Μάχιμες σε ουρανό, ξηρά και θάλασσα…

Του Λεωνίδα Σ. Μπλαβέρη, πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Παραπολιτικά”, 5 Νοεμβρίου 2016, σελ 38 και 39.

Τρεις κυρίες των Ενόπλων Δυνάμεων μιλούν για το Όπλο τους, την καριέρα τους και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν.

Ηπρόσφατη μεγάλη στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης για την εθνική επέτειο του “ΟΧΙ” ανέδειξε, χάρη στην εξαιρετική τηλεοπτική της κάλυψη, την εντυπωσιακή παρουσία των γυναικείων στελεχών των τρίων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, όχι από την πλευρά της φυσικής ομορφιάς-που βεβαίως ήταν και αυτό-, αλλά κυρίως από την πλευρά των καίριων θέσεων αυτού που ονομάζουμε “στρατιωτική μηχανή”.

Είδαμε γυναίκα αρχιλοχία της Αεροπορίας Στρατού και συγκυβερνήτη ελικοπτέρου UH-1H Huey, ενώ υπήρχε και μια συγκυβερνήτης σε επιθετικό ελικόπτερο AH-64A+ Apache. Είδαμε γυναίκα επικεφαλής σε όχημα Κέντρου Διευθύνσεως Πυρός Πυροβολαρχίας MLRS, πολλές γυναίκες στελέχη του Στρατού και της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) και επικεφαλής σε άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού ή κατευθυνόμενων βλημάτων.

Μολονότι οι ηγεσίες των Κλάδων υποστηρίζουν -και ορθώς- οτι “για εμάς δεν υπάρχουν άνδρες και γυναίκες, αλλά στελέχη εκπαιδευμένα να κάνουν συγκεκριμένες εργασίες ή όχι και επομένως αναλαμβάνουν και ανάλογα καθήκοντα”, η παρουσία των γυναικείων στελεχών των Ε.Δ. τα τελευταία χρόνια έχει αναβαθμιστεί κατακόρυφα, καθώς οι πρώτες σειρές γυναικών που εξήλθαν από τις παραγωγικές Σχολές Αξιωματικών έχουν αρχίσει τώρα να έχουν κατάλληλους βαθμούς και να αναλαμβάνουν πλέον θέσεις ευθύνης. Και σε λίγα χρόνια θα μπορέσουμε να τις δούμε και ως διοικητές ταγμάτων κυβερνήτες σκαφών ή Μοιρών της Π.Α. και αργότερα -γιατί όχι;- στρατηγούς, ναυάρχους και πτεράρχους.

Υπο αυτό το πρίσμα, σήμερα θα δούμε τρεις κυρίες, μια από κάθε Κλάδο των Ε.Δ. Μια λοχαγό του Μηχανικού, που εργάζεται στα ναρκοπέδια του Έβρου, μια υποπλοίαρχο μάχιμη αξιωματικό του Στόλου μας και μια επισμηναγό μηχανικό στην προωθημένη βάση των NATOϊκων ιπτάμενων ραντάρ στο Άκτιο.

“Δεν μετάνιωσα ποτέ που κατατάχτηκα στο ΤΕΝΞ”

Η Λοχαγός του Μηχανικού Αθανασία Τουτζιαράκη είναι η πρώτη γυναίκα αξιωματικός του Στρατού Ξηράς η οποία εκπαιδεύτηκε στην εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανημάτων και μηχανισμών, πιο γνωστά με την αγγλική σύντμηση ως “EOD”, και αυτή τη στιγμή είναι επικεφαλής της ομάδας ναρκαλιείας του Τάγματος Εκκαθαρίσεως Ναρκοπεδίων Ξηράς (ΤΕΝΞ) για όλα τα ναρκοπέδια του νομού Έβρου.

Όπως μας λέει: “Παρά το κρητικό επίθετο μου, είμαι από τον Έβρο, από το Πέπλο Φερρών, και οι γονείς μου ήταν κτηνοτρόφοι. Το 2002 είχα εισέλθει με πολύ καλή σειρά στη Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών και την επόμενη χρονιά πέρασα στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Μου άρεσε ο Στρατός από μικρή, αν και αρχικά ήθελα να γίνω πιλότος. Τελικά, δεν έδωσα σε σχολή της Αεροπορίας, αλλά όταν το τελευταίο έτος της Ευελπίδων θα επιλέγαμε το Όπλο στο οποίο θα εντασσόμασταν είχα τη δυνατότητα επιλογής μεταξύ Αεροπορίας Στρατού και Μηχανικού. Για δεύτερη φορά γύρισα την πλάτη στην Αεροπορία και επέλεξα το Όπλο του Μηχανικού και δεν το έχω μετανιώσει απο τότε”.

Απαντώντας στο ερώτημα για το πόσα εκρηκτικά έχει εξουδετερώσει έως σήμερα και ποια ήταν η πιο δύσκολή περίπτωση που έχει αντιμετωπίσει, η Λοχαγός Τουτζιαράκη είναι αποκαλυπτική: “Εως τώρα έχω εξουδετερώσει περισσότερα απο 50 παλαιά πυρομαχικά και άλλα κάθε είδους, νέα ή παλαιά, εκρηκτικά. Η πιο δύσκολη περίπτωση έως τώρα ήταν η πρώτη που κλήθηκα να αντιμετωπίσω και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Τέλη Δεκεμβρίου 2013, επι υπουργίας του κ. Αβραμόπουλου, εκτελέστηκε στον Έβρο νυχτερινή άσκηση με χρήση αληθινών πυρομαχικών, με την επωνυμία “Νυκτερινή Αστραπή”. Στο πλαίσιο της, τα αεροσκάφη της Π.Α. έβαλαν εναντίον επίγειων στόχων με 16 βόμβες γενικής χρήσεων Mk.82 των 500 λιβρών έκαστη. Οι 15 έσκασαν, η μία δεν είχε σκάσει και είχε κολλήσει στο υγρό χώμα, στα όρια του πεδίου βολής και σε πολύ μικρή απόσταση απο 70 μελίσσια! Με φώναξε ο τότε διοικητής της Μεραρχίας και με ρώτησε αν μπορώ να την εξουδετερώσω. Του είπα “Μάλιστα” και το έκανα στις 30 Δεκεμβρίου 2013 με τη μέθοδο της κατάκαυσης βόμβας. Αυτή ήταν η πιο δύσκολη γιατί ήταν η πρώτη μου. Ηταν το μεγαλύτερο και πιο ογκώδες εκρηκτικό που έχω εξουδετερώσει ώς τώρα και το πιο σημαντικό. Το παραμικρό λάθος να έκανα, δεν θα μου έμενε τίποτα. Δεν είναι όπως μια χειροβομβίδα. Με τέτοια βόμβα δεν έχεις περιθώρια λάθους. Το πρώτο λάθος σου είναι και το τελευταίο όπως συνηθίζουμε να λέμε στη Μονάδα”.

Τέλος, απαντώντας στο ερώτημα πως μπορεί να συνδυάζει αυτή την επικίνδυνη ειδικότητα με την προσωπική της ζωής, η Λοχαγός Τουτζιαράκη είναι ξεκάθαρη: “Δεν έχω κάνει ακόμα οικογένεια, αλλά πιστεύω ότι αυτό θα γίνει όταν κλείσει ο κύκλος μου στη Μονάδα”.

Από το λιμάνι του Πειραιά στο …”Κουντουριώτης”

Η Υποπλοίαρχος Καλλιόπη Πορόγλου ΠΝ εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 2002 και ορκίστηκε Σημαιοφόρος Μάχιμος το 2006. Από τότε υπηρετεί συνεχώς σε πολεμικά πλοία του Στόλου, φρεγάτες και αρματαγωγά, ενώ σήμερα υπηρετεί στην φρεγάτα “Κουντουριώτης” ως αξιωματικός ναυτιλίας του σκάφους. Απαντώντας στο ερώτημα τι την ώθησε προς το στρατιωτικό επάγγελμα και ιδιαίτερα προς τη ΣΝΔ και όχι σε κάποιον άλλο Κλάδο των Ε.Δ., μας λέει: “Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά. Η καθημερινότητα σε αυτή την πόλη περιστρέφεται γύρω απο τη θάλασσα. Όπως καταλαβαίνετε, η εικόνα του ναυτικού δοκίμου μου ήταν ιδιαίτερα οικεία. Η αποφοίτηση μου απο το Λύκειο συνέπεσε με την πρώτη χρονιά που η Σχολή δεχόταν γυναίκες δοκίμους. Πήρα λοιπόν την απόφαση να δηλώσω την ΣΝΔ για να ακολουθήσω το επάγγελμα του αξιωματικού του ΠΝ. Ήταν μεγάλη πρόκληση και συνεχίζει να είναι, αλλά μέχρι σήμερα δεν το έχω μετανιώσει”.

Αναφορικώς με το αν είναι ικανοποιημένη με την έως τώρα πορεία της και ποιο θα θεωρούσε ως το πιο σημαντικό επίτευγμα στην καριέρα της στο Ναυτικό ως μάχιμος αξιωματικός, η Πειραιώτισσα αξιωματικός επισημαίνει: “Είμαι απόλυτα ικανοποιημένη απο την μέχρι σήμερα σταδιοδρομία μου. Συμπληρώνοντας φέτος 14 χρόνια στο ΠΝ νιώθω τυχερή. Είχα την ευκαιρία να αποκτήσω εμπειρίες και να αναλάβω ευθύνες από αρκετά νεαρή ηλικία. Και όλα αυτά σε ένα ιδιαίτερα απαιτητικό εργασιακό περιβάλλον, σε ενα πολεμικό πλοίο. Ως προς το δεύτερο ερώτημα σας, ο προορισμός κάθε μάχιμου αξιωματικού είναι να διατελέσει κυβερνήτης. Πιστεύω πως ανεξάρτητα από τη σταδιοδρομική εξέλιξη του καθενός, στο τέλος κυρίως αυτό μένει”.

Θυσίες

Τέλος, για το πόσο εύκολα (ή δύσκολα) μια γυναίκα αξιωματικός, πλήρωμα ενός πολεμικού πλοίου, μπορεί να ανταποκριθεί στον ρόλο της συζύγου και της μητέρας, η Υποπλοίαρχος Πορόγλου μας αποκαλύπτει: “Είμαι παντρεμένη και έχω δύο αξιολάτρευτα παιδάκια (δίδυμα 2 ετών). Ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. Είναι γεγονός πως η μητρότητα δεν συνδυάζεται εύκολα με την υπηρεσία σε ενα μάχιμο πλοίο του Στόλου. Χρειάζεται συνεχής προσπάθεια, αλλά και μεγάλες θυσίες. Στόχος μου είναι να αντεπεξέρχομαι όσο καλύτερα μπορώ και στις δύο μου ιδιότητες. Πίσω από όλα αυτά, βέβαια, βρίσκεται ένας άψογος σύζυγος, που με κατανοεί και με στηρίζει πάντα, και δύο υπέροχοι γονείς.”

“Ήθελα πάντα να πετάω με μαχητικά αεροσκάφη”

Η Ηπειρώτισσα Επισμηναγός (ΜΑ) Βασιλική Ανδρέα εισήλθε στη Σχολή Ικάρων το 1998 και αποφοίτησε το 2002 ως ανθυποσμηναγός με την 50η Σειρά Μηχανικών Αεροσκαφών. Αμέσως τοποθετήθηκε στην 343 Μοίρα στην Αεροπορική Βάση της Σούδας με αεροσκάφη F-16C/D Block 52+, που τότε εντασσόταν στο οπλοστάσιο της ΠΑ, αρχικά στη Γραμμή Αεροσκαφών, μετά στο Control room και τελικώς στο Γραφείο Επιθεωρήσεως. Το 2009 μετατέθηκε στην τότε 131 Σμηναρχία Μάχης, στο Άκτιο, και στα Μη Επανδρωμένα Αεροσκάφη (UAV) “Πήγασος” της ΠΑ, ενώ σήμερα υπηρετεί στο FOB Άκτιου του NATO, που εδρεύει στην ίδια βάση και είναι μια από τις τέσσερις προωθημένες βάσεις της Συμμαχίας όπου αναπτύσσονται τα NATOϊκα ιπτάμενα ραντάρ AWACS E-3A Sentry με τα πολυεθνικά πληρώματα.

“Αν και κανείς από την οικογένεια μου δεν ήταν στρατιωτικός, πάντα ήθελα να γίνω στρατιωτικός και να προσφέρω στην πατρίδα μου από αυτή τη θέση. Για μένα ήταν μια απολύτως συνειδητή επιλογή. Ήθελα να γίνω στρατιωτικός, ήθελα να πάω στην ΠΑ, ήθελα να γίνω μηχανικός. Αυτό πέτυχα και είμαι πολύ ικανοποιημένη” μας λέει η Επισμηναγός. Και προσθέτει: “Η δουλεία είναι πολύ απαιτητική και γίνεται σύμφωνα με τα NATOϊκά στάνταρ. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Στην ΠΑ για να αποδεσμευτεί ένα αεροσκάφος και να πετάξει υπογράφει ο πιλότος και ο μηχανικός που το παραδίδει. Εδω, στα NATOϊκά ιπτάμενα ραντάρ, για να αποδεσμευτεί ένα τεράστιο Boeing B-707, που είναι το αεροσκάφος-φορέας των AWACS, υπογραφεί ο αρχιμηχανικός και έτσι πετούν 14-18 αεροπόροι και τεχνικοί από όλες τις χώρες του NATO, που αποτελούν το πλήρωμα του. “One team, one spirit” (Μια ομάδα. Ένα πνεύμα) είναι το σύνθημα στο οποίο πιστεύω ακράδαντα. Στην ομάδα μου, στην τεχνική υποστήριξη της μονάδας, είμαστε 18 άτομα, από τα οποία δύο είναι γυναίκες τεχνικοί και άλλοι 16 άνδρες συνάδελφοι. Όλοι είμαστε μια γροθιά”.

Ποια προσωπική ή οικογενειακή ζωή μπορεί να έχει μια αρχιμηχανικός μιας προωθημένης αεροπορικής βάσεως του NATO; Η Επισμηναγός Ανδρέα ήταν σαφής: “Όπως σας είπα, ήταν δική μου επιλογή η ΠΑ. Ένας αρχιμηχανικός πρέπει να είναι -και είναι- 24 ώρες την ημέρα διαθέσιμος. Αυτό το ξέρουν στην οικογένεια μου. Με τον σύζυγο μου δεν υπάρχει θέμα. Ήταν συμμαθητής μου απο τη Σχολή Ικάρων, αλλά αυτός μηχανικός εγκαταστάσεώς και υπηρετούμε μαζί. Έχουμε δυο κοριτσάκια. Όταν είμαστε μαζί στο σπίτι θέλω τα παιδιά μου να μάθουν κάποιες αρχές και να με βλέπουν ως πρόσωπο που μπορώ να τους δώσω, αλλά και να εφαρμόσω τις αρχές αυτές. Είναι πολύ καλά παιδιά και πολύ καλές μαθήτριες”.

ΠΗΓΗ

http://www.proelasi.org/2016/11/06/%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%8C-%CE%BE%CE%B7%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1/