“Μα και οι Αμερικανοί το χρησιμοποιούν”. Μια φράση που έχουμε ακούσει για πολλά υλικά, μεταξύ αυτών και το σακίδιο μέσης, το γνωστό σε εμάς ως Μ-71. Συνήθως φορτωμένο με περιττά υλικά (προσοχή, όχι αχρείαστα, περιττά), θα μας επιτρέψει – σύμφωνα με της ρήσεις των παλαιοτέρων – να “επιβιώσουμε και να συντηρηθούμε στο σύγχρονο πεδίο μάχης”.
Είναι όμως αλήθεια; Χορηγούσαν και χρησιμοποιούσαν οι Αμερικανοί πάντα σακίδιο στην εξάρτυση τους;
Απο την υιοθέτηση της πρώτης εξάρτυσης τύπου “Η” στον Αμερικανικό Στρατό (η γνωστή Μ-1910 που χρησιμοποιήθηκε και στον Β’ΠΠ) η υπηρεσία χορηγούσε ένα μικρό σακίδιο, για να μεταφέρει ο στρατιώτης τρόφιμα και άλλα χρήσιμα υλικά. Η παράδοση συνεχίστηκε μέχρι και τον πόλεμο της Κορέας, που επέφερε την αλλαγή εξάρτυσης, με την υιοθέτηση ενός πιο σύγχρονου σχεδίου, του Μ-1956. Το σακίδιο που χορηγούνταν με την εξάρτυση Μ-1956, δεν διαφέρει ουσιαστικά απο το δικό μας Μ-71. Έπειτα απο μερικά χρόνια, το μέγεθος του σακιδίου αυτού αυξήθηκε, προκειμένου να μπορεί ο στρατιώτης να φέρει περισσότερα υλικά. Μεγάλωσε και το καπάκι του, αν και διατηρήθηκαν προηγούμενα χαρακτηριστικά, όπως οι μεταλλικές οπές στην περίμετρο απο το καπάκι (προκειμένου να μπορούν να πιάνονται μέσω συρμάτινων αγκίστρων (hook hanger) διάφορες ακόμη χρησιμοποιούμενες θήκες της Μ-1910), η φαρδιά ταινία στα δύο πλευρά (για την τοποθέτηση θηκών με συνδέσμους ολισθαίνοντος πείρου – κλιπσάκια) και το εσωτερικό κολάρο απο αδιάβροχο υλικό (για την προστασία των περιεχομένων).
To 1961 ξεκίνησε μια μελέτη για την κατασκευή εξαρτύσεων απο υλικά μεγαλύτερης αντοχής, και καλύτερης σχεδίασης. Το πρόγραμμα LINCLOE (Lightweight Individual Clothing and Equipment) κατέληξε στην κατασκευή ενός νέου συνόλου ατομικών υλικών, και μιας νέας εξάρτυσης, κατασκευασμένης απο νάιλον ύφασμα, της Μ-1967 (ή MLCE – Modernized Load-Carrying Equipment). Και σε αυτή την εξάρτυση αρχικά περιλαμβάνονταν ως απάρτιο ένα μικρό σακίδιο γενικής χρήσης (Field Pack [NSN 8465-00-935-6825]), αλλά η χρήση του ατόνησε καθώς παράλληλα είχαν ξεκινήσει και η χορηγήσεις σακίδιων πλάτης. Ειδικά οι Μηχανοκίνητες μονάδες στο Βιετνάμ, προτιμούσαν να χρησιμοποιούν σακίδια πλάτης, παρά το άβολο κατά την μεταφορά με ΤΟΜΠ σακίδιο μέσης.
Το πρόγραμμα LINCLOE όμως δεν είχε σταματήσει. Πολλές παρατηρήσεις των τελικών χρηστών έπρεπε να διορθωθούν, ενώ η εισαγωγή νέων υλικών (όπως οι πλαστικές πόρπες ταχείας απελευθέρωσης) οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην κατασκευή ενός νέου τύπου εξάρτυσης. Το Ιανουάριο του 1970, το Συμβούλιο Πεζικού του Αμερικανικού Στρατού, αποφάσισε την αναστολή κατασκευής επιπλέον απαρτίων της Μ-1967, και την μελέτη μέσω του Συμβουλίου Υπξκων και της ηγεσίας του Fort Benning, σχετικά με τις εξελίξεις. Η Διοίκηση Ανάπτυξης του Στρατού, απο τον Μάρτιο του ίδιου έτους, είχε περιγράψει σε επιστολή της τα νέα απάρτια της 2ης Γενιάς Υλικών LINCLOE. Πουθενά δεν γίνονταν λόγος για σακίδιο μέσης, καθώς η προσπάθεια για την βελτίωση των σακιδίων ζούγκλας είχε ενταθεί, οδηγώντας στην κατασκευή των γνωστών LC-1. Μέχρι και το 1972, πολλά προβλήματα έπρεπε να επιλυθούν, ξεκινώντας απο την αντοχή του υλικού των σακιδίων, και φθάνοντας μέχρι τα διαχωριστικά γεμιστήρων εντός των φυσιγγιοθηκών. Ειδική επιτροπή των εργαστηρίων Νάτικ, μετέβη στο Φορτ Μπένινγκ, προκειμένου να συζητήσει μαζί με τους τελικούς χρήστες, τι αλλαγές έπρεπε να γίνουν. Αν και τα εργαστήρια Νάτικ πρόσφεραν τρια διαφορετικά μεγέθη σακιδίου (με το μικρότερο να είναι το γνωστό σακίδιο μέσης) οι Πεζικάριοι επέλεξαν μόνο τα μεγέθη Large και Medium, καθώς το μικρό κρίθηκε περιττό. Τελικά όλα τα νέα είδη υιοθετήθηκαν επίσημα τον Ιούλιο του 1973, λαμβάνοντας αρχικά την ονομασία “Εξάρτυση Μ-1972” και τελικά την ονομασία με την οποία είναι γνωστά σήμερα: ALICE – All-Purpose Lightweight Individual Carrying Equipment.
Αν και το μικρό σακίδιο μέσης απορρίφθηκε, μια μικρή περιήγηση στο διαδίκτυο, μπορεί να μας πείσει για το αντίθετο. Σχεδόν σε όλες τις πολεμικές αναμετρήσεις, μέχρι και το 2002, μπορούμε να δούμε Αμερικανούς στρατιώτες να χρησιμοποιούν σακίδια αντίστοιχα του δικού μας Μ-71. Στο δίτομο έργο “Peacekeeper Recognition Guide” (FLS, 1998) που κατέχω, μπορεί κανείς να δει φωτογραφίες Αμερικανών στη Βοσνία με την νέα εξάρτυση LBV-88 και σακίδιο μέσης, καθώς και πλήρωμα LAV του USMC, με ALICE σε συνδυασμό με σακίδιο (αν και προφανώς στημένη, καθώς το σακίδιο είναι άδειο). Πως έγινε αυτό;
Αν υπάρχει πιο ξεροκέφαλο τμήμα σε κάθε Στρατό, είναι οι Υπηρεσίες ΔΜ. Ειδικά η Αμερικανική, εφόσον είχε στο απόθεμα της μεγάλο αριθμό σακιδίων της εξάρτυσης Μ-1967, συνέχισε να το χορηγεί, μέχρι τελικής φθοράς απο τη χρήση. Παράλληλα άρχισαν να εμφανίζονται στο εμπόριο και υποδείγματα σακιδίων στις τυπικές αποχρώσεις του Στρατού (εν προκειμένω Woodland) και αρκετοί στρατιώτες τα προμηθεύονταν ιδιωτικά. Χαρακτηριστικότερο δείγμα αυτών, είναι το σακίδιο εκπαίδευσης (Field Pack, Training) το οποίο είναι μεγαλύτερο σε μέγεθος απο τα κανονικά. Επειδή η αλήθεια πάντα βρίσκεται κάπου στη μέση, μπορεί το σακίδιο μέσης να είναι ένα σχετικά άβολο υλικό, ειδικά για Μηχανοκίνητα τμήματα, αλλά δεν παύει να είναι χρήσιμο για την μεταφορά μερικών επιπλέον εφοδίων που μπορεί να έχει πάντα επάνω στην εξάρτυση του ο στρατιώτης. Η χρυσή τομή είναι στο μέγεθος και στα μεταφερόμενα υλικά. Κατά καιρούς πολλές ιδιωτικές εταιρείες προχώρησαν στην κατασκευή σακιδίων μέσης για ειδικούς σκοπούς (μερικά έφεραν πομπώδεις τίτλους όπως Recon Pack) τα οποία έφεραν στο σώμα τους επιπλέον θήκες και υποδοχές, κάνοντας ένα άβολο υλικό ακόμη πιο άβολο, με μόνο κέρδος το φαίνεσθαι.
Στη δική μας περίπτωση, έχουμε να κάνουμε με ένα υλικό που δεν χρησιμοποιείται ορθά, και δεν συμπληρώνεται απο ένα μεγαλύτερο σακίδιο πλάτης. Η τυπική λίστα αντικειμένων που προτείνει η Υπηρεσία, είναι επιεικώς απαράδεκτη, καθώς τα αγγεία εστίασης δεν έχουν θέση στην εξάρτυση μάχης. Βέβαια ο στρατιώτης δεν μπορεί να τα τοποθετήσει αλλού, καθώς δεν διαθέτει άλλο τρόπο.
Το σακίδιο μέσης, μπορεί να έχει μην έχει πεθάνει ακόμη, αλλά σίγουρα έχει χάσει την αίγλη του. Είναι μεν καλό για να μεταφέρουμε μερικά χρήσιμα υλικά, αλλά πρέπει να αντικατασταθεί απο ένα σακίδιο πλάτης, που θα επιτρέπει τη χρήση απο όλους, είτε Μ/Κ, είτε ΤΘ, είτε Πεζοί.
ΠΗΓΗ
http://www.proelasi.org/2017/05/08/%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%BF%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CF%81%CF%84%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82-h-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7%CF%82/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου