Οι μοναχοί δεν έχουν περιουσία. Ειναι ακτήμονες. Απεκδύονται τον κόσμο τούτο, επειδη τον θεωρούν κόσμο της πλάνης, και ακυρώνουν καθε περιουσιακή τους συσχέτιση με τον κόσμο αυτον, όταν ορκίζονται. Για αυτό ,άλλωστε ,αλλάζουν το κοςμικό τους όνομα . Ακτημοσύνη ,παρθενία , υπακοή ορκίζονται. Ο εγωισμός ειναι πλάνη και παρεκτροπή ,άρα η κατοχή ατομικής ιδιοκτησίας ,εξυπηρετώντας αναγκαςτικα ιδιοτελείς σκοπούς ,ειναι μέρος της εγωιστικης πλάνης και για τον λόγο αυτό απορρίπτεται .
Οι μονές του Αγιου Όρους ειναι κοινόβια. Η περιουσία των μοναχών μεταβιβάζεται στο μοναστήρι και χρησιμοποιείται για το καλό όλης της αδελφότητας. Αντίστοιχα ισχύουν για την εργασία τους. Ατομικό όφελος απο την εργαςια του ο μοναχός δεν εχει. Ο καθένας εργάζεται και προσφέρει στην αδελφότητα ανάλογα με τις δυνατότητες του και ο καθένας απολαμβάνει τα οφέλη της εργασίας των άλλων σύμφωνα με τις ανάγκες του .
Ο Μαρξ είπε: “Απο τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του ,στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του”. Αυτή ηταν η φαντασίωση του, πεπλανημένη και ατελέσφορη, όπως η πράξη κατέδειξε. Ο Μαρξ ονειρεύτηκε μιά αταξική κοινωνία , μια κοινωνία χωρις διακρίσεις βασισμένες στον πλούτο ,αλλα επιτεύξιμη μέσω διαδικασίας βίαιης ,αιματηρής και ακραία καταπιεστικής. “Η βία ειναι η μαμή της ιστορίας ” έλεγε.
Για την οικοδόμηση αυτής της αταξικής κοινωνίας ,της κομμουνιστικής κοινωνίας , χρειαζόταν ,ως απαραίτητο προστάδιο , η λεγόμενη σοσιαλιστική κοινωνία, μια κοινωνία προσαρμογής των πολιτών εν όψει της αταξικής κοινωνίας . Για αυτό η Σοβιετική Ένωση ονομαζόταν Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Σοσιαλιστικών ,οχι κομμουνιστικών . Το προστάδιο αυτό της προσαρμογής πέρασε απο την στενωπό της βίας , την στενωπό της επανάστασης , τα πέρασε όλα αυτά τα μακάβρια , το αίμα ,το μίσος , την κοινωνική εκδικητικότητα και απέτυχε παταγωδώς . Όλα τα μαρξιστικά δόγματα η ζωη τα διέσυρε και τα απέσυρε. Ουτε τα αγάλματα δεν έμειναν στην θέση τους . Κοινωνία στηριγμένη μονο στην βία και την καταπιεση δεν μακροημερευει. Η Σπάρτη ηταν αταξική, αλλα με την συναίνεση των κατοίκων της και την οικειοθελή εφαρμογή των νόμων του Λυκούργου, χωρις βία. Άντεξε 400 χρόνια.
Στο Άγιο Όρος αυτό που ο Μαρξ σχεδίασε αποτυχημένα ,υλοποιείται επι 10 αιώνες με την αβίαστη συγκατάνευση των μοναχών. Μηδενική περιουσία ,κοινή διατροφή ,ίδιο καθημερινό ωράριο , ίδια ζωη για όλους και επικεφαλής όλης της προσπάθειας ο εκλεγμένος απο τους μοναχούς ηγούμενος. Πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν ότι ο ηγούμενος της Μονής ,στον οποίο όλοι οφείλουν υπακοή, εκλέγεται απο την σύναξη των μοναχών. Εκλέγεται και ειναι ισόβιος. Οι νεωτέροι μοναχοί απασχολούνται στα πιο δύσκολα διακονήματα, όπως πχ οι αγροτικές εργασίες, και οι απόμαχοι μοναχοί αποσύρονται στο γηροκομείο της Μονής, υπό την φροντίδα των νεώτερων . Μονο η Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων, αυτό το εξαίρετο και ” κοινοβιακό” στρατιωτικό σώμα, εχει γηροκομείο για την φροντίδα των απομάχων του.
Αυτή ειναι η κοινωνική διάρθρωση των Μονών του Αγίου Όρους . Μια ανόθευτα αταξική κοινωνία , κάτι σαν την αρχαία Σπάρτη, χωρίς, όμως, όπλα και γυναίκες . Μονο οι πολεμιστές μπορούν να αγγίξουν τέτοια επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης και ανέλιξης. Οχι μονο οι ένοπλοι πολεμιστές. Οι άοπλοι πολεμιστές ,αυτοί που παλεύουν καθημερινά με τα πάθη, τα ορμέμφυτα και τις επιθυμίες τους, όπως οι μοναχοί, μπορούν επίσης. Οι Αγιορείτες το αποδεικνύουν αυτό έμπρακτα εδω και αιώνες .
ΠΗΓΗ
https://www.thinknews.gr/istoria/agio-oros-petyche-eki-opou-o-kommounismos-apetyche/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου