις εξής προϋποθέσεις: «α) Αύξηση της συμμετοχής των ΕΑΣ σε οικονομικά μεγέθη και σε ΕΠΑ και β) μείωση του συνολικού τιμήματος και αύξηση των αντισταθμιστικών ωφελημάτων σε σύγκριση με την ήδη υποβληθείσα προσφορά στο πλαίσιο του διεθνούς διαγωνισμού».

Αποβίβαση ομάδας πεζικού της 88 ΣΔΙ από ΤΟΜΠ Μ113. (ΓΕΣ)

ΠΗΓΗ

 https://limitofadvance.wordpress.com/2015/03/08/%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B7%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BF%CF%80%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA/