Η Ελλάδα, αλλά και η Τουρκία, έχουν υιοθετήσει το δόγμα της συνεργασίας του Πεζικού με τα Τεθωρακισμένα. Γι’ αυτό και η Ελλάδα διαθέτει Μηχανοκίνητες και Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες, όπου μονάδες από τα δύο Όπλα τελούν υπό κοινή και ενιαία διοίκηση. Οι Μηχανοκίνητες Ταξιαρχίες, όπου επικρατεί το Όπλο του Πεζικού είναι κυρίως αμυντικοί σχηματισμοί, ενώ οι Τεθωρακισμένες Ταξιαρχίες, όπου επικρατεί το Όπλο των Τεθωρακισμένων είναι επιθετικοί σχηματισμοί. Ο αριθμός των μονάδων σε κάθε Ταξιαρχία, αλλά και η αναλογία μονάδων Πεζικού και Τεθωρακισμένων εντός της Ταξιαρχίας είναι αποτέλεσμα των αναγκών και της φύσης της αποστολής. Σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα (κυρίως το αμερικανικό, αλλά και το ισραηλινό) η ιδανική σύνθεση μιας Ταξιαρχίας είναι η «τετραδική», δηλαδή τέσσερις μονάδες ελιγμού συν μια μονάδα Πυροβολικού, για άμυνα επί ενός μετώπου 20 χιλιομέτρων περίπου (συν, πλην 5 χιλιόμετρα, ανάλογα με το έδαφος).
Αυτή την «τετραδική» σύνθεση οι Αμερικανοί την αποκαλούν «επιχειρησιακή ισορροπία» και εννοούν το κατά πόσο και σε τι βαθμό τα Τάγματα και οι Επιλαρχίες έχουν εκπαιδευτεί και δρουν αποτελεσματικά μαζί ή παράλληλα, ταυτόχρονα ή διαδοχικά, σύμφωνα με το υφιστάμενο επιχειρησιακό δόγμα. Για παράδειγμα, εάν μια Ταξιαρχία Πεζικού αποτελείται από τέσσερα Τάγματα Πεζικού και μια Επιλαρχία, τότε επιχειρησιακά είναι πρακτικά αδύνατο η Ταξιαρχία αυτή να εκτελέσει επιθετικές επιχειρήσεις με τον ίδιο βαθμό επιτυχίας που θα εκτελούσε αμυντικές επιχειρήσεις. Η έννοια της «επιχειρησιακής ισορροπίας», δηλαδή της σύνθεσης, έχει και μια άλλη διάσταση: Αυτή της επιτυχημένης ολοκλήρωσης των μονάδων που συνθέτουν μια Ταξιαρχία στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ικανότητα σύνθεσης και συνδυασμού διαφορετικών επιπέδων ευκινησίας και ισχύος πυρός, με στόχο να τεθεί ο εχθρός ενώπιων περισσότερων και ποιο πολύπλοκων απειλών. Μια επιτυχημένη μορφή ολοκλήρωσης, η οποία έχει δοκιμαστεί με επιτυχία είναι η συγκρότηση, όπως ονομάζεται στον Ελληνικό Στρατό, ενός Τακτικού Συγκροτήματος με δύο Λόχους Πεζικού και μία Ίλη Τεθωρακισμένων (ή το αντίστροφο).
Μια άλλη παράμετρος της συνεργασίας Πεζικό και Τεθωρακισμένων είναι η ικανότητα του σχηματισμού, ως ενιαίο σύνολο, να σχεδιάσει, να οργανώσει και να εκτελέσει άμυνα κατά μέτωπο ή σε βάθος. Η αξία ενός σχηματισμού ή ακόμα και η επιβίωση του βρίσκεται, μεταξύ άλλων, και στην ικανότητα του να προσανατολίσει εκ νέου και να ενορχηστρώσει επιχειρήσεις υπό την πίεση ενός ταχύτατα κινούμενου εχθρού. Λαμπρό παράδειγμα αποτελεί το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων του Νικολάου Πλαστήρα το 1922, το οποίο υποχώρησε με πειθαρχεία προς τις Μικρασιατικές ακτές όταν κατέρρευσε το μέτωπο. Όχι μόνο διατήρησε τη συνοχή του, αλλά συχνά-πυκνά αποδείκνυε τη μαχητική του αξία με το να εκτελεί αντεπιθέσεις μικρής-τοπικής κλίμακας διακόπτοντας την προέλαση των τουρκικών δυνάμεων. Η εποποιία του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα της εμπνευσμένης ηγεσία του Πλαστήρα, αλλά και της χαλύβδινης πειθαρχίας των στρατιωτών του, οι οποίοι συνέχισαν να πολεμούν και να υπακούουν σε διαταγές ενώ γνώριζαν ότι το μέτωπο έχει διαρραγεί και ότι ο εχθρός προελαύνει.
Στο σημερινό πεδίο μάχης το Πεζικό και τα Τεθωρακισμένα είναι αναγκαίο να συνεργάζονται, ανεξαρτήτως του βαθμού δυσκολίας αυτής της συνύπαρξης. Αυτή η αναγκαιότητα προκύπτει εκ των πραγμάτων, λόγω της φύσης της απειλής, τις ικανότητες μετάλλαξης της και της ταχύτητας με την οποία εξελίσσετε η απειλή και μεταλλάσσεται. Άρα ο βαθμός συνεργασίας Πεζικού και Τεθωρακισμένων είναι συνάρτηση της ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται μια απειλή σε σχέση με την ταχύτητα με την οποία εξελίσσονται οι μαχητικές ικανότητες του Πεζικού και των Τεθωρακισμένων. Για παράδειγμα η άνοδος του ανορθόδοξου πολέμου εντός πόλεων όπου μικρές ομάδες, καλά κρυμμένες σε κτίρια ή υπόγεια προσβάλουν αιφνιδίως τεθωρακισμένα οχήματα και άρματα μάχης στα ευάλωτα σημεία τους έχει θέσει το Πεζικό και τα Τεθωρακισμένα σε θέση άμυνας και σε αναζήτηση λύσεων όπως είναι τα ενεργητικά συστήματα αυτοπροστασίας (προς εξουδετέρωση της επερχόμενης απειλής) και τα ακουστικά συστήματα εντοπισμού πυρών (προς εντοπισμό και εξουδετέρωση της πηγής της απειλής).
Μια εξίσου σημαντική παράμετρος, η οποία επηρεάζει τη συνεργασία Πεζικού και Τεθωρακισμένων, είναι η ασάφεια που επικρατεί πλέον στον όρο «άξονας επίθεσης». Μάλιστα, σε τακτικό επίπεδο ο όρος «άξονας επίθεσης» έχει αντικατασταθεί από τον όρο «ζώνη ενέργειας». Ουσιαστικά πρόκειται για παροχή ελευθερία κινήσεων στον διοικητή ενός σχηματισμού να επιλέξει εκείνος τον τόπο, τον χρόνο και τον τρόπο εμπλοκής του εχθρού. Αυτή η δομική αλλαγή ουσιαστικά επιβλήθηκε από την ταχύτητα των εξελίξεων στο πεδίο της μάχης. Η ταχύτητα με την οποία διεξάγονται σήμερα οι επιχειρήσεις στο έδαφος έχουν καταστήσει τον καθορισμό διαδοχικών φάσεων κατά την επίθεση ανασταλτικό παράγοντα, αφού επηρεάζει άμεσα και αρνητικά την ορμή της επίθεσης και δίνει την ευκαιρία στον εχθρό να απαγκιστρωθεί και να αναδιοργανωθεί (άμυνα σε βάθος).
ΠΗΓΗ
https://www.thinknews.gr/defence/synergasia-pezikou-ke-tethorakismenon/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου