Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Τεθωρακισμένα Οχήματα Μάχης Πεζικού – Η Εξέλιξη του Είδους (1970-1990)

35 χρόνια μετά το Bradley παραμένει ένα ισχυρό και εντυπωσιακό όχημα
Συνεχίζοντας το αφιέρωμα φτάνουμε στη δεκαετία του 1970: ο Ψυχρός Πόλεμος είναι σε φρενήρη άνοδο, οι Άραβες με τους Ισραηλινούς έχουν ήδη συγκρουστεί με πάταγο και η αραβική πλευρά ζητά εναγωνιωδώς τη «ρεβάνς» με τη Σοβιετική Ένωση να προσφέρει παραπάνω από απλόχερα τη βοήθειά της σε μορφή «συμβούλων», σύγχρονου στρατιωτικού υλικού και δανείων σε περιφερειακούς δικτάτορες προκειμένου να αυξήσει την επιρροή της σε Ασία, Αφρική και λατινική Αμερική πρακάμπτοντας την αλυσίδα ασφαλείας του «δόγματος Αϊζενχάουερ». 
Στα τεθωρακισμένα, η εμφάνιση του ΒΜΡ-1 έχει προκαλέσει εξοπλιστικό πυρετό καθώς άρματα μάχης και ΤΟΜΠ είναι πλέον παρωχημένα. Οι βιομηχανικές χώρες της Δύσης ετοιμάζουν την προηγμένη απάντησή τους αλλά η ρωσική αρκούδα θα κάνει και πάλι το θαύμα της. Οι δεκαετίες αυτές θα φέρουν το ΤΟΜΑ στην πλήρη εξελικτική μορφή του αλλά η εφηβεία διαφέρει από την ωριμότητα.
ΤΟΜΑ Marder πιθανώς τη δεκαετία του ’80. Είναι εμφανές ο μικρός όγκος του πύργου και η κεκλιμένη θωράκιση
  • Marder
Η Γερμανία θα κάνει και πάλι τη διαφορά. Όπως με το HS.30, του οποίου τα μειονεκτήματα έδωσαν σημαντική λαβή για βελτίωση.
Πριν και μετά- Στη φωτογραφία της δεκαετίας του ’70 αριστερά, διακρίνονται οι θυρίδες βολής για αγώνα υπό κάλυψη θώρακα και σε περιβάλλον ΑΡΒΧΠ καθώς κι ένα τηλεχειριζόμενο από το εσωτερικό πολυβόλο για κάλυψη των νώτων του οχήματος-Δεξιά επίδειξη εξόδου της ομάδας πεζικού. Προσέξτε το εσωτερικό
Το γερμανικό επιτελείο απαίτησε ένα όχημα που θα μετέφερε μια πλήρη ομάδα μάχης πεζικού (12 άτομα), με ταχύτητα και ευελιξία, θα την αποβίβαζε με ασφάλεια (στα HS.30η 5μελής ομάδα καθόταν στο κέντρο του οχήματος με τον κινητήρα να καταλαμβάνει το οπίθιο τμήμα, μοιραία αναγκάζοντάς τους να βγαίνουν από την οροφή και να πηδούν στα πλάγια) και να την υποστηρίζει με πυρά ακριβείας. Έμφαση δινόταν αυτή τη φορά στη δυνατότητα μάχης σε συνθήκες πυρο/βιο/χημικού αγώνα με προστασία στο εσωτερικό και δυνατότητα μάχης μέσα από αυτό.
Στην ανάπτυξη του οχήματος στο Αφγανιστάν. Διακρίνεται η πρόσθετη θωράκιση στην έκδοση Α3
Το νέο ΤΟΜΑ ξεκίνησε να αναπτύσσεται το 1960 (μόλις δύο χρόνια μετά την είσοδο σε υπηρεσία του HS-30) και τα πρώτα οχήματα παραδόθηκαν στην Bundeswehr το 1970.Για να αποφευχθούν αμαρτίες του παρελθόντος, μεγάλες βιομηχανίες (Rheinstahl Gruppe και Hernchel Werke-Mowag) ενεπλάκησαν ενώ ο στρατός επιτηρούσε από πολύ κοντά τις διαδικασίες. Η νέα διάταξη του οχήματος θύμιζε την κλασική του αμερικανικού Μ-113 με τον κινητήρα εμπρός, τον οδηγό στα αριστερά και αρχηγό και πυροβολητή στο κέντρο, όπου μοιράζονταν το τύμπανο του πύργου.
Σύγκριση μεγεθών μεταξύ Marder-1A3 και Leopard-2A5
Ακολουθούσε το διαμέρισμα των 7 οπλιτών σε διάταξη πλάτη με πλάτη ώστε να χρησιμοποιούν τις θυρίδες βολής από όπου μπορούσαν να πολεμούν μέσα από το όχημα, μια ιδέα που αντέγραψαν από το σοβιετικό ΒΜΡ-1. Θυρίδες οροφής επέτρεπαν στους γρεναδιέρους να ξεπροβάλλουν από το όχημα και να βάλλουν ενώ μια ευρύχωρη ράμπα στο πίσω τμήμα τους επέτρεπε την άνετη και γρήγορη αποβίβαση και επιβίβαση. Οι διαστάσεις του οχήματος είχαν αυξηθεί σημαντικά και ο κινητήρας πλέον έφτανε τους 590 ίππους αποδίδοντας ταχύτητα 75 χλμ/ώρα. Ιδιαίτερη ήταν η ικανότητα του οχήματος στη μάχη.
Η τελευταία έκδοση του Marder-1A3. Aν και νέα σχέδια περαιτέρω αναβάθμισης με πύργο Kuka και πυροβόλο των 30mm προτάθηκαν καθώς και ένα νέο ΤΟΜΑ Marder-2, εγκαταλείφθηκαν με τη διάλυση της ΕΣΣΔ υπέρ της ανάπτυξης του PUMA.
Το δόγμα τεθωρακισμένων του γερμανικού στρατού καλούσε σε σταδιακή επιβράδυνση της επιθετικής ορμής της σοβιετικής «τεθωρακισμένης πλημμυρίδας» και αυτό σήμαινε επιβιωσιμιότητα και διαρκείς αψιμαχίες και ενέδρες, όπου έκριναν οι διοικητές. Η ταχεία εκκένωση και πλήρωση του οχήματος και ο ισχυρός οπλισμός του ήταν βασικά. Η Rheinmetall κατασκεύασε έναν πύργο με ένα βραχίονα όπου έφερε το νέο MaschinenKanone Rh202 των 20mm, που εξελίχθηκε σε «εθνικό πυροβόλο» των ΕΔ εκείνη της εποχή. Το πυροβόλο είχε δραστική ακτίνα βολής 2,000 μέτρα και μέγιστη 7,000. Ένα πολυβόλο για άμυνα προστέθηκε σε κυτίο επί του άξονα του κυρίου οπλισμού. Η θωράκισή του ήταν ισχυρή, από συγκολημένο χάλυβα που άντεχε σε πλήγματα 20mm από κάθε κατεύθυνση και 25mm στο εμπρόσθιο τόξο. Το αρχικό σχέδιο διατηρούσε τις κεκλιμένες επιφάνειες του HS.30 που απέδιδαν μεγαλύτερη αντοχή χωρίς μεγαλύτερο πάχος και βάρος. Δεν ήταν αμφίβιο αλλά μπορούσε να διαβεί υδάτινο κώλυμα ανάλογο με το άρμα Leopard-1.
2,136 οχήματα κατασκευάστηκαν μεταξύ 1971 και 1975 και αναβαθμίστηκαν σε διάφορες φάσεις ακολουθώντας τις εξελίξεις με πρόσθετη θωράκιση, ηλεκτρονικά και από το 1975 με τον Α/Τ εκτοξευτή Milan. To Marder υπηρέτησε καλά στον Δυτικογερμανικό στρατό παρά τo ότι δεν έπιασε ποτέ πλήρως τις απαιτήσεις της ηγεσίας.
Για επαύξηση των δυνατοτήτων αντιμετώπισης αρμάτων ένας εκτοξευτής Milan τοποθετήθηκε στον πύργο. Αντίθετα με το ΒΜΡ-1, ο χειριστής έπρεπε να προβάλει από τη θυρίδα και να εκτεθεί κατά το ήμισυ για να χειριστεί τον εκτοξευτή.
Η πρόσθετη θωράκιση στο μοντέλο Α3 αύξησε την αντοχή σε βολίδες των 30mm αλλά μείωσε την ταχύτητά του στα 65χλμ/ώρα. Επιπλέον, ακύρωσε τις θυρίδες βολής και έκανε το όχημα πιο τετραγωνισμένο. Μια τελευταία έκδοση Α5 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ ενώ το ίδιο έγινε και με τον αντικαταστάτη του, το Marder-2 που παρέμεινε ως πρωτότυπο. Από το καλοκαίρι του 2015 θα αντικατασταθεί από το νέας γενιάς Puma IFV.
Το πρώτο γαλλικό ΤΟΜΑ ΑΜΧ-10Ρ υπήρξε και το πρώτο ΤΟΜΑ του ΕΣ, που ήταν από τους πρώτους εξαγωγικούς του πελάτες στη δεκαετία του ‘70
  • ΑΜΧ-10Ρ
Το πρώτο γαλλικό ΤΟΜΑ ξεκίνησε την ανάπτυξή του λίγο μετά το γερμανικό Marder το 1965 και τα πρώτα οχήματα παραδόθηκαν το 1973 αντικαθιστώντας τα ΤΟΜΠ AMX-VCI. Μοιράζεται πολλά κοινά με το γερμανικό ΤΟΜΑ αν και ακολουθεί άλλη φιλοσοφία. Το γαλλικό επιτελείο ξεκίνησε από το ίδιο σημείο με το γερμανικό, την ανάγκη να εξοπλίσει τα τεθωρακισμένα συντάγματα με ένα όχημα μάχης αντιδρώντας στην εμφάνιση του BMP-1. Το ΑΜΧ-10Ρ κατασκευάστηκε σε δύο εκδόσεις: τροχοφόρο όχημα αναγνώρισης ιππικού AMX-10RC και ερπυστριοφόρο ΤΟΜΑ μηχ/του πεζικού AMX-10P. Τα δύο οχήματα μοιράζονται ουσιαστικά το ίδιο σασί και πολλά ανταλλακτικά.
Μια ενδιαφέρουσα σύγκριση του ΑΜΧ-10Ρ έναντι του γερμανικού Marder-1 δείχνει ότι το γαλλικό όχημα εκτός από ελαφρύτερο λόγω θωράκισης αλουμινίου ήταν και μικρότερου όγκου.
Η διάταξή του είναι ίδια με το Μ113 και το Marder (κινητήρας 280 ίππων εμπρός, πλήρωμα και πύργος οπλισμού κέντρο, διαμέρισμα οπλιτών πίσω). Μεταφέρει μια πλήρη ομάδα 8 οπλιτών που εξέρχονται από ευρύχωρη ράμπα (εναλλακτικά από δύο θυρίδες επ’αυτής ή θυρίδες οροφής). Φέρει ελαφρύ πύργο με πυροβόλο GIAT M693 20 mm και ομοαξονικό πολυβόλο των 7,62mm.
Σε αντίθεση με το Marder, το ΑΜΧ-10Ρ ήταν πλήρως αμφίβιο ακολουθώντας μάλλον το ρωσικό δόγμα
To σκάφος έχει μεγάλη κλίση εμπρός αλλά κατακόρυφα τοιχώματα για καλύτερη εργονομία. Η θωράκιση του είναι από αλουμίνιο λόγω ελαφρότητας κατασκευής και αμφίβιας κίνησης με αντοχή σε βλήματα των 23mm ή διατρητικά των 14,5mm στο πρόσθιο τόξο αλλά όχι και στα πλάγια που προστατεύουν μόνο από επιπόλαια πλήγματα φορητών όπλων και θραυσμάτων. Η ταχύτητά του ήταν 65χλμ/ώρα.
Το ΑΜΧ-10Ρ αποδείχθηκε πιο επιτυχημένο εμπορικά, αποτελώντας επιλογή 9 εθνών (μεταξύ αυτών και η Ελλάδα) πέραν του γαλλικού στρατού που παρέταξε πάνω από 2,000 οχήματα. Σήμερα αντικαθίσταται από το βαρύτερο τροχοφόρο VBCI.
  • M-2 Bradley
Το ΤΟΜΑ Bradley αναπτύχθηκε ως διώνυμο του νέου άρματος Abrams
To αμερικανικό ΤΟΜΑ Bradley αποτελεί καρπό του σχεδίου Οχήματος Μάχης Μηχανοκίνητου Πεζικού (mechanized infantry combat vehicle -MICV) που σχηματίζει την αιχμή του δόρατος των δυτικών ΤΟΜΑ και το μοναδικό που έχει δοκιμαστεί στην πρώτη γραμμή της μάχης (ίσως μαζί με το βρετανικό Warrior).
Η αρχική θωράκιση αλουμινίου για να διατηρηθούν οι αμφίβιες ικανότητες δεν εντυπωσίασε με την αντοχή της με αποτέλεσμα συνεχείς παρεμβάσεις.
Ταυτόχρονα, έχει να επιδείξει και το πιο προβληματικό ιστορικό ανάπτυξης, ξετυλίγοντας τα αδιέξοδα που προέκυψαν από την αποστολή και ανάπτυξη της κατηγορίας των «μεταφορικών» – «μάχης». Η ανάπtυξή του ξεκίνησε και εδώ ως απάντηση στο σοβιετικό ΒΜΡ-1. Ως συνήθως, οι Αμερικανοί ήθελαν να είναι ένα βήμα μπροστά και απαίτησαν θωράκιση, ταχύτητα, ευελιξία, ισχυρό οπλισμό, αμφίβιες δυνατότητες και εύκολη ανάπτυξη σε επαπειλούμενα μέτωπα (δηλ. ευκολία μεταφοράς από πλοία, τραίνα, αεροπλάνα).
Bradley φλεγόμενο στο Ιράκ. 170 ΤΟΜΑ χάθηκαν κατά τις επιχειρήσεις του πρώτου και δευτέρου πολέμου. Στο σχεδιάγραμμα δεξιά φαίνεται ο άβολος τρόπος που κάθονται οι επιβαίνοντες λόγω του υπερμεγέθους πύργου (έκδοση M-2 IFV και M-3 ACV).
Οι διαρκώς αυξανόμενες και συχνά αντικρουόμενες απαιτήσεις προκάλεσαν κορεσμό στην ομάδα σχεδιασμού της United Defence (νυν Bae Systems) οδηγώντας σε μεγάλες καθυστερήσεις και υπερκοστολογήσεις. Ένας ακόμα λόγος που ευθύνεται για την σπατάλη χρημάτων και χρόνου ήταν η απαίτηση του US Army να αναλάβει το όχημα πολλούς και συχνά αντικρουόμενους ρόλους (M2 IFV, M3 ICV, M4 Command Post, M6 Linebacker) ενώ το σασί του χρησιμοποιήθηκε και για το όχημα Μ270 MLRS. Το Μ-2 Βradley ξεκίνησε να αναπτύσσεται στη δεκαετία του 1960 και ρολάρισε πρώτη φορά το 1981, με κόστος ανάπτυξης 5,664,100,00 $ για 6,785 οχήματα.
H θωράκιση αλουμινίου και η μεταφορά μεγάλης ισχύος πυρομαχικών εντός του οχήματος ήταν υπεύθυνα για τη χαμηλή επιβιωσιμότητα του Bradley. H ενίσχυση της θωράκισης με χαλύβδινα πλαίσια και πλάκες ενεργούς θωράκισης άμβλυνε την τρωτότητα αλλά αύξησε το βάρος στους 33 τόνους μειώνοντας την ταχύτητά του παρά την ενίσχυση του κινητήρα
Από την αρχή σχεδόν παρουσίασε προβλήματα αφού παρά τον ισχυρό του κινητήρα δεν μπορούσε να συνδυάσει ταχύτητα με ισχυρή θωράκιση και ταυτόχρονα να είναι αρκετά ελαφρύ για να επιπλέει. Η θωράκισή του κατασκευάστηκε από αλουμίνιο 7017 γεγονός που προκάλεσε πολλές αντιδράσεις.
Bradley βάλλοντας πύραυλο TOW
Η εμπειρία του Βιετνάμ από τα αλουμινένια Μ-113 ήταν ήδη επώδυνη. Διάφορες βελτιώσεις έφεραν την αντοχή στα πλήγματα στα 30mm στο πρόσθιο τόξο (για να αντιμετωπίσει τα ΒΜΡ-2) αλλά η προστασία παρέμεινε η αχίλειος πτέρνα μέχρι το τέλος. Ένα άλλο στοιχείο ήταν ότι η απαίτηση για ισχύ πυρός, υπεύθυνη για τον ευμεγέθη πύργο των δύο ατόμων που συγκεντρώνει το ισχυρό πυροβόλο των 25mm και εκτοξευτές TOW, δεν άφηνε χώρο για το πλήρωμα που μειώθηκε σταδιακά από 9 σε 6 άτομα ενώ στην έκδοση αναγνώρισης του οχήματος σε μόλις δύο άτομα, προκειμένου να χωρέσουν τα πυρομαχικά.
Ο πύργος του Bradley, διακρίνεται το πυροβόλο Bushmaster Μ242 των 25mm και ο εκτοξευτής TOW
Τα Bradley είδαν δράση στους δύο πολέμους του Κόλπου και σε όλες σχεδόν τις ειρηνευτικές αποστολές από το 1985 ως σήμερα. 20 Bradley καταστράφηκαν στον 1ο Πόλεμο του Κόλπου (τα 12 από αδελφοκτόνα πυρά) και έως 150 στον 2ο και την κατοχή (2003-2006) μέχρι την αντικατάστασή τους από MRAP.
  • FV 510 Warrior
Το όχημα FV 510 Warrior ήταν το πρώτο βαρύ ΤΟΜΑ του βρετανικού στρατού και φορέας ολόκληρης οικογένειας οχημάτων κατά πάγια βρετανική πρακτική
Ο «πολεμιστής» της Μ. Βρετανίας ακολουθεί ανάλογη πορεία με τους προηγούμενους, καθώς η ανάπτυξή του ξεκίνησε με την ανάγκη να αντικατασταθούν τα ΤΟΜΠ FV 432 (βρετανικά ανάλογα των Μ 113). Το βρετανικό Υπουργείο Άμυνας έθεσε παρόμοια αιτήματα για το πρόγραμμα (θωράκιση-ταχύτητα-ισχύ πυρός) και δύο προϋποθέσεις: την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εμπλοκή βρετανικών εταιριών στην ανάπτυξη και παραγωγή και την έκδοση «οικογένειας οχημάτων», που μοιραζόμενες το ίδιο σκάφος θα εξυπηρετούσαν διαφορετικά καθήκοντα χωρίς να εμπιβαρύνουν το σύστημα επιμελητείας (πάγια βρετανική τακτική που εφαρμόστηκε τόσο στη σειρά ελαφρών τεθωρακισμένων CVR(T) όσο και στην ακόλουθη σειρά μελλοντικών οχημάτων FRES).
Επιμένοντας στην προστασία του προσωπικού του και την επιβίωση του οχήματος, το Warrior δοκίμασε διαδοχικά πακέτα πρόσθετης θωράκισης για να ενισχύσει το αλουμινένιο σκάφος του
Μετά από διαγωνισμό, το συμβόλαιο ανατάθηκε στην GKN Defence στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Τα πρώτα πρωτότυπα εμφανίστηκαν στις αρχές του 1980. Ένα ογκώδες ερπυστριοφόρο όχημα, με κινητήρα Perkins 550 ίππων, πύργο με μη σταθεροποιημένο πυροβόλο των 30mm, το πιο ισχυρό που τοποθετήθηκε σε δυτικό ΤΟΜΑ ως τότε, της εταιρίας RARDEN ( Royal Armament, Research and Development Establishment and Enfield – που εκείνη την εποχή είχαν τεθεί υπό την άμεση εποπτεία του βρετανικού Υπουργείου Αμύνης). Ο οπλισμός συμπληρώνεται από ένα ομοαξονικό πολυβόλο EX-34 της Hughes για άμυνα.
Η θωράκιση «γρίλιας» (slat armour) που αναπτύχθηκε για το Ιράκ, εγκαταλείφθηκε λίγο μετά ως μη αποδοτική σε περιβάλλον πολλαπλών απειλών
Το όχημα είχε πλήρωμα τρεις άνδρες, μετέφερε ομάδα μάχης 7 ατόμων καθισμένων αντικριστά σε ευρύχωρο διαμέρισμα στο πίσω μέρος του οχήματος και η πρόσβαση στο εξωτερικό γινόταν από οπίσθια ράμπα. Ο κινητήρας απέδιδε εξαιρετικές ταχύτητες στα 75χλμ/ώρα και εμβέλεια 660χλμ. χωρίς ανεφοδιασμό ενώ η θωράκιση αλουμινίου με σημαντική κλίση στο πρόσθιο 50% του οχήματος παρείχε ολόπλευρη προστασία από πυρά ελαφρών όπλων και θραύσματα πυροβολικού. Το Warrior μπορούσε να καταστρέψει κάθε ελαφρά θωρακισμένο στόχο ή χαμηλά ιπτάμενα ελικόπτερα σε απόσταση 1,500 μέτρων ενώ έμφαση δόθηκε στην προστασία και την άνεση του πεζικού που μετέφερε τα εφόδιά του και τα αντιαρματικά όπλα του στην καμπίνα υπό προστασία θώρακα και ΠΒΧ παράγοντες.
Το 2008 τα Warriors φόρεσαν την θωράκιση WRAP 2 που προστάτευε από μεγαλύτερο φάσμα απειλών.
Αντίθετα με Αμερικανούς, Γάλλους , Γερμανούς και Ρώσους, οι Βρετανοί δεν βρήκαν πρακτικό το να μάχεται ο πεζός μέσα από το όχημα και δεν παρείχαν θυρίδες βολής. Αυτό επέτρεψε την πιο ανθεκτική θωράκιση του οχήματος και την χωρίς προβλήματα επαύξησή της με διάφορα πακέτα “add on”. H πολεμική του δράση ήταν πλούσια, με συμμετοχή στους δύο πολέμους του Κόλπου, όπου καταγράφονται και οι πρώτες απώλειες (δύο οχήματα όταν επλήγησαν κατά λάθος το 1991 από Maverick ενός αμερικανικού Α-10 και διάφορα μεριστατικά με παρόδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς στο Ιράκ και το Αφγανιστάν μεταξύ 2008 και 2012), και στις αποστολές σε Βοσνία και Αφγανιστάν.
Παράλληλα με το σχέδιο AJAX για την αντικατάσταση των Warrior, 450 περίπου ΤΟΜΑ Warrior θα εξοπλιστούν με τον πύργο του ΑJAX βάσει του “Warrior Fightability Lethality Improvement Program” (WFLIP) εξασφαλίζοντας μεγάλα ποσοστά ομοιοτυπίας ανταλλακτικών μεταξύ των δύο οχημάτων.
789 Warrior ολοκληρώθηκαν για τον Βρετανικό στρατό κι άλλα 254 για τον στρατό του Κουβέιτ. To τελευταίο πρόγραμμα αναβάθμισης (Warrior Capability Sustainment Programme) εφαρμόζεται αυτήν την περίοδο για 643 οχήματα με τα 449 από αυτά να διατηρούνται σε ρόλο ΤΟΜΑ αντικαθιστώντας τον παλιό πύργο με νέο αυτοματοποιημένο με πυροβόλο των 40mm και ψηφιοποιημένο σύστημα μάχης συμπληρώνοντας τα νέα ΤΟΜΑ AJAX.
  • ΒΜΡ-2
Άμεση εξέλιξη του επαναστατικού ΒΜΡ-1, το ΒΜΡ-2 αποτέλεσε σημαντική βελτίωση στους τομείς της θωράκισης, της προστασίας και του οπλισμού αποτελώντας βασικό ΤΟΜΑ 35 εθνών
H απάντηση στα νέα δυτικά ΤΟΜΑ δεν άργησε να έρθει. Παρά τον επαναστατικό σχεδιασμό και τις πολύ καλές επιδόσεις του, η πρώτη επαφή με το πεδίο της μάχης ανέδειξε τις αδυναμίες του σοβιετικού ΤΟΜΑ. O πόλεμος Yom Kippur και οι πρώτες πικρές εμπειρίες από το Αφγανιστάν έκαναν τους σχεδιαστές να προετοιμάσουν τη δεύτερη γενιά σοβιετικών οχημάτων. Η θωράκιση του ΒΜΡ-1 αποδείχθηκε εξαιρετικά αναιμική με τους Ισραηλινούς να πετυχαίνουν διατρήσεις στα πλαϊνά με πολυβόλα των .50″ και πλήρη καταστροφή τους με τα ΠΑΟ των 106mm. H θέση του πύργου μπλόκαρε ένα σημαντικό μέρος του τόξου παρατήρησης του αρχηγού, συχνά με ολέθρια αποτελέσματα, ενώ ο οπλισμός του πυροβόλου των 73mm και του ΑΤ-3 Sagger στα τέλη του 1970 ήταν πια ξεπερασμένος.
Η τρωτότητα των ΒΜΡ-1 κατά τους πολέμους του Yom Kippur αλλά και νεώτερες συγκρούσεις στο Ιράκ και στις επιχειρήσεις σε Γεωργία και Ουκρανία ώθησαν πολλές εταιρίες να προτείνουν πακέτα αναβάθμισης της θωράκισης και του εξοπλισμού των 26,000 ΒΜΡ-1/2 που υπηρετούν σήμερα αλλά με σχεδόν μηδενική ανταπόκριση.
Το νέο ΒΜΡ-2 ήταν σχεδόν ίδιο σχεδιαστικά, με λίγο μεγαλύτερο πλάτος και ύψος κατά 40 εκατοστά. Η μεγαλύτερη διαφορά του ήταν στην αντικατάσταση του πύργου του ενός ατόμου από έναν μεγαλύτερο δύο ατόμων μεταφέροντας τον αρχηγό πληρώματος σε αυτό και εξασφαλίζοντας καλύτερο εύρος παρατήρησης και καλύτερη συνεργασία με τον πυροβολητή. Το πυροβόλο των 73mm αντικαταστάθηκε από ένα ταχυβόλο 2A42 των 30mm με διπλή τροφοδοσία. Ο πυροβολητής μπορεί να διαλέξει πλέον ανάμεσα σε βλήματα AP-T και HE-T/Ι καθώς και ταχυβολία 250 ή 550 βλ./λεπτό για στόχους εδάφους ή αέρος. Μια σταθεροποίηση παρέχεται σε ταχύτητες έως 35 χλμ/ώρα.
ΒΜΡ-2 κατά τη διάβαση ποτάμιου κωλύματος
Ο χειροκίνητα κατευθυνόμενος ενσύρματος πύραυλος Sagger αντικαταστάθηκε από τον ΑΤ-4 Fagot και αργότερα από τον AT-5 Konkurs, που κατευθύνονται με τη μέθοδο SACLOS. H αύξηση του χώρου του τυμπάνου του πύργου μείωσε τον χώρο του πληρώματος περικόπτοντας την μεταφερόμενη ομάδα από 8 σε 7 στρατιώτες. Το νέο όχημα ήταν ελαφρώς βαρύτερο (14 τόνοι έναντι 13,2 του ΒΜΡ-1) έφερε όμως ισχυρότερο κινητήρα που διατηρούσε τα κινηματικά χαρακτηριστικά στου στα ίδια επίπεδα.Καπνογόνα τοποθετήθηκαν εκατέρωθεν του κολουροκωνοειδούς πύργου ως μέσο αυτοπροστασίας. Τέλος, η θωράκιση αυξήθηκε κάπως σε «κρίσιμα»σημεία φτάνοντας τα 33 χιλιοστά κατά περίπτωση.
H ισορροπημένη γραμμή των ΒΜΡ-2 και ο ισχυρός οπλισμός τους σε συνδυασμό με το χαμηλό κόστος συντήρησης κάνει σύγχρονους στρατούς να συνεχίσουν να τα εμπιστεύονται αλλά όχι για τις απαιτήσεις του σύγχρονου πεδίου μάχης.
Παρόλα αυτά, όπως αποδείχθηκε σε πολυάριθμες συγκρούσεις στην πρώην Σοβιετική Ένωση, στην Αφρική και στη Μέση Ανατολή ως σήμερα στα ενεργά μέτωπα της Συρίας και του Ντόνμπας, η θωράκιση παραμένει το αδύναμο σημείο του οχήματος.
Το πρώτο όχημα εντάχθηκε σε υπηρεσία το 1980 και αποτέλεσε επιλογή 35 χωρών με κάποιες από αυτές να το κατασκευάζουν εγχώρια (Τσεχοσλοβακία, Πολωνία, Ινδία). Παρά την εμφάνιση του ΒΜΡ-3, ως επίδοξου διαδόχου, το όχημα αποτελεί ακόμα τη ραχοκοκαλιά των μηχανοκίνητων δυνάμεων των περισσότερων χρηστών του ενώ διάφορα πακέτα αναβάθμισης έχουν ακόμα κι από μη χρήστες (Ισραήλ), επικεντρωνόμενα κυρίως στον οπλισμό και στη θωράκιση.
Αριστερά η πρόταση αναβάθμισης BVP-M2 της σλοβακικής EXCALIBUR ARMY Ltd. Και δεξιά η πρόταση της ρωσικής Kurganmashzavod JSC για την αναβάθμιση των ΒΜΡ-2
______________________________________________________________
Είσαι λάτρης της αμυντικής τεχνολογίας και γενικότερα των στρατιωτικών θεμάτων;
Αναζητείς ένα χώρο οπού μπορείς να συνομιλήσεις με νηφαλιότητα, να δημοσιεύσεις και αστειευτείς με κόσμιο τρόπο για θέματα άμυνας μακριά από κομματικές ρητορείες και πολιτικές σκοπιμότητες;
Τότε είσαι στο σωστό μέρος, βρήκες αυτό που έψαχνες, υπάρχει για σένα στο Facebook η ομάδα «Προέλαση-Limit Of Advance».
______________________________________________________________
Πηγές:
https://limitofadvance.wordpress.com/2016/03/17/%CF%84%CE%B5%CE%B8%CF%89%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BF%CF%87%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-2/#more-38519
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)