Α/Κ Πυροβόλο 155χιλ. PzH 2000 – H σύγχρονη τεχνολογία στην υπηρεσία του Πυροβολικού.

Το Α/Κ πυροβόλο PzH 2000GR (Defence-point.gr)

Το Panzer Howitzer (PzH) 2000 της Γερμανικής εταιρεία Krauss Maffei Wegmann, είναι ίσως το πιο σύγχρονο αυτοκινούμενο (Α/Κ) πυροβόλο αυτή την στιγμή στον κόσμο, αφού τα χαρακτηριστικά του είναι μοναδικά.

Το πυροβολικό είναι το κυριότερο Όπλο παροχής πυρών υποστήριξης. Είναι το Όπλο που δίνει τη δυνατότητα στο διοικητή να επεμβαίνει στον αγώνα και συμβάλλει ουσιαστικά και αποφασιστικά στην εξέλιξη της μάχης.

Αυτοκινούμενο πυροβόλο PzH 2000GR της XII Μ/Κ ΠΖ. (ΓΕΣ)

Με την ταχεία τεχνολογική εξέλιξη το Πυροβολικό τόσο σήμερα όσο και στο απώτερο μέλλον, όχι μόνο δε θα αποτελέσει την ισχύ και το ρόλο του στη διεξαγωγή των επιχειρήσεων, αλλά θα καταστεί μοναδικός παράγοντας στο μελλοντικό πεδίο της μάχης.

Για την ανάπτυξη της τεχνολογίας του πυροβολικού γίνονται πολλές προσπάθειες με στόχο την ακρίβεια . Κατ’ επέκταση τα σύγχρονα μέσα πυρός πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ενεργούν αυτόνομα σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες προσδιορισμού θέσης, κατεύθυνσης, καθώς και εξαγωγής στοιχείων βολής για προσβολή στόχων. Αυτό πρακτικά σημαίνει οτι κάθε μονάδα πυρός πρέπει να μπορεί να ενεργεί ανεξάρτητα, παρέχοντας ισχύς πυρός, ταχύτητα, ακρίβεια και επιβιωσιμότητα δε επίπεδα πολύ υψηλότερα από τα παλιότερα συμβατικά μέσα.

Πληρώματα στοιχείων αυτοκινούμενων πυροβόλων M-109A3 και PzH 2000GR τάσσονται μπροστά από τα οχήματα.Άσκηση ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 2013. (Φωτ: ΓΕΕΘΑ)

Απο το έτος 2003 έχει ήδη εισαχθεί στο Ελληνικό Πυροβολικό το Α/Κ πυροβόλο 155 χιλιοστών PzH 2000, το οποίο ικανοποιεί τις παρακάτω απαιτήσεις:

• Υποστηρίζει πλήρως ημέρα και νύχτα τον αγώνα σε όλο το μέτωπο με τον εχθρό.
• Διαθέτει υψηλή ταχυκινησία, επιβιωσιμότητα και δυνατότητα ταχείας εκπομπής πυρών για την υποστήριξη του αγώνα των μηχανοκίνητων και τεθωρακισμένων Ταξιαρχιών, με δεδομένο πλέον οτι ο εχθρός δύναται να προσδιορίζει μετά το πρώτο πυρ (1° βλήμα) τη θέση του πυροβόλου.
• Εκτελεί βολές αντιπυροβολικού σε όλους τους τομείς.
• Προσβάλλει στόχους σε μεγάλες αποστάσεις με μεγάλη ακρίβεια.

A/K πυροβόλα PzH 2000GR της 156 Α/Κ ΜΜΠ στο πεδίο βολών «Αετός» στην Αλεξανδρούπολη. (ΓΕΣ)

Περιγραφή – Δυνατότητες του Συστήματος

Το Ελληνικής διαμόρφωσης PzH 2000GR είναι ενα θωρακισμένο όχημα με εμπρόσθια κίνηση, εξοπλισμένο με πυροβόλο 155 χιλ. πάνω σε περιστρεφόμενο πύργο. Ο εσωτερικός εξοπλισμός ελέγχου πυρός και η αυτόματη γέμιση επιτρέπουν τη χρήση του σύμφωνα με τις απαιτήσεις του NATO για το σωλήνα και τα πυρομαχικά πυροβολικού, κάτω απο οποιεσδήποτε επιχειρησιακές συνθήκες. Σε περίπτωση δυσλειτουργίας κάποιου μέρους του συστήματος η ημιαυτόματη και χειροκίνητη λειτουργία, εξασφαλίζουν μεγάλο βαθμό διαθεσιμότητας και ετοιμότητας.

Ένα εξελιγμένο σύστημα ελέγχουν πυρός, το οποίο με ψηφιακές επικοινωνίες συνδέεται με το Κέντρο Διευθύνσεως Πυρός (ΚΔΠ), φροντίζει για την ταχεία και με ακρίβεια εξαγωγή των στοιχείων βολής. Ένας χρονογράφος τοποθετημένος επι του σωλήνα δίνει συνεχώς στοιχεία διαμετρήσεως για την κάθε βολή, ενώ ενα σύστημα προσδιορισμού θέσεως, υποβοηθούμενο και απο GPS, επιτρέπει τη συνεχή εύρεση της ακριβούς θέσης του πυροβόλου, καθώς και τη διεύθυνση και την ανύψωση του σωλήνα πάνω απο το οριζόντιο επίπεδο.

Το ειδικά διαμορφωμένο όχημα της φωτογραφίας χρησιμοποιείται για την εκπαίδευσή των οδηγών PzH200. Ο εκπαιδευτής βρίσκεται στο θάλαμο με τα παράθυρα που είναι τοποθετημένος στο πάνω μέρος του οχήματος . (ΓΕΕΘΑ)

Υπηρέτηση

Το στοιχείο υπηρετείται απο πέντε άτομα, ήτοι Αρχηγό Στοιχείου, Σκοπευτή, δύο Γεμιστές (Νº 1 και Νº 2) και Οδηγό. Λόγω της υψηλής τεχνολογίας των συστημάτων χρησιμοποιούνται χειριστές επαγγελματίες οπλίτες αντί των κληρωτών.

PzH 2000GR του Ελληνικού Στρατού. (ΓΕΣ)

Ικανότητα αυτοπροστασίας

Το PzH 2000GR έχει δυνατότητα να εκτελέσει εύστοχες άμεσες βολές εναντίον τεθωρακισμένων οχημάτων. Σ’ αυτό συντελεί και το σύστημα αυτόματης γέμισης, το οποίο εξασφαλίζει γρήγορο ρυθμό βολής. Στην άμεση βολή ο σκοπευτής χρησιμοποιεί για παρατήρηση και σκόπευση μία διόπτρα ημέρας-νύχτας ενώ ο αρχηγός στοιχείου ένα πανοραμικό περισκόπιο σκόπευσης ημέρας νύχτας εφοδιασμένο με μετρητή βεληνεκούς LASER και δυνατότητες μέτρησης μέχρι 10 χιλιόμετρα και ακρίβεια ±5 μέτρων.

Οι μικροί χρόνοι αντίδρασης (ανάπτυξης-κίνησης) που μπορεί να επιτύχει το PzH 2000 του δίνουν αυξημένη προστασία. Επιπρόσθετα, είναι προστατευμένο απο βλήματα 14,5 χιλιοστών και από θραύσματα βλημάτων πυροβόλων, Διαθέτει σύστημα προστασίας ΡΒΧΠ, σύστημα κλιματισμού, καθώς και αυτόνομο σύστημα πυρόσβεσης.

Η χρήση ειδικοποιημένων οχημάτων μεταφοράς πυρομαχικών ελαχιστοποιεί τους χρόνους αναχορηγίας των πυρομαχικών.

PzH 2000 στο Πεδίο της Μάχης

To σύγχρονο πυροβόλο Α/Κ PzH 2000GR δύναται να χρησιμοποιηθεί σε αποστολές άμεσης υποστήριξης, γενικής υποστήριξης και γενικής υποστήριξης – ενίσχυσης.

Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων οι αυτόνομες μονάδες πυρός, ευρίσκονται σε κατάσταση αυξημένης ετοιμότητας, καλυμμένες σε θέσεις απόκρυψης και ενεργούν «εν αιτήσει», εκτελώντας μία αποστολή βολής σε χρόνο μικρότερο των 60 δευτερολέπτων. Μετά το πέρας της αποστολής βολής, μετακινούνται σε θέση κάλυψης και πάλι. Η τεχνική του «βάλλω και μετακινούμαι» (Shoot and Scout) επιτρέπει στα Α/Κ πυροβόλα PzH να επιβιώνουν στο πεδίο της μάχης.

Η απόκτηση των Α/Κ πυροβόλων PzH 2000GR εχει επιφέρει στο επιχειρησιακό επίπεδο μεγαλύτερη ακρίβεια βολής, η οποία σε συνδυασμό με το αυξημένο βεληνεκές και την καταστροφικότητα των νέων πυρομαχικών προσδίδουν στο Πυροβολικό ουσιαστική δυνατότητα υποστήριξης των μαχόμενων τμημάτων, ενώ αυξάνουν σημαντικά και τη βιωσιμότητα τόσο των συστημάτων όσο και του προσωπικού.

Παρουσίαση βλημάτων 155 χιλιοστών στον Αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων της Δημοκρατίας της Κροατίας, Στρατηγό Drago LOVRIC. (ΓΕΕΘΑ)

Αυτοκινούμενο πυροβόλο PzH 2000 GR της XII Μ/Κ ΜΠ κατά την εκπαίδευση σε βολές πυροβολαρχίας. (ΓΕΣ)

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

• Διαμέτρημα: 155 χιλ.
• Βάρος: 55,3 τον.
• Κλάση Φορτίου: MLC 60
• Σχέση ισχύος/βάρος: 18 ίπποι/τόνο
• Εδαφική πίεση: 0,98 κιλά/τετρ. εκατ.
• Μήκος ολικό: 11,669 μέτρα
• Μήκος σκάφους: 7,30 μέτρα
• Πλάτος 3,55 μ.
• Ύψος ολικό: 3,46 μ.
• Ύψος (πύργου): 3,06 μέτρα
• Εδαφική ανοχή: 0,44 μέτρα
• Πλάτος ερπύστριας: 550 χιλ.
• Μήκος ίχνους ερπύστριας: 4,91 μέτρα
• Μέγιστη ταχύτητα επί οδού: 60 χλμ./ώρα
• Μέγιστη ταχύτητα εκτός οδού: 45 χλμ./ώρα
• Ικανότητα διάβασης τάφρου: 3 μέτρα
• Ικανότητα διάβασης κάθετου εμποδίου: 1 μέτρο
• Ικανότητα αναρρίχησης: 50%
• Ικανότητα πλευρικής κλίσης: 25%
• Κινητήρας: οκτακύλινδρος, υπερτροφοδοτούμενος, πετρελαιοκινητήρας ψεκασμού καυσίμου MTU 881 Ka-500 V8 απόδοσης 1.000 ίππων (736 kW)
• Μετάδοση: HSWL 284C της RENK, αυτόματη με τέσσερις ταχύτητες εμπροσθοπορείας και οπισθοπορείας, με ενσωματωμένο σύστημα αλλαγής διεύθυνσης και πέδησης.
• Ανάρτηση: ράβδοι στρέψεως
• Ηλεκτρικό σύστημα: 24V
• Ρυθμός βολής: 3 βλ/10″, 8 βλ/1′ και 20 βλ/3′
• Χωρητικότητα βλημάτων: 60 βλήματα
• Αυτονομία: 420 χλμ.
• Χρόνος τάξεως: 30 δλ.
• Μέγιστο Βεληνεκές:
  • Με εκρηκτικά βλήματα: 30000 μ.
  • Με βλήματα BASE BLEED: 40000 μ.
• Οπλικό σύστημα: Σωλήνας 155 χιλ. L52
• Οπλοπολυβόλο: 7,62 χιλ. MG3.
• Εκτοξευτές καπνογόνων: 2Χ4 των 76 mm
• Τροφοδότηση: αυτόματη
• Έλεγχος πύργου: ηλεκτρικό σύστημα με εφεδρικό χειροκίνητο
• Περιστροφή: 360 μοίρες
• Ανύψωση/καταβίβαση πυροβόλου: +65/-2,5 μοίρες
• Θωράκιση: ναι
• Σύστημα προστασίας ΠΒΧ (NBC): ναι
• Σύστημα νυχτερινής όρασης: ναι

Βιντεο απο την 156 Α/Κ ΜΜΠ

Βίντεο απο την 163 Α/Κ ΜΜΠ

Πηγή: Τριμηνιαίο ενημερωτικό περιοδικό Στρατού Ξηράς: “ΣΤΡΑΤΟΣ & Ενημέρωση”

ΠΗΓΗ

https://limitofadvance.wordpress.com/2014/10/02/%CE%B1%CE%BA-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%BF-155%CF%87%CE%B9%CE%BB-pzh-2000-h-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3/

Ισραήλ: Φωτογραφίες από την άσκηση Blue Flag – Συμμέτοχη τεσσάρων F-16 C/D Block 52+ της 337 Μοίρας

Η Blue Flag του Ισραήλ συγκέντρωσε μαχητικά αεροσκάφη από την Ελλάδα, Πολωνία και ΗΠΑ. (IAF/Flickr)

Η Blue Flag είναι η μεγαλύτερη αεροπορική άσκηση στην ιστορία της Ισραηλινής Αεροπορίας.

Η άσκηση ξεκίνησε την 18η Οκτωβρίου και είναι σε εξέλιξη έως την 3η Νοεμβρίου, τα σενάρια της Blue Flag πραγματοποιήθηκαν στην αεροπορική βάση Ovda, κοντά στην πόλη της Ερυθράς Θάλασσας, Εϊλάτ, στο νότιο Ισραήλ, πολεμικά αεροσκάφη από Ελλάδα, Πολωνία και Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) ενεπλάκησαν σε αριθμό αποστολών και εκτέλεσαν επιχειρήσεις κατά προσομοιωμένου εχθρού εντός του εναερίου χώρου του Ισραήλ. ( τα ίχνη συμπύκνωσης των αεροσκαφών που συμμετέχουν στην άσκηση είναι ορατά και από το Τελ Αβίβ).

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία συμμετέχει με τέσσερα F-16C/D Block 52+ της 337 Μοίρας της 110 Πτέρυγας Μάχης που εδρεύει στη Λάρισα, ο ίδιος τύπος μαχητικών αναπτύχθηκε από Ισραήλ και Πολωνία. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ (USAF) προσγείωσε στην Ovda έξι F-15C που ανήκουν στην 493 Fighter Squadron που έχει έδρα την αεροπορική βάση της RAF στο Lakenheath του Ηνωμένου Βασιλείου.

Όλα τα αεροσκάφη εντάχθηκαν στις Ισραηλινές Μοίρες μαχητικών F-15 Baz, F-16C/D Barak, F-16I Sufa και των υπό απόσυρση F-16A Netz.

Αν και οι πληροφορίες σχετικά με την Blue Flag είναι ελάχιστες, η IAF αποδέσμευσε κάποια μοναδικά φωτογραφικά στιγμιότυπα στα όποια παρουσιάζονται τα αεροσκάφη να πετούν πάνω από τη Νεκρή Θάλασσα και την έρημο Νεγκέβ όπως επίσης και το προσωπικό άλλα και τα αεροσκάφη στους αεροδιάδρομους της αεροπορικής βάσης Ovda.

Εκτός των προαναφερθέντων χωρών, και άλλες, όπως η Γερμανία, έστειλαν πιλότους και αξιωματικούς για να παρακολουθήσουν την άσκηση, χωρίς να συμμετέχουν σε αυτή.

Πηγή: theaviationist.com

ΠΗΓΗ

https://limitofadvance.wordpress.com/2015/10/30/%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B7%CF%83%CE%B7-blue-flag-%CF%83/#more-34473

Οι χιλιάδες Έλληνες στρατιώτες του ελληνοϊταλικού πολέμου περιμένουν ακόμα τη δεύτερη ταφή τους

Ελληνικό ορειβατικό πυροβόλο και οι χειριστές του, στο αλβανικό μέτωπο τον χειμώνα του ’41. Φωτογραφία: αρχείο «Κ».

Κάτω απ’ το χώμα των βουνών της Αλβανίας, «μες τα σταυρωμένα χέρια τους κρατάνε της καμπάνας το σχοινί», προσμένοντας (όχι την ώρα να σημάνουν την Ανάσταση όπως θέλει τους νεκρούς αγωνιστές ο Γιάννης Ρίτσος στη Ρωμιοσύνη), αλλά τη… δεύτερη ταφή τους, οι χιλιάδες Ελληνες στρατιώτες του ελληνοϊταλικού πολέμου που επί 70 χρόνια μένουν παραχωμένοι σε πρόχειρους τάφους, σε πλαγιές και χαράδρες, σε Αργυρόκαστρο, Πρεμετή, Κλεισούρα, Χειμάρρα, Κορυτσά, Τεπελένι. Λόγοι που άπτονται του κλίματος καχυποψίας στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, τους κρατούν «άταφους» στα αφιλόξενα αλβανικά βουνά, μολονότι Αθήνα και Τίρανα έχουν υπογράψει από το 2009 συμφωνία, η οποία έχει επικυρωθεί από τα κοινοβούλια των δύο χωρών, για τον εντοπισμό, την εκταφή και τον ενταφιασμό τους στα δύο μεγάλα νεκροταφεία στη νότια Αλβανία, στους Βουλιαράτες (το πιο οργανωμένο) και στην Κλεισούρα.

Στρατιωτικοί χάρτες του ελληνικού στρατού αλλά και άλλων που παραχώρησαν οι Ιταλοί αργότερα, με τοποθεσίες και ακριβή σημεία πρόχειρων τάφων και αυτοσχέδιων μικρών νεκροταφείων, είναι στη διάθεση της μεικτής επιτροπής η οποία όμως παραμένει ανενεργή. Ετσι, η συμφωνία παραμένει «κενό γράμμα» έξι χρόνια τώρα. Επισήμως, δεν δίδεται κάποια πειστική εξήγηση, ακόμα και στις επίσημες διμερείς συναντήσεις όταν τίθεται το θέμα από ελληνικής πλευράς, με τους Αλβανούς να προβάλουν τεχνικής φύσεως ζητήματα ως προς την ενεργοποίηση της επιτροπής, που αδυνατεί και να συνεδριάσει. Ανεπισήμως, ωστόσο, είναι κοινό μυστικό ότι οι κατά καιρούς αλβανικές κυβερνήσεις δείχνουν να μην τολμούν να αγνοήσουν τις αντιδράσεις ακραίων εθνικιστικών κύκλων, κάποιων διανοούμενων με επιρροή στην κοινή γνώμη και μερίδας των ΜΜΕ.

Τι φοβούνται όλοι αυτοί από τους νεκρούς; Θεωρούν την παρουσία κοιμητηρίων στις κορυφογραμμές που έπεσαν μαχόμενοι οι Ελληνες φαντάροι, άτυπες «πυραμίδες» νοητών συνόρων που κατ’ εκείνους υποκρύπτουν εδαφικές διεκδικήσεις της Ελλάδας εις βάρος της Αλβανίας και τους Ελληνες νεκρούς του έπους του ’40 «κατακτητές» στους οποίους δεν πρέπει να αποδίδονται και πολλές τιμές. Γι’ αυτό και πιέζουν εξάπτοντας με θεωρίες συνωμοσίας στην κοινωνία εν υπνώσει ανθελληνικά αισθήματα και ιστορικές φοβίες ώστε να ακυρώσουν στην πράξη την όλη διαδικασία ή και να αναγκάσουν τους Ελληνες να πάρουν τους νεκρούς τους και ας τους κάνουν ό,τι θέλουν.

Κάπως έτσι παραμένει σήμερα σε εκκρεμότητα το όλο θέμα που άνοιξε το 1981 κατόπιν αιτήματος της Αθήνας προς τον κομμουνιστή ηγέτη Ενβέρ Χότζα. Η αλβανική ηγεσία ανταποκρίθηκε τότε, καθώς είχε προηγηθεί συλλογή από την Ιταλία των δικών της νεκρών και τότε η επιτροπή εμπειρογνωμόνων με τη βοήθεια χωρικών της περιοχής εντόπισε 6.300 τάφους, όσους περίπου και οι Ιταλοί.

Η διαδικασία όμως «πάγωσε» όταν η ελληνική πλευρά όχι μόνο δεν δέχθηκε να πάρει τους νεκρούς της, όπως ήλπιζε ο Χότζα, και να εξαλειφθεί έτσι για πάντα από τη χώρα του ένα τέτοιο ελληνικό ιστορικό «αποτύπωμα», αλλά το 1987 ο τότε ΥΠΕΞ κ. Κάρολος Παπούλιας επισκέφθηκε την Αλβανία και κατέθεσε στεφάνι σε υποτυπώδες τότε νεκροταφείο στην Κλεισούρα, διαμηνύοντας ότι «οι Ελληνες νεκροί είναι στον τόπο τους»,δήλωση που προκάλεσε δυσφορία στα Τίρανα. Στη συμφωνία του 2009 προβλεπόταν η δημιουργία δύο μεγάλων νεκροταφείων, στους Βουλιαράτες και την Κλεισούρα για τον ενταφιασμό των οστών όσων θα εντοπίζονταν στα βουνά. Σήμερα στους Βουλιαράτες φυλάσσονται τα οστά 200 Ελλήνων στρατιωτών και άλλων 300 στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου στην Κλεισούρα όπου ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος εν μέσω σφοδρών επικρίσεων από εθνικιστικούς κύκλους διαμόρφωσε χώρο φύλαξης μέχρις ότου ολοκληρωθεί η κατασκευή του συμφωνημένου νεκροταφείου.

Η βοήθεια της Ιταλίας

Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία στο αλβανικό έδαφος σκοτώθηκαν 8.000 περίπου Ελληνες. Συγκεκριμένα στοιχεία υπάρχουν για τους 5.500. Σημαντική βοήθεια παρείχε μεταπολεμικά στην Ελλάδα η Ιταλία με τη χορήγηση χαρτών. Στο διάστημα 1941-1942 οι Ιταλοί συνέλεξαν και έθαψαν στα βουνά της Αλβανίας τους εκεί νεκρούς τους, ενώ αρκετά χρόνια μετά μετέφεραν τα οστά τους στην Ιταλία.

Μαζί με τους δικούς τους νεκρούς έθαψαν σε ξεχωριστά νεκροταφεία και σκελετούς Ελλήνων. Σε κάποιους τάφους μάλιστα έγραψαν «εχθροί στη ζωή-φίλοι στον θάνατο».

Με κίνδυνο να φυλακιστούν ή και να τουφεκιστούν διαρκούσης της κομμουνιστικής δικτατορίας Ελληνες μειονοτικοί στην Αλβανία έβρισκαν στα βουνά τάφους στρατιωτών και τους φρόντιζαν. Στους Βουλιαράτες, μάλιστα, όπου λειτούργησε νοσοκομείο του ελληνικού στρατού το ’40, οι κάτοικοι συντήρησαν μέχρι την πτώση του καθεστώτος το νεκροταφείο για την ταφή των τραυματιών που υπέκυπταν.

Σταυρος Τζήμας

Έντυπη έκδοση της Καθημερινής -28 Οκτωβρίου 2015.

ΠΗΓΗ

https://limitofadvance.wordpress.com/2015/10/30/%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB/#more-34451

Κατάληψη της Φλώρινας απο το 1º Σύνταγμα Ιππικού

Η μεγάλη μάχη της Φλωρίνης και η πανωλεθρία των Τούρκων 7 Νοεμβρίου 1912 (Εικόνα: Florina History)

Το 1º Σύνταγμα Ιππικού στις αρχές Νοεμβρίου του 1912 και προκειμένου να προελάσει προς βορρά με κατεύθυνση το υψίπεδο του Μοναστηρίου, είχε προ αποστείλει από το «Κουρού Τσεσμέ» του στενού Γκορνίστοβου (Κέλλης), όπου και κατά την νύχτα της 6/7/ Νοεμβρίου είχε διανυκτερεύσει, τέσσερις αναγνωρίσεις:
α) προς Μπρόντ και την μεγάλη καμπή του Εριγώνα,
β) προς τον σιδηροδρομικό σταθμό Κέναλι,
γ) προς Κλαμπούτσιστο (Πολυπλάτανο)-Κλέστινα (Κλειναί)- Μοναστήρι και δ) προς Νεβόλιανη (Σκόπια).

Δεν ήταν γνωστό όμως ακόμη αν οι αυχένες κοντά στην Μπάνιτσα (Βεύη) θα ήταν ελεύθεροι. Από τις αναγνωρίσεις που είχαν σταλεί, εκείνη της Κλέστινα (Κλειναί)-Κλαμπούτσιστο (Πολυπλάτανο)-Μοναστήρι συνάντησε μεταξύ της γέφυρας Σακουλέβα και Βέρμπιανης μία Σερβική αναγνώριση Ιππικού διοικούμενη από δύο αξιωματικούς.

Οι Σέρβοι αξιωματικοί δυσαρεστήθηκαν όταν είδαν τα δικά μας τμήματα εκεί και δεν τους ανακοίνωσαν πολλά πράγματα σχετικά με την διάθεση των μονάδων του Σερβικού στρατού κατά την ημέρα εκείνη και την γενική κατάσταση. Ο Έλληνας αξιωματικός, αφήνοντας πίσω την Σερβική αναγνώριση προχώρησε πέρα από την περιοχή Σακουλέβα και από ένα ύψωμα παρατήρησε:

α) στο δρόμο που ένωνε το Μοναστήρι με την Φλώρινα υπήρχε μία φάλαγγα Τουρκικού Στρατού αρκετά μεγάλη, που πορευόταν χωρίς συνοχή και οργανικό δεσμό. Ένα τμήμα Σερβικού Ιππικού με πολυβόλα και όπλα έβαλλε κατά των τελευταίων τμημάτων της Τουρκικής φάλαγγας έχοντας σαν αποτέλεσμα να επιταχύνει την πορεία των Τούρκων προς την Φλώρινα,

β) από τον Εριγώνα και βαδίζοντας προς την περιοχή της Βέρμπιανης μια μεγάλη φάλαγγα Ιππικού Σερβικής Μεραρχίας υπό τις διαταγές του πρίγκηπα Αρσένιου. Τότε ο Έλληνας αξιωματικός έφτασε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο σιδηροδρομικό σταθμό της Φλώρινας και πληροφόρησε για τα παραπάνω το 1º Σύνταγμα Ιππικού.

Συγχρόνως διατύπωσε την άποψη ότι θα έπρεπε να καταληφθεί η στενωπός της Φλώρινας το ταχύτερο από το Σύνταγμα Ιππικού, διότι τότε θα αιχμαλωτιζόταν η υποχωρούσα τουρκική δύναμη και διότι έπρεπε προκαταληφθεί η πόλη πριν εισέλθει σ’ αυτήν το Σερβικό Ιππικό. Το 1º Σύνταγμα Ιππικού, που μέχρι τότε ήταν απασχολημένο με την περισυλλογή και περίθαλψη Ελλήνων αξιωματικών και οπλιτών της Υ Μεραρχίας που είχαν αιχμαλωτισθεί την 24η Οκτωβρίου του 1912 στο Σόροβιτς (Αμύνταιο) και είχαν αφεθεί ελεύθεροι από τους Τούρκους στο σιδηροδρομικό σταθμό, είχε αρχίσει τις προετοιμασίες για να διανυκτερεύσει.

Χάρτης περιοχής Φλώρινας (Ευγενική προσφορά του blog «Ο Ερευνητής της Βέροιας»)

Όμως από την στιγμή που έλαβε τις παραπάνω πληροφορίες του αξιωματικού αναγνωρίσεως, άρχισε να ιππεύει γρήγορα προς την Φλώρινα που απείχε 5 χιλιόμετρα από τον Σ.Σ. Φτάνοντας στην πόλη ανέπτυξε για πεζομαχία δύο Ίλες και τα πολυβόλα του Συντάγματος και η υπόλοιπη δύναμη τηρήθηκε ως έφιππη εφεδρεία. Το αποτέλεσμα ήταν η παράδοση των Τουρκικών δυνάμεων που υποχωρούσαν, μαζί με 4 Τούρκους αξιωματικούς, από τους οποίους ο ένας ήταν Αντισυνταγματάρχης. Μετά από λίγη ώρα όλοι οι αιχμάλωτοι είχαν αφοπλιστεί και οι μεν αξιωματικοί κλείστηκαν σε ξενοδοχείο της πόλης οι δε οπλίτες στους στρατώνες της πόλης φρουρούμενοι. Εκείνη την ημέρα (7 Νοεμβρίου) αιχμαλωτίσθηκαν συνολικά από το 1ο Σύνταγμα Ιππικού 1300 Τούρκοι.

Μετά απ΄αυτό το συμβάν το Σύνταγμα εξακολούθησε να καταδιώκει τις υπόλοιπες υποχωρούσες δυνάμεις των Τούρκων και πέραν της Φλώρινας προς τα δυτικά, όπου στον αμαξητό δρόμο προς το Πισοδέρι ανάγκασε την Τουρκική φάλαγγα να εγκαταλείψει στο δρόμο 20 ταχυβόλα πυροβόλα με τα κλείστρα τους, πολλά όπλα και μεγάλο αριθμό στρατιωτικού υλικού, υλικού στρατοπεδίας.

Ο διοικητής Συντάγματος Ανχης Κωνσταντίνος Δ. Ζαχαρακόπουλος έκρινε ότι δεν έπρεπε την ίδια μέρα τουλάχιστον να εισχωρήσει το Σύνταγμά πρός τα Κορέστια (Δυτικά της Φλώρινας) διότι θα απομακρύνετο πολύ απο τις Μεραρχίες Πεζικού, αλλά δεν θα ήταν και σωστό να αφεθεί η Φλώρινα χωρίς φρουρά μία και ήταν αρκετά κοντά στη Σερβική φάλαγγα Ιππικού. Ως εκ τούτο διέταξε να καλυφθεί το Σύνταγμα με προφυλακές από δυτικά και η υπόλοιπη δύναμη να σταθμεύσει η Φλώρινα. Πρέπει να σημειωθεί ότι με απόφαση του διοικητή οι δυνάμεις του Συντάγματος ενισχύθηκαν από οπλισμένους κατοίκους της πόλης που θα ενεργούσαν ως οδηγοί των νυχτερινών περιπόλων και θα βοηθούσαν στην επιβολή της τάξης στην πόλη, καθότι οι πολυπληθείς Τούρκοι κάτοικοι της Φλώρινας παρορμώμενοι απο του Τούρκους αξιωματικούς που έκρυβαν στα σπίτια τους, ήταν έτοιμοι να πλήξουν τις απομονωμένες δυνάμεις του Συντάγματος.

Στις 16:50 μία Ίλη Σερβικού Ιππικού ζήτησε να εισέλθει στην πόλη. Ο διοικητής του 1ου Συντάγματος απάντησε ότι για να παραχωρήσει άδεια στην Σερβική Ίλη να εισέλθει στην πόλη, θα έπρεπε να είχε την έγκριση του Έλληνα Αρχιστράτηγου. Όμως με προσωπική ευθύνη και για να ξεκουραστούν τα άλογα της Σερβικής Ίλης, έδωσε την άδεια με τον όρο το επόμενο πρωί και αφού οι Σέρβοι θα είχαν φιλοξενηθεί σε πανδοχεία της περιοχής η Ίλη να αποχωρήσει από την πόλη. Ο Σέρβος Ίλαρχος απάντησε θετικά στους όρους που έθεσε ο Έλληνας διοικητής και απέκτησε το δικαίωμα εισόδου στην πόλη. Για το λόγο αυτό οι Σέρβοι αργότερα αξίωσαν την κατοχή της Φλώρινας, αλλά το θέμα διευθετήθηκε από τα Γενικά Στρατηγεία.

Ελληνικό ιππικό κατά τους βαλκανικούς πολέμους.

Κατά τη νύχτα της 7ης προς την 8η Νοεμβρίου, παρατηρήθηκε οτι οι δυνάμεις των υποχωρούντων Τούρκων είχαν ανάψει φωτιές και δεν ήταν πολύ μακριά (4-5 χλμ) από τα πεζοπόρα τμήματα των προφυλακών του ελληνικού Ιππικού. Ο διοικητής τότε αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τον σύνδεσμό του Γενικό Στρατηγείου στο επιτελείο του, Υπίλαρχο Στάμο Στάικο, στέλνοντας τον στην πιο κοντινή προς τη Φλώρινα σταθμευμένη IV Μεραρχία, παρακαλώντας να διαταχθεί ένα Σύνταγμα Ιππικού και την οριστική εξασφάλιση της πόλης και του κυριευθέντος υλικού. Πράγματι τα μεσάνυχτα έφτασε σιδηροδρομικώς στον Σ.Σ. της Φλώρινας και στη συνέχεια με σύντομη πορεία το 8ο Σύνταγμα Πεζικού, του οποίου τμήματα αντικατέστησαν αμέσως στίς προφυλακές τους άνιππους ιππείς. Η αντικατάσταση αυτή ήταν πολύ σημαντική μία και στο επόμενο πρωί το Ιππικό συνέχισε την παρακολούθηση και καταδίωξη του Τουρκικού στρατού που υποχωρούσε από το Μοναστήρι προς Κορυτσά. Σημειωτέον ότι ο Μητροπολίτης Φλωρίνης και οι Έλληνες πρόκριτοι έδωσαν πολλές χρήσιμες πληροφορίες για τις δυνάμεις των Τούρκων που διέρρευσαν προς δυσμάς μέσω Φλωρίνης (40000 περίπου πεζοί και 5-6000 Ιππείς μαζί με 15 ορειβατικά και 20 πεδινά πυροβόλα) και ότι την προηγούμενη πέρασαν με συνοδεία Ιππικού από την Φλώρινα οι πασάδες Αλή Ριζά και Τζαβίτ.

Κατευθυνόμενοι προς Μπιγλίσα-Κορυτσά το ίδιο βράδυ, διαπιστώθηκε οτι η τελευταία ανακοίνωση της Σερβικής κυβερνήσεως που έκανε λόγο για ολοσχερή καταστροφή του Τουρκικού στρατού στο Μοναστήρι δεν στηριζόταν στα γεγονότα. Η αλήθεια ήταν ότι οι Τούρκοι στρατιώτες που υποχωρούσαν προς Νενσα και συγκεκριμένα 5-6 χιλιάδες από αυτούς αποκόπηκαν και αιχμαλωτίσθηκαν από τον Σερβικό στρατό.

Το πρωί της επόμενης 8 Νοεμβρίου του 1912, το 1ο Σύνταγμα Ιππικού ξεκίνησε από την Φλώρινα συνεχίζοντας την καταδίωξη του Τουρκικού Στρατού που υποχωρούσε προς την Κορυτσά. Πίο μπροστά είχε γίνει η παράδοση των Τούρκων αιχμαλώτων και των πυροβόλων στο 8ο Σύνταγμα Πεζικού. Πρέπει να σημειωθεί ότι αναγκαστικά, δυτικά της Φλώρινας στον αμαξητό δρόμο, είχε μείνει ένας Ουλαμός για την προστασία των πυροβόλων μέχρι να φτάσει το πεζικό. Αυτό έγινε διότι Σερβικές αναγνωρίσεις Ιππικού ερχόμενες από το Μπουφ και βρίσκοντας τα πυροβόλα αφύλακτα, προσπάθησαν να τα πάρουν στην κατοχή τους ως λάφυρα και χρειάστηκε να καταβληθεί πολύς κόπος για να πεισθούν ότι αυτά τα είχε καταλάβει την προηγούμενη το 1ο Σύνταγμα Ιππικού και αυτοί δεν είχαν κανένα δικαίωμα στα λάφυρα αυτά.

Ο καιρός είχε αρχίσει να επιδεινώνεται. Το πυκνό χιόνι που άρχισε να πέφτει, είχε σαν αποτέλεσμα να κλείσει όλους του δρόμους και να κάνει πολύ δύσκολη την κίνηση των αλόγων. Μία αναγνώριση υπό τον Υπίλαρχο Παναγιώτη Νικολαΐδη κοντά στην περιοχής του Πισοδερίου έπεσε σε ενέδρα βουλγαρόφωνων της οποίας αρχηγός ήταν ο Τσακαλάρωφ, μαζί με τον Λοχαγό Ποπώφ και τον Σιλιάνωφ. Η πυκνή ομίχλη και το χιόνι ήταν τα αίτια που οι Βούλγαροι άνοιξαν πυρ κατά της Ελληνικής αναγνώρισης, αφού εξέλαβαν τους Έλληνες για Τούρκους. Ευτυχώς το λάθος πολύ γρήγορα έγινε αντιληπτό και με την γρήγορη επέμβαση του Τσακαλάρωφ τα πυρά σταμάτησαν χωρίς να υπάρχουν θύματα. Το 1ο Σύνταγμα Ιππικού παρά το βαρύ χειμώνα συνέχισε γρήγορα την προέλαση του προς δυσμάς και κατόρθωσε να συλλάβει 4500 από τους Τούρκους που υποχωρούσαν. Αυτή η γρήγορη ενέργεια του Ιππικού μας είχε σαν αποτέλεσμα να σωθούν τα γύρω χωρία των Κορεστίων από λεηλασία, μία και οι Τούρκοι δεν είχαν καιρό στην διάθεση τους. Πρέπει να προστεθεί ότι και ο Τσακαλάφωφ με ενέργειες όπως η ρίψη χειροβομβίδων και κροτίδων, βοήθησε στην απομάκρυνση των Τούρκων από τα Βουλγαρόφωνα χωρία κατά μήκος της Ζέλοβας (Ανταρτικό).

Στο μεταξύ το Γενικό Στρατηγείο έστειλε μία διαταγή προς τον διοικητή του 1ου Συντάγματος Ιππικού, κάνοντας του γνωστό ότι μετά από λίγο το Σύνταγμα θα έμπαινε στην Αλβανία και θα ήταν φρόνιμο η προέλαση να γίνει με σύνεση μία και οι Αλβανοί πολεμούσαν με ενέδρες. Οι διαταγές από το Γενικό Στρατηγείο θα έπρεπε να εκτελεσθούν απολύτως μία και το 1ο Σύνταγμα Ιππικού ήταν πολύ σημαντικό, αφού αποτελούσε και τη μόνη δύναμη του όπλου αυτού σε όλη τη Στρατιά και ήταν δυσαναπλήρωτο.

Κατόπιν αυτού ο διοικητής του Συντάγματος αναγκάστηκε να παραμείνει προσωρινά στη Μπρέσνιτσα (Βατοχώρι) για να ξεκουρασθούν τα άλογα και έστειλε αναγνωρίσεις αξκων και αποσπάσματα κατοπτεύσεως προς την Μπίγλιστα για τήρηση επαφής.

Τέλος πρέπει να προσθέσουμε ότι το 1ο Σύνταγμα Ιππικού αφότου εισήλθε στη περιοχή των Κορεστίων, είχε λάβει την πρόνοια και με την κατάληψη κάθε χωρίου εξέδιδε «Προκήρυξη προς τους κατοίκους» στους οποίους γνωστοποιούσε ότι «Καταλαμβάνοντας τα χωρία ταύτα» τα βουλγαρόφωνα κυρίως, «εν ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου Α’ και της Ελληνικής Κυβερνήσεως» ότι «εφεξής θα ισχύσωσι το ελληνικό σύνταγμα και οι ελληνικοί νόμοι και πάντες οι κάτοικοι αδιακρίτως θρησκείας ή φυλής, είναι ίσοι απέναντι του νόμου», ότι «πάντες οι φιλήσυχοι θα παραμένωσιν απολύτως ασφαλείς» και ότι «κατά πάντος, οστις ήθελεν οπωσδήποτε παραβή τον νόμον ήθελαν εφαρμοσθή αμειλίκτως οι αυστηρές διατάξεις του Στρατιωτικού Νόμου, όστις άρχεται ισχύων από της εκδόσεως της προκηρύξεως.»

Κριτική

Είναι γνωστή η σημασία που έχει αποδοθεί κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους στο ζήτημα της προκατοχής ορισμένων κατοικημένων τόπων. Αν οι Σέρβοι καταλάμβαναν την Φλώρινα, κι αυτό ήταν θέμα λίγων ωρών, τότε η Ελληνοσερβική μεθόριος δεν θα ήταν η σημερινή και η περιοχή της Καστοριάς-Πρεσπών θα ήταν στην κατοχή των Σέρβων. Μόνο χάρις στην πρωτοβουλία και την ταχύτητα ενεργείας του Ιππικού μας στις 7 Νοεμβρίου 1912, η περιοχή της Φλώρινας και στη συνέχεια της Πρέσπας και της Καστοριάς, περιήλθαν στην κατοχή της Ελλάδας.

Διασκευή από την Επιθεώρηση Ιππικού ΙΑΝ-ΜΑρ 1931 (Υπτγου Σπυρόπουλου Νικ.)

ΠΗΓΗ

https://limitofadvance.wordpress.com/2012/05/06/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%86%CE%BB%CF%8E%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-1%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC/