Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Πολεμικό Ναυτικό: Εξελίξεις, Προκλήσεις, Απειλές (1ο μέρος)

Τα σύγχρονα «ξύλινα τείχη» αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα διατήρησης Εθνικής κυριαρχίας. Ειδικά για μια χώρα με εκτεταμέναα θαλάσσια σύνορα όπως η Ελλάδα, θα ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ χωρίς ένα ισχυρό Πολεμικό Ναυτικό, να αντιμετωπιστεί η διαρκής απειλή επέκτασης της Τουρκίας, η οποία έχει τη μόνιμη θεώρηση ότι το Αιγαίο θα πρέπει να γίνει μια «λίμνη ειρήνης».

Το βάρος που σηκώνει αυτή τη στιγμή το ΠΝ είναι τεράστιο καθώς καλείται σε περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης να ανταποκριθεί στις κατευθύνσεις της πολιτικής Εθνικής Άμυνας, απέναντι σε μια διαρκώς διογκούμενη απειλή από άποψη μεγέθους και ποιότητας, αδυνατώντας να προχωρήσει ταυτόχρονα στις προμήθειες νέων μονάδων που απαιτούνται. Με  συνολικά 13 Φρεγάτες, 16 Πυραυλακάτους, 8 (+3 υπό παραλαβή) Υποβρύχια,5 Αρματαγωγά, 3 Πλοία Ταχείας Μεταφοράς, 3 Πλοία Γενικής Υποστηρίξεως, 4 πετρελαιοφόρα, 6 Παράκτια Περιπολικά, 4 Ναρκοθηρευτικά,  18 ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα και πλήθος βοηθητικών πλοίων, το Πολεμικό Ναυτικό είναι αναμφισβήτητα μια ισχυρή δύναμη στη Ν.Α Μεσόγειο με πρωταρχικό καθήκον την προάσπιση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και την προστασία ελληνικών ναυτικών συμφερόντων σε οποιοδήποτε σημείο απαιτηθεί.  

Το ΠΝ διαθέτει σήμερα απολύτως αξιόμαχες μονάδες με σημαντικές ικανότητες και  ικανά πληρώματα υψηλής επιχειρησιακής κατάρτισης με αποστολή την διεξαγωγή των αναγκαίων αεροναυτικών επιχειρήσεων και έργων στην ειρήνη και τον πόλεμο για την εξασφάλιση Εθνικών αντικειμενικών σκοπών της αρμοδιότητος του. Την αποστολή του την φέρνει σε πέρας σε συνεργασία με τους άλλους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων με απώτερο στόχο την αποτροπή εχθρικής επιθέσεως, την διατήρηση της ακεραιότητας της χώρας, την προάσπιση των Εθνικών συμφερόντων και την επίτευξη των επιδιώξεων της εν ισχύει Πολιτικής Εθνικής Αμύνης γενικότερα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το ΠΝ έχει καταφέρει ακόμη και στη δύσκολη περίοδο της κρίσης να διατηρεί με πολύ κόπο υψηλούς δείκτες διαθεσιμότητας, συνεχίζοντας να εκτελεί με προσήλωση την αποστολή του. Βρίσκεται όμως αντιμέτωπο με την διογκωμένη απειλή του Τουρκικού Ναυτικού όσο και την αυξανόμενη ηλικία των πλοίων που έχει σε υπηρεσία. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι το 2025 θα διαθέτει πλοία ηλικίας περίπου 40 ετών! Βεβαίως το όλο ζήτημα συνδέεται στενά με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας που καθιστά απαγορευτικές τις προσπάθειες ανανέωσης του Στόλου, με φωτεινές εξαιρέσεις τη λύση στο χρόνιο πρόβλημα των υποβρυχίων (με την ένταξη 3 κλάσης 214HN) και την απόκτηση των νέων ΤΠΚ κλάσης «ΡΟΥΣΣΕΝ» που ενισχύουν καθοριστικά το ΠΝ σε ιδιαίτερα δύσκολες εποχές.


Ο Στόλος απέναντι στην τουρκική απειλή

Οι φρεγάτες τύπου Kortenaer (αναφέρονται και ως Standard ή τύπου S) αποτελούν την πολυπληθέστερη κλάση φρεγατών και ραχοκοκαλιά του Στόλου του ΠΝ. Κατασκευάστηκαν ως γενικής χρήσης φρεγάτες, ικανές για αντιαεροπορικό, ανθυποβρυχιακό πόλεμο και πόλεμο επιφανείας ενώ από ναυπηγικής πλευράς χαρακτηρίζονται από έμπειρα στελέχη του ΠΝ ως «εξαιρετικές» Από τις 10 φρεγάτες που απέκτησε συνολικά το ΠΝ, παραμένουν σε υπηρεσία οι 9 από τις οποίες τελικά εκσυγχρονίστηκαν οι 6, στο πλαίσιο προγράμματος ΕΜΖ που περιλάμβανε την εγκατάσταση Συστήματος Διαχείρισης Μάχης (CMS) τύπου TACTICOS. Το νέο CMS βελτίωσε κατακόρυφα τη μαχητική ισχύ των φρεγατών “S” με αυτοματοποιημένες λειτουργίες αξιολόγησης απειλών, ανάθεσης όπλων και κατανομής αισθητήρων. Μεταξύ άλλων το πρόγραμμα ΕΜΖ περιλάμβανε την εγκατάσταση και ολοκλήρωση τερματικού ζεύξης δεδομένων Link 11 τύπου MDM 2002 της Rockwell Collins. Δυστυχώς όμως διατηρήθηκαν αμετάβλητα τα οπλικά συστήματα των πλοίων γεγονός που περιόρισε την αξία του εκσυγχρονισμού και φυσικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες που θα μπορούσαν να ενισχυθούν για αντιμετώπιση σεναρίων υψηλής απειλής.

Οι 4 φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ 200HN είναι ουσιαστικά οι νεότερες φρεγάτες του Στόλου, διατηρώντας μεν αξιόλογες επιδόσεις, όμως βάσει του επιχειρησιακού σχεδιασμού, απαιτείται η υλοποίηση προγράμματος ΕΜΖ, ώστε να επεκτείνουν το όριο επιχειρησιακής ζωής τους τουλάχιστον μέχρι το 2030. Πρόκειται για ένα από τα πλέον κρίσιμα προγράμματα του ΠΝ που δυστυχώς  παρέμειναν σε εκκρεμότητα καθώς αλλεπάλληλες καθυστερήσεις (και τελικά η παρατεταμένη δημοσιονομική κρίση), δενεπέτρεψαν μέχρι σήμερα την υλοποίηση του. Ενδεικτικό της καθυστέρησης που έχει σημειωθεί είναι ότι με βάση τον αρχικό σχεδιασμό η διάρκειά του ΕΜΖ, είχε εκτιμηθεί αρχικά ότι θα καλύψει τα έτη 2008-2013!

Αποτελεί δυστυχώς τραγική διαπίστωση ότι εν έτη 2016, το ΠΝ δεν έχει καν σχέδιο για ένα νέο ναυπηγικό πρόγραμμα φρεγατών σε βάθος 10ετιας προκειμένου να αντικαταστήσει μονάδες επιφανείας που μοιραία απαξιώνονται λόγω ηλικίας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ναυπήγηση νέων μονάδων απαιτεί σημαντικό χρονικό ορίζοντα υλοποίησης, είναι αναπόφευκτή η πλήρης αδυναμία προγραμματισμού και αντικατάστασης των παλαιότερων πλοίων σε μεσοπρόθεσμο διάστημα. Η κατάσταση επιδεινώνεται δυστυχώς από την αναπόφευκτη εμπλοκή στη διαδικασία λήψης αποφάσεων της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας που αποδεδειγμένα αδυνατεί να κατανοήσει – πόσο μάλλον να επιλύσει – το όλο ζήτημα.


Αντιθέτως στην απέναντι όχθη του Αιγαίου, η τουρκική ηγεσία επενδύει βάσει μακρόπνοου σχεδίου στις ναυτικές δυνάμεις προκειμένου να εξυπηρετήσει στρατηγικές επιδιώξεις στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α Μεσογείου. Ως αποτέλεσμα το 40% του αμυντικού προϋπολογισμού της Άγκυρας, διοχετεύεται στο Τουρκικό Ναυτικό με έμφαση στη ναυπήγηση νέων μονάδων που περιλαμβάνει πρόγραμμα Νέων Φρεγατών, Κορβετών, Αποβατικών Πλοίων, πετρελαιοφόρων με απώτερο στόχο την καθέλκυση ακόμη και ενός Πλοίου Αμφίβιων Επιχειρήσεων που θα αναβαθμίσει καθοριστικά την ικανότητα προβολής ισχύος. Σε πλήρη αντιδιαστολή με το ελληνικό τοπίο μαρασμού της ναυπηγοεπισκευαστικής ικανότητας, ο κύριος παράγοντας που καθορίζει τις εξελίξεις στη γείτονα χώρα είναι εν μέρει η ανεπτυγμένη βιομηχανική υποδομή, η οποία με δεδομένη την στρατηγική απόφαση για πλήρη αυτονομία στην εγχώρια παραγωγή, πρέπει να συντηρεί ναυτικά προγράμματα, καλύπτοντας πρωτίστως τις απαιτήσεις του Τουρκικού Ναυτικού.

Η πολιτική αυτή η οποία αποτελεί προϊόν συστηματικής προσπάθειας βάθους 15ετίας, έχει συνεισφέρει καθοριστικά στο ΑΕΠ της χώρας και χαρακτηρίζεται από μακρόπνοο σχεδιασμό ανεξαρτήτως των κυβερνήσεων που εναλλάσσονται στην εξουσία. Κατά συνέπεια μέχρι το 2025 υπάρχει ο αναπόφευκτος κίνδυνος ποιοτικής και αριθμητικής υπεροχής έναντι του ΠΝ. Τα νούμερα άλλωστε είναι αμείλικτα. Τα ποσοτικά μεγέθη της Τουρκίας είναι πολύ μεγαλύτερα, με ασύγκριτα μεγαλύτερη δυναμική με αποτέλεσμα η πρόκληση αποτροπής για την Ελλάδα να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι τα Εθνικά Κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας να περιορίζονται εκ των πραγμάτων από το μέγεθος της δυνητικής απειλής. Ενδεικτική είναι η ανάλυση των επιχειρησιακών απαιτήσεων σε μέσα που απαιτούνται προκειμένου το ΠΝ να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην προάσπιση του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού χώρου. Με δεδομένη την ενίσχυση των δυνατοτήτων των τουρκικών ΕΔ σε μέσα και δυνατότητες, απαιτούνται αντίστοιχες επενδύσεις από την πλευρά της Ελλάδας σε νέα υποβρύχια, μονάδες επιφανείας, πλοία εφοδιασμού της τάξεως των 5-10 δις. που φυσικά είναι αδύνατον να δρομολογηθούν υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες.

Συνεπώς με δεδομένη την γενικότερη «ύπνωση» της κοινωνίας  και την ευθυνόφοβη στάση της πολιτικής ηγεσίας σε ότι αφορά Εθνικά Θέματα και την προάσπιση γεωστρατηγικών συμφερόντων, σε συνδυασμό με τις δραστικές περικοπές στις αμυντικές δαπάνες (τόσο σε ανελαστικά λειτουργικά έξοδα όσο και νέα εξοπλιστικά που πρακτικά είναι σχεδόν ανύπαρκτα για παραπάνω από 10 χρόνια), οι Ε.Δ δίνουν μάχη για να εξασφαλίσουν τα στοιχειώδη!

Η «γεωμετρία» της εμπλοκής ναυτικών μονάδων

Το Αιγαίο αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση πεδίου δράσεως ναυτικών δυνάμεων καθώς χαρακτηρίζεται από μια γεωγραφική περιοχή με στοιχεία  κλειστής θάλασσας με πλήθος μεγάλων και μικρότερων νήσων καθώς και βραχονησίδων που συνθέτουν μια τεράστια πρόκληση για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων μονάδων επιφανείας και υποβρυχίων. Το Πολεμικό Ναυτικό είναι πλήρως εξοικειωμένο με τις απαιτήσεις αυτού του πεδίου διεξαγωγής ναυτικών επιχειρήσεων, έχοντας αφομοιώσει στο «DNA» του όλα τα δεδομένα που επηρεάζουν τη δράση πολεμικών μονάδων σε όλα πλάτη και τα μήκη του Αιγαίου. Η αναμφισβήτητη υπεροχή που προσδίδει η γεωγραφία του αρχιπελάγους στο ΠΝ, βοηθάει στο σχεδιασμό επιχειρήσεων με δεδομένα εμπλοκής σε μέσες-μεγάλες αποστάσεις όσο και σε εμπλοκές σε μικρές αποστάσεις από θέσεις απόκρυψης.


Η ιδιαιτερότητα αυτή προκύπτει από την άμεση γειτνίαση πολλών ελληνικών νήσων με τα μικρασιατικά παράλια, γεγονός που προσφέρει συνθήκες άμεσου ελέγχου κινήσεων ναυτικών μονάδων του Τουρκικού Ναυτικού όταν επιχειρούν έξοδο στο Αιγαίο, όσο και δυνατότητες αιφνιδιαστικών πληγμάτων . Πρακτικά το Τουρκικό Ναυτικό έχει να αντιμετωπίσει με το «καλημέρα» σε περίπτωση πολεμικής ανάπτυξης στο Αιγαίο, ένα εξαιρετικά εχθρικό και «αβέβαιο» περιβάλλον που αναμένεται ότι θα κρύβει πλήθος απροσδιόριστων απειλών από την επιφάνεια και το βυθό που είναι πάρα πολύ δύσκολο να επισημανθούν εγκαίρως.

Επιπλέον δεν υπάρχει ο κατάλληλος χώρος και οι αποστάσεις για λήψη αμυντικών μέτρων με αποτέλεσμα οποιαδήποτε ανάπτυξη να εμπεριέχει εξ αρχής υψηλό ρίσκο. Θεωρείται φυσικά επίσης βέβαιο ότι για τους παραπάνω λόγους το Τουρκικό Ναυτικό θα έχει πλήρη κάλυψη της Τουρκικής Αεροπορίας, προκειμένου να έχει αυξημένες πιθανότητες τοπικής αεροπορικής υπεροχής με δυνατότητα επιθετικών ενεργειών απέναντι σε εχθρικές μονάδες (του ΠΝ). Αντίθετα η γεωγραφία του Αν. Αιγαίου συνιστά ένα τακτικό πλεονέκτημα για την Τουρκία από πλευράς αποστάσεων των κύριων ελληνικών νήσων και βραχονησίδων από τα μικρασιατικά παράλια σε ενδεχόμενες αποβατικές και αεραποβατικές ενέργειες, διευκολύνοντας σημαντικά την κατάληψη τους. Αυτό είναι και το κύριο αμυντικό πρόβλημα των Ε.Δ που έχουν προσανατολιστεί στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων με κατάλληλο δόγμα και τακτικές.

Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε ότι το 2025 θα διαθέτει πλοία ηλικίας περίπου 40 ετών! Βεβαίως το όλο ζήτημα συνδέεται στενά με το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας που καθιστά απαγορευτικές τις προσπάθειες ανανέωσης του Στόλου, με φωτεινές εξαιρέσεις τη λύση στο χρόνιο πρόβλημα των υποβρυχίων (με σταδιακή ένταξη 3 κλάσης 214HN) και την απόκτηση των νέων ΤΠΚ κλάσης «ΡΟΥΣΣΕΝ» που ενισχύουν καθοριστικά το ΠΝ σε ιδιαίτερα δύσκολες εποχές.

Η ενεργός αποτροπή που εξασφαλίζει το ΠΝ

Το ΠΝ είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή διασπείρει  δυνάμεις σε καίριες θέσεις εξασφαλίζοντας την απαραίτητη τακτική εικόνα. Στόχος είναι να εντοπιστούν όσο το δυνατόν νωρίτερα οι εχθρικές μονάδες επιφανείας  και να γίνει η σύνθεση της εικόνας τακτικής κατάστασης επιφανείας (SURPIC) ώστε να υπάρχει σαφής εικόνα της θέσης και του μεγέθους του αντιπάλου. Το ίδιο αναμένεται να επιδιώξει και το Τουρκικό Ναυτικό καθώς η παραπάνω διαδικασία είναι αυτονόητη σε επιχειρήσεις επιφανείας και αποτελεί διαχρονικό αξίωμα που ισχύει φυσικά μέχρι τις μέρες μας.

Ο σχεδιασμός του ΠΝ περιλαμβάνει κατάλληλα μέτρα ώστε ο αντίπαλος να βρεθεί άμεσα στοχοποιημένος και κατά συνέπεια άμεσα ευάλωτος σε πυρά, εξασφαλίζοντας καίριο τακτικό πλεονέκτημα σε περίοδο κρίσης ή πολεμικής αναμέτρησης. Με δεδομένο το ιστορικό προηγούμενο της κρίσης των Ιμίων το 1996 (όπου ο τουρκικός στόλος είχε εγκλωβιστεί στους ναυστάθμους του ενώ το ΠΝ βρισκόταν σε καίριες θέσεις μάχης), είναι σαφές ότι και σε ενδεχόμενη μελλοντική σύρραξη το Τουρκικό Ναυτικό θα πρέπει να «πολεμήσει» για να βγει στο Αιγαίο.

Αυτή η διαδικασία είναι δεδομένο ότι θα εμπεριέχει οδυνηρές απώλειες για τον επιτιθέμενο που ενδεχομένως θα είναι δυσβάσταχτες και καθοριστικές από ψυχολογικής πλευράς για την συνέχιση των επιχειρήσεων. Αποτελεί δε ιστορικό παράδοξο ότι ενώ το ΠΝ είχε αναμφισβήτητο τακτικό πλεονέκτημα στην κρίση των Ιμίων, εντούτοις δεν έγινε δυνατό το στοιχείο αυτό να καταστεί εκμεταλλεύσιμο από πλευράς πολικής ηγεσίας. Η επικέντρωση των γεγονότων σε συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο και η χρήση δυνάμεων Ανορθόδοξου Πολέμου ορμώμενων από τουρκική φρεγάτα για κατάληψη εθνικού εδάφους, οδήγησε στην δημιουργία τετελεσμένων που λειτούργησαν εις βάρος της ελληνικής πλευράς, η οποία διοικούμενη από άβουλή και διστακτική ηγεσία, υπέπεσε θύμα του εκβιασμού της Άγκυρας που πέτυχε τελικά εικονική «νίκη» καθαρά σε ψυχολογικό επίπεδο.

Αν υπάρχει ένα δίδαγμα από εκείνη την περίοδο, αυτό είναι ότι ακόμα και αν παρασχεθούν οι καλύτερες συνθήκες για νίκη, το πρόβλημα έγκειται στην αποφασιστικότητα της ηγεσίας (στρατιωτικής και πολιτικής) να το αξιοποιήσει σε δεδομένο χρόνο και χώρο.

Το Αιγαίο αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση πεδίου δράσεως ναυτικών δυνάμεων καθώς χαρακτηρίζεται από μια γεωγραφική περιοχή με στοιχεία  κλειστής θάλασσας με πλήθος μεγάλων και μικρότερων νήσων καθώς και βραχονησίδων που συνθέτουν μια τεράστια πρόκληση για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων μονάδων επιφανείας και υποβρυχίων.

Δυναμικές επιχειρήσεις

Η ανάπτυξη ναυτικών μονάδων είναι μια δυναμική διαδικασία περισσότερο ίσως απ ότι φαντάζονται οι περισσότεροι. Ο Ναυτικός Πόλεμος είναι από τη φύση του δυναμικός και προϋποθέτει ευελιξία στο σχεδιασμό και εκτέλεση επιχειρήσεων. Ενδιαφέρουσα είναι η άποψη ανώτατου στελέχους του ΠΝ που παρομοιάζει τις ναυτικές επιχειρήσεις με το σκεπτικό των πιλότων αναχαίτισης της ΠΑ που εκ των προτέρων δε γνωρίζουν πως θα εξελιχθούν οι παράμετροι κατά τη διάρκεια μιας αποστολής αναχαίτισης – αεροπορικής υπεροχής, σε αντίθεση  με τους χειριστές μαχητικών κρούσης που επικεντρώνονται εναντίον συγκεκριμένου στόχου.Ο Στόλος αναπτύσσεται σε ομάδες μάχης επιφανείας με τους αντίστοιχους τακτικούς Διοικητές (πρακτικά τον Διοικητή της Διοίκησης Φρεγατών και τους Διοικητές των Μοιρών Φρεγατών, με την ευθύνη συντονισμού των πολεμικών πλοίων στα οποία περιλαμβάνονται φρεγάτες, πυραυλάκατοι, πετρελαιοφόρα καθώς και αποβατικά πλοία.

Το ΠΝ διαθέτει τεράστια εμπειρία σε όλο το φάσμα των επιχειρήσεων επιφανείας καθώς κάθε χρόνο φέρνει εις πέρας μεγάλο αριθμό προγραμματισμένων ασκήσεων που συμβάλλουν τα μέγιστα στην επίτευξη ομαλής συνεργασίας μεταξύ των πληρωμάτων ναυτικών μονάδων διαφορετικών κατηγοριών τα οποία  «μιλάνε» μια κοινή γλώσσα και να είναι σε θέση να επιχειρούν αποτελεσματικά οπουδήποτε διαταχθούν - είτε εντός του Αιγαίου αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη θαλάσσια περιοχή κληθούν να μεταβούν στο πλαίσιο Εθνικών ή Νατοϊκών επιχειρήσεων.

Ιδιαίτερα όσον αφορά το ΠΝ έχει γίνει αντιληπτό ότι βρίσκεται σε μια από τις κορυφαίες θέσεις όσον αφορά τη μαχητική ικανότητα, καθώς το γενικότερο επίπεδο τόσο του προσωπικού αλλά και της σημερινής διάρθρωσης του ελληνικού στόλου δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές ναυτικές δυνάμεις. Απεναντίας μάλιστα τα ελληνικά πολεμικά πλοία είναι επανδρωμένα από ικανά και έμπειρα στελέχη τα οποία έχουν πλήρη συνείδηση του έργου που επιτελούν τις περισσότερες φορές υπό αντίξοες συνθήκες λόγω της επιχειρησιακής δράσης μακριά από τη βάση τους σε ασκήσεις και περιπολίες.  Αναμφισβήτητα τα στελέχη του ΠΝ έχουν αποδείξει στη πράξη ότι είναι σε θέση να επιφέρουν το μέγιστο αποτέλεσμα σε όλα τα είδη των αποστολών.

Ειδικότερα τα πλοία του ΠΝ υλοποιούν στο πλαίσιο ασκήσεων ΑΣΤΡΑΠΗ, ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ, ΑΙΓΙΑΛΟΣ κ.α ρεαλιστικά σενάρια με τεχνικά αντικείμενα σε συνθήκες παρόμοιες αυτών που συναντάμε και σε πραγματικές επιχειρήσεις. Διευκρινίζεται ότι με τον όρο «τεχνικά αντικείμενα» νοούνται στο ΠΝ όλα τα ενδεχόμενα που μπορεί να αντιμετωπίσει μια ομάδα πλοίων εν πλω (ξεχωριστά ή ταυτόχρονα) σε συνδυασμό με πολλαπλές απειλές εν καιρό πολέμου. Ο καιρός αποτελεί πάντοτε υπολογίσιμο παράγοντα στις ναυτικές επιχειρήσεις -ιδίως κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών – οπότε πληρώματα και πλοία δοκιμάζονται σε δύσκολες συνθήκες θάλασσας. Δεν αποτελεί πλεονασμό να αναφέρουμε ότι τα στελέχη του ΠΝ έχουν αποδεδειγμένα μεγάλη προσαρμοστικότητα και έχουν επιδείξει ότι μπορούν να εκτελέσουν το έργο τους όποτε τους έχει ζητηθεί ακόμη και σε αντίξοες συνθήκες.

Αυτή είναι και μια από τις ιδιαιτερότητες του Ναυτικού επαγγέλματος που δύναται να γίνει αντιληπτό μόνο από όσους έχουν υπηρετήσει σε μονάδες επιφανείας – ιδιαίτερα σε πλοία της Διοίκησης Ταχέων Σκαφών που δοκιμάζονται περισσότερο σε τέτοιες συνθήκες λόγω του μικρότερου μεγέθους τους σε σχέση με τα μεγαλύτερα πλοία.

Ο Στόλος αναπτύσσεται σε ομάδες μάχης επιφανείας με τους αντίστοιχους τακτικούς Διοικητές (πρακτικά τον Διοικητή της Διοίκησης Φρεγατών και τους Διοικητές των Μοιρών Φρεγατών, με την ευθύνη συντονισμού των πολεμικών πλοίων στα οποία περιλαμβάνονται φρεγάτες, πυραυλάκατοι, πετρελαιοφόρα καθώς και αποβατικά πλοία.

Επιχειρήσεις Αεράμυνας

Γνωστές και ως ADEX από τα αρχικά Air Defense Exercises, τα γυμνάσια  αεράμυνας αποσκοπούν στην εξάσκηση των πληρωμάτων για την αντιμετώπιση αεροπορικών προσβολών από εχθρικά βλήματα, αεροσκάφη και ελικόπτερα που θα επιχειρήσουν να βάλλουν εναντίον τους από διαφορετικές συνήθως κατευθύνσεις. Όπως και σε πραγματικές συνθήκες, έτσι και στις ADEX εφαρμόζονται όλες οι διαδικασίες εμπλοκής (πλην πυρών φυσικά), όπως οι απαιτούμενες πορείες ταχύτητες, θέση πυροβόλων σε σχέση με την κατεύθυνση απειλής, καθώς επίσης και η ενεργοποίηση των συστημάτων εγκλωβισμού εναέριων στόχων και αυτοπροστασίας.

Στην περίπτωση της Φ/Γ «ΣΠΕΤΣΑΙ» όλα αυτά μεταφράζονται σε ετοιμότητα των 16 (!) βλημάτων ESSM Evolved Sea Sparrow που εκτοξεύονται από τον κατακόρυφο εκτοξευτή Mk 48 Mod 2 με βεληνεκές 14.6 km (8 νμ), ταχύτητα 2.5 Mach και συνθέτουν τον εξωτερικό «δακτύλιο» άμυνας. Ακολουθεί το πυροβόλο Mk 45 Mod 2A των  5in (127mm) με βεληνεκές 14 km (7,7 νμ) εναντίον στόχων αέρος και ταχυβολία 20 βλ. ανά λεπτό, σε συνδυασμό με τα δύο αντιπυραυλικά συστήματα Phalanx των 20mm με βεληνεκές 1.5 km και την εντυπωσιακή ταχυβολία 3,000 rds/min. Τα Phalanx σχηματίζουν άλλωστε και την τελευταία γραμμή άμυνας εναντίον βλημάτων επιφάνειας - επιφάνειας SSM.

Σημειωτέον ότι το βλήμα ESSM που διαθέτουν οι φρεγάτες ΜΕΚΟ παρέχει πλήρεις αντιβληματικές – αντιαεροπορικές ικανότητες  όπως επίσης και το Sea Sparrow στις “S”. Στο ESSM τα κινηματικά στοιχεία είναι πολύ βελτιωμένα σε σχέση με το Sea Sparrow με ιδιαίτερα υψηλές επιταχύνσεις και αριθμό G που εξασφαλίζουν αξιόπιστη ασπίδα προστασίας για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε εναέριας απειλής. Ο βέλτιστος σχηματισμός πλεύσης για την αντιμετώπιση αεροπορικών απειλών είναι η τοποθέτηση στο μέσον του πιο ευάλωτου (ή του πλέον σημαντικού πλοίου αντίστοιχα) και η τοποθέτηση των υπολοίπων περιφερειακά, ώστε να καλύπτουν εύρος τομέα 360 μοιρών. Σε ότι αφορά τις ικανότητες Αεράμυνας Περιοχής, αποτελούν ένα ζήτημα που είχε απασχολήσει και στο παρελθόν το ΠΝ. Με δεδομένη την αύξηση της εναέριας απειλής που έχει να αντιμετωπίσει σε μια πιθανή σύρραξη το ΠΝ, το ζήτημα βρίσκεται υπό εξέταση στο πλαίσιο μελλοντικών αναβαθμίσεων ή στο πλαίσιο απόκτησης νέων ή μεταχειρισμένων σκαφών με ανάλογες δυνατότητες.

"Έχουμε γη και πατρίδα, όταν έχουμε πλοία και θάλασσα..." Ηρόδοτος.

Το άρθρο συνεχίζεται στο 2ο μέρος με κύριες θεματικές ενότητες τη δράση των υποβρυχίων, τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο, τα ταχέα σκάφη, τις αποβατικές επιχειρήσεις και τη σημασία των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας.

ΠΗΓΗ
http://defencenews.gr/amina/3963-polemiko-naftiko-ekselikseis-prokliseis-apeiles-1o-meros

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου