Αφίσα της ταινίας στα ρώσικα.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει αρκετά καλές πολεμικές ταινίες από την Ρωσία.
Βέβαια καμία τους δεν πλησιάζει τις αριστουργηματικές δημιουργίες του σοβιετικού κινηματογράφου, ωστόσο, είναι θετικό στοιχείο η διατήρηση μιας παράδοσης. Αγαπημένος γεωμετρικός τόπος, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ή «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος» κατά τους Ρώσους, στον οποίο η Σοβιετική Ένωση πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος σημαδεύοντας για πάντα την ψυχή του ρωσικού λαού.
Τέτοια είναι και η ταινία του Karen Shakhnazarov ο οποίος σκηνοθετεί ένα αλληγορικό δράμα που θυμίζει το «Μόμπι Ντικ» του Χέρμαν Μέλβιλ («λέγε με Ισμαήλ») και τις απέλπιδες προσπάθειες του πλοίαρχου Άχαμπ να σκοτώσει την λευκή φάλαινα που του είχε γίνει εμμονή.
Μετά από μια μάχη στο Ανατολικό Μέτωπο, σοβιετικοί στρατιώτες εντοπίζουν στο κουφάρι ενός κατεστραμμένου άρματος το σχεδόν απανθρακωμένο σώμα του οδηγού του και το εγκαταλείπουν σε ένα νοσοκομείο εκστρατείας. Με εγκαύματα στο 90% του σώματος, οι γιατροί δεν δίνουν πολλές ελπίδες στον τραυματία. Προς έκπληξη τους όμως, ο νεαρός στρατιώτης αναρρώνει αλλά πάσχει από αμνησία. Δεν θυμάται τίποτα για τον εαυτό του.
Οι γιατροί του δίνουν το όνομα Ιβάν Ιβάνοβιτς Ναϊντένοβ (Aleksey Vertkov) και λόγω της ιδιότητάς του ως αρματιστή τον κρίνουν μάχιμο και τον στέλνουν να πολεμήσει. Παρά του ότι υπό άλλες συνθήκες θα κρινόταν μη στρατεύσιμος λόγω της πάθησης του, η ανάγκη για αρματιστές στον πόλεμο ήταν μεγάλη.
Την ίδια στιγμή βλέπουμε τον Ταγματάρχη Πληροφοριών Φεντότοβ (Vitaliy Kishchenko) να ανακρίνει έναν Γερμανό αιχμάλωτο και να μαθαίνει για τον «Λευκό Τίγρη», ένα γερμανικό άρμα μάχης το οποίο σκορπά τον τρόμο σε όλο το μέτωπο. «Δεν μπορείτε να το νικήσετε» λέει ο αιχμάλωτος, «γιατί είναι η ψυχή του γερμανικού έθνους». Οι πληροφορίες για το γερμανικό αήττητο άρμα φτάνουν μέχρι το επιτελείο του Στρατάρχη Ζούκοφ (Valeriy Grishko) ο οποίος ζητά να κατασκευαστεί ένα αντίστοιχο σοβιετικό, βασισμένο στο Τ-34-85 για να το αντιμετωπίζει. Ο Φεντότοβ αναλαμβάνει να βρει το κατάλληλο πλήρωμα για το άρμα και καταλήγει στον Ναϊντένοβ.
Ο Ναϊντένοβ, που η εξουδετέρωση του «Λευκού Τίγρη» του έχει γίνει εμμονή καθώς ήταν αυτό που ευθυνόταν για τον τραυματισμό του προτείνει να το παγιδεύσουν και να το εξουδετερώσουν. Ο «Λευκός Τίγρης» θα φανεί αλλά τα σοβιετικά άρματα θα σταθούν ανίσχυρα απέναντί του. Εξουδετερώνοντας τα άρματα που το είχαν παγιδεύσει, θα εξαφανιστεί όπως ακριβώς εμφανίστηκε αυξάνοντας την πεποίθηση των Σοβιετικών ότι πρόκειται για ένα άρμα – θρύλο.
Έπειτα από μια μακρά απουσία όπου ο ίδιος ο Φεντότοβ θα αμφιβάλλει για την ύπαρξη του «Λευκού Τίγρη», αυτό θα κάνει την εμφάνιση του σε μια αρματομαχία, όπου μόνο του θα συντρίψει τα επιτιθέμενα σοβιετικά άρματα μάχης σκορπώντας τον τρόμο και τον όλεθρο στις σοβιετικές γραμμές. Το άρμα του Ναϊντένοβ θα ακολουθήσει τον «Λευκό Τίγρη» σε ένα εγκαταλειμμένο χωριό και εκεί, αφού εξουδετερώσει ένα γερμανικό Panther, θα ρίξει με επιτυχία κατά του «Λευκού Τίγρη», προκαλώντας του βλάβες αλλά μη μπορώντας να το καταστρέψει.
Ο πόλεμος τελειώνει με την κατάληψη του Βερολίνου από τους Σοβιετικούς και την άνευ όρων παράδοση του Αρχηγού της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ, Στρατάρχη Κάιτελ (Christian Redl) στον Στρατάρχη Ζούκοφ. Ο (Συνταγματάρχης πλέον) Φεντότοβ, συναντά ξανά τον Ναϊντένοβ, για να του πει ότι ο πόλεμος τελείωσε και ότι ο «Λευκός Τίγρης» εξαφανίστηκε, αλλά ο τελευταίος, με το μυστικιστικό ύφος του, του λέει πως όχι, πως απλά περιμένει για να επανεμφανιστεί.
Η ταινία κλείνει με έναν διάλογο του Χίτλερ (Karl Krantskovski) με έναν αγνώστων στοιχείων άντρα, όπου του εκμυστηρεύεται ότι η Γερμανία απλά πραγματοποίησε αυτό που σκέφτονταν όλοι οι Ευρωπαίοι, την εκδίωξη δηλαδή των Εβραίων και την επίθεση κατά των Ρώσων.
Στα συν της ταινίας αναμφίβολα η προσπάθεια για την πιστή απεικόνιση των μηχανοκίνητων μέσων και κυρίως των αρμάτων, που είναι και ο βασικός πυρήνας της ταινίας. Σε μεγάλο αριθμό βλέπουμε τα περίφημα σοβιετικά άρματα Τ-34 και Τ-34-85, αλλά ξανά την παράσταση την κλέβει ο «Λευκός Τίγρης» ο οποίος αναπαριστά ένα γερμανικό άρμα Tiger I (Panzerkampfwagen VI), αλλά για τον προσεκτικό παρατηρητή δεν είναι παρά ένα διαμορφωμένο βαρύ σοβιετικό άρμα IS-2 (το οποίο το βλέπουμε και αυτό στην ταινία).
Επίσης στην πλευρά των Σοβιετικών βλέπουμε αυτοκινούμενα πυροβόλα ISU-152 τα οποία μαζί με τα πυροβόλα ZiS-3 βάλλουν ομοβροντίες κατά των γερμανικών θέσεων αλλά και αμερικάνικα τζιπ «willys», από αυτά που η Σοβιετική Ένωση έλαβε κατά χιλιάδες ως βοήθεια από τις ΗΠΑ. Στον φορητό οπλισμό υπάρχουν τα αναμενόμενα πιστόλια ΤΤ-33 Tokarev, υποπολυβόλα MP-40, PPS-43 και PPSh-41, πολυβόλα Degtyaryov ενώ μόλις διακρίνεται και ένα αντιαρματικό τυφέκιο PTRD-41. Εντυπωσιακή η έμφαση στις ενδυματολογικές λεπτομέρειες, με τους Ανιχνευτές να είναι ντυμένοι με την πρώιμη παραλλαγή ΜΚΚ αλλά και η απόδοση των γερμανικών και σοβιετικών στολών. Από τα αληθινά πρόσωπα όπως ο Στρατάρχης Κάιτελ και ο Στρατάρχης Ζούκοφ είχαμε σωστή απεικόνιση των μεταλλίων τους (και ομοιότητα στα πρόσωπα, αν και ο Κάιτελ ήταν λίγο πιο αδύνατος και με πιο αριστοκρατικό ύφος).
Τεχνικά χαρακτηριστικά: Έγχρωμη, γλώσσα ρώσικα και γερμανικά, διάρκεια 105 λεπτά. Εναλλακτικοί τίτλοι Belyy tigr (ρώσικα). «Ιβάν» φώναζαν οι Γερμανοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο τους Σοβιετικούς στρατιώτες, το Ιβάν είναι από τα πιο συνηθισμένα ρωσικά ονόματα, ενώ Ναϊντένοβ είναι αυτός τον οποίον βρήκαν. Ιβάν Ιβάνοβιτς (γιος του Ιβάν) είναι λοιπόν ο μέσος σοβιετικός στρατιώτης.
Για την ωραία μουσική υπόκρουση με Βάγκνερ (και ιδίως με τον αγαπημένο μας Tannhäuser), για τις αρματομαχίες που είχαμε καιρό να δούμε σε ταινία, για την πιστότητα στο υλικό θα βαθμολογήσουμε με ένα 8/10.
Πηγή: Πολεμικές Ταινίες
https://limitofadvance.wordpress.com/2015/12/25/%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CE%B7-%CF%84%CE%B1%CE%B9/#more-36147
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου