Γράφτηκε από τον/την Apollonas_Leontaritis
Η δράση των υποβρυχίων
Αντίθετα τα υποβρύχια του Στόλου λειτουργούν σε ανεξάρτητο πλαίσιο, αναλαμβάνοντας τομείς επιθετικής περιπολίας – επιτήρησης με στόχο το ναυτικό αποκλεισμό στρατηγικών περιοχών, καθιστώντας απαγορευτική τη πρόσβαση σε εχθρικά πλοία. Η παρουσία τους είναι εντελώς άγνωστη στον αντίπαλο που πρακτικά εικάζει σε ποια σημεία μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τα υποβρύχια του ΠΝ. Ενδεχομένως σε περίοδο επιχειρήσεων η γνώση της παρουσίας τους γίνεται γνωστή μόνο εφόσον έχει προηγηθεί επίθεση από αυτά, συνήθως με καταστρεπτικά αποτελέσματα για τα πλοία που θα έχουν την ατυχία να στοχοποιηθούν από τα υποβρύχια κλάσης 209 και 214 του ΠΝ. Ειδικά όσον αφορά τα υποβρύχια κλάσης 214HN είναι σήμερα χωρίς αμφιβολία τα κορυφαία συμβατικά Υ/Β λόγω της υπεροχής τους στους δύο σημαντικότερους τομείς για την επιβίωση ενός σύγχρονου Υ/Β που είναι : α)αύξηση εμβέλειας και διάρκειας αποστολής σε κατάδυση και β) αύξηση του επιχειρησιακού βάθους που δυσχεραίνει τον εντοπισμό και καταστροφή του Υ/Β αλλά επιτρέπει και στον κυβερνήτη του να έχει μεγαλύτερα περιθώρια εκτέλεσης ελιγμών.
Τα 4 υποβρύχια κλάσης 214HN διαθέτουν οκτώ τορπιλοσωλήνες των 533mm με συνολικό απόθεμα 16 τορπιλών. Οι τέσσερις τορπιλοσωλήνες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για βλήματα UGM-84D Block 1C με εμβέλεια που υπερβαίνει τα 120 χλμ. Η χρήση του UGM-84 παρέχει σημαντικές δυνατότητες επίτευξης πλήγματος εναντίον σκαφών επιφανείας σε αποστάσεις που δεν είναι δυνατό με την χρήση τορπιλών. Η «καρδιά» του υποβρυχίου κλάσης 214HN είναι το ολοκληρωμένο σύστημα ISUS-90-15 που ολοκληρώνει το σύνολο των αισθητήρων (σόναρ, περισκόπια), το σύστημα ESM/ELINT, την ζεύξη δεδομένων, τα ραντάρ και το σύστημα πλοήγησης. Στις λειτουργίες του περιλαμβάνεται η διαχείριση ιχνών, η ανάλυση των απειλών και «συγχώνευση» της εικόνας των αισθητήρων (multi-sensor fusion). Στο σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον πέραν των τυπικών επιχειρήσεων των Υ/Β εναντίον υποβρυχίων και σκαφών επιφανείας δίδεται ιδιαίτερη έμφαση στο τρίπτυχο ISR (Intelligence, Surveillance, Reconnaissance). Για την κάλυψη των ανωτέρω απαιτήσεων τα υποβρύχια κλάσης 214HN εφοδιάστηκαν με ένα σύγχρονο σύστημα ESM/ELINT. Εκτός των διαδικασιών συλλογής πληροφοριών (ELINT)καθοριστικής σημασίας είναι η δυνατότητα των 214ΗΝ να παρέχουν δεδομένα στόχου (target data relay) σε άλλη μονάδα επιφανείας ή Υ/Β ή εναέριο μέσο όπως τα ελικόπτερα S-70B6.
Tα υποβρύχια "214" έχουν αυξήσει κατακόρυφα τις επιχειρησιακές δυνατότητες του Π.Ν. Εκκρεμεί η απόκτηση σύγχρονων τορπιλών.
Ανθυποβρυχιακός πόλεμος
Οι ασκήσεις ανθυποβρυχιακού πολέμου (Α/Υ), αλλιώς γνωστές και ως CASEX, περιλαμβάνει ομάδες επιφανείας (φίλια κυανή δύναμη) αποτελούμενες από φρεγάτες και πλοία ανεφοδιασμού που θα πρέπει να προστατευτούν κατά μήκος μιας διαδρομής στην οποία βρίσκονται ανεπτυγμένες εχθρικές πυραυλάκατοι και υποβρύχια (ερυθρά δύναμη). Απώτερος στόχος της κυανής δύναμης είναι η ασφαλής διέλευση της δύναμης από την επικίνδυνη θαλάσσια περιοχή. Παράγοντας που εξασφαλίζει το ρεαλισμό είναι ότι η θέση της ερυθράς δύναμης δεν είναι γνωστή στην ομάδα πλοίων της κυανής δύναμης και το αντίστροφο. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σε πραγματικές συνθήκες.
Τα πλοία μετά την έκδοση εκτελεστικού αναλαμβάνουν ετοιμότητα και παίρνουν θέσεις σε σχηματισμό κατάλληλο για την αντιμετώπιση της απειλής. Προκειμένου να τηρήσει όσο το δυνατόν πιο διακριτική τη παρουσία της, η δύναμη των πλοίων της κυανής δύναμης εκτελεί έλεγχο Η/Μ εκπομπών ενώ οι συσκευές sonar όλων των πλοίων σαρώνουν το βυθό για την αποκάλυψη του εχθρικού υποβρυχίου. Την αποστολή της κυανής δύναμης υποστηρίζουν εφόσον είναι διαθέσιμα και ΑΦΝΣ που εκτελούν περιπολία στην περιοχή διέλευσης του φίλιου σχηματισμού προς ανέυρεσιν των εχθρικών ΤΠΚ και υποβρυχίων. Ανάλογο ρόλο έχουν τα οργανικά ελικόπτερα τύπου S-70B6 Aegean Hawk και AB-212 ASW της Διοίκησης Ελικοπτέρων Ναυτικού, τα οποία ορμώμενα από τα καταστρώματα των φρεγατών καλύπτουν τα πλοία της φίλιας δύναμης μέσω Α/Υ έρευνας με το ποντισόμενο σόναρ που διαθέτουν. Εφόσον πετύχουν επαφή με τον αντίπαλο, εκτελούν τη διαδικασία προσβολής του με τορπίλες Mk 46 Mod 5.
Το S-70B-6 μπορεί να αναμεταδώσει την εικόνα τακτικής κατάστασης με τις ακριβείς θέσεις των εχθρικών πλοίων στο μητρικό πλοίο μέσω ασφαλούς ζεύξης δεδομένων, ώστε να γίνει έμμεση προσβολή με βλήματα RGM-84 Harpoon. Όμως και το ίδιο το ελικόπτερο έχει τη δυνατότητα προσβολής υποβρυχίων και στόχων επιφανείας με τορπίλες και βλήματα ASM τύπου Penguin αντίστοιχα. Στη δεύτερη περίπτωση η προσβολή μπορεί να διεξαχθεί αυτόνομα ή και συντονισμένα με τα βλήματα του πλοίου φορέα για την επίτευξη επιθέσεων κορεσμού. Η συνδυασμένη άφιξη δύο και παραπάνω βλημάτων στο στόχο αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχούς πλήγματος και μειώνει την αποτελεσματικότητα των αντιπυραυλικών συστημάτων. Σε κάθε περίπτωση το υποβρύχιο αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για οποιοδήποτε ναυτικό σχηματισμό μονάδων επιφανείας καθώς είναι το πλέον δύσκολο να εντοπιστεί. Επιπλέον εφόσον βρεθεί σε παραμέτρους βολής μπορεί να χτυπήσει απροειδοποίητα το στόχο του με τορπίλες.
Στην επόμενη δεκαετία το Π.Ν θα κληθεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα της αντικατάστασης των ελικοπτέρων AB-212 ASW.
Η ανάλυση των αποτελεσμάτων που πετυχαίνουν όλα τα πλοία του ΠΝ κατά τη διάρκεια γίνεται στην Σχολή Εξάσκησης Ναυτικής Τακτικής. Το σύστημα αξιολόγησης αποτελεσμάτων βασίζεται σε χρόνους και πορείες που καταγράφονται από το πλήρωμα κάθε ναυτικής μονάδας που συμμετέχει σε μια άσκηση (συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των χρόνων που επετεύχθησαν οι πρώτες επαφές με τα αντίπαλα πλοία ή υποβρύχια). Συνεπώς μετά την επεξεργασία των δεδομένων διαπιστώνεται με σαφήνεια ποιός ήταν αυτός που κατάφερε πρώτος να βρεθεί σε παραμέτρους βολής και να αξιολογηθούν τα ποσοστά επιτυχίας.
Ταχέα Σκάφη
Η αντιμετώπιση του συνδυασμού ΤΠΚ και υποβρυχίων αποτελεί από τους δυσκολότερους στις ναυτικές επιχειρήσεις καθώς πρόκειται για μονάδες που διακρίνονται για την χαμηλή παρατηρησιμότητας σε συνδυασμό με δυνατότητα εκδήλωσης αιφνιδιαστικής επίθεσης από μη αναμενόμενη κατεύθυνση με τορπίλες η βλήματα επιφάνειας - επιφάνειας (SSM). Ειδικότερα όσον αφορά τις ΤΠΚ (όπως και τα υποβρύχια) ο τρόπος δράσης τους βασίζεται στον αιφνιδιασμό τον οποίο επιτυγχάνουν με αποτελεσματική απόκρυψη προτού εκδηλώσουν την επίθεση εναντίον ενός κύριου στόχου των αντίπαλων ναυτικών μονάδων. Ο συγκεκριμένος τρόπος δράσης καθίσταται ιδιαίτερα αποτελεσματικός από τη στιγμή που υπάρχουν διαθέσιμα πλήθος από νησιά και βραχονησίδες με κολπίσκους και όρμους τους οποίους τα πληρώματα της Διοίκησης Ταχέων Σκαφών γνωρίζουν άριστα, προκειμένου να τα εκμεταλλεύονται αναλόγως της τακτικής κατάστασης.
Από την άλλη πλευρά οι ΤΠΚ είναι μονάδες μικρού εκτοπίσματος και ως εκ τούτου δεν διαθέτουν την αυτονομία και τις ενδιαιτήσεις των μεγαλύτερων κλάσεων, ώστε να μπορούν να υποστηρίξουν επί μακρόν αναπτύξεις σε περιοχές ενδιαφέροντος.Παρ όλα αυτά είναι σε θέση να επιφέρουν ισχυρότατα πλήγματα στον αντίπαλο με πυραυλικές επιθέσεις κορεσμού βλημάτων SSM τύπου ΜΜ-38 Exocet, Penguin Μκ2 και RGM-84 Harpoon Block 1C αλλά και με πυρά πυροβόλων τα οποία είναι κατάλληλα για προσβολή στόχων επιφανείας και αέρος.
Δραματική αναβάθμιση αποτέλεσε η ένταξη στον Στόλο των 5 νέων ΤΠΚ κλάσης «Ρουσσέν», τα οποία ενσωματώνουν δυνατότητες που πλησιάζουν σε πολλά σημεία αυτές των φρεγατών, με υπερσύγχρονο ΚΠΜ, 4 εκτοξευτές MM.40 Block 2, Exocet, 1 Α/Α και αντιπυραυλικό σύστημα RAM με 21 βλήματα, 1 πυροβόλο ΟΤΟ Breda Super Rapido, 2 πυροβόλα ΟΤΟ Breda. Οι επιχειρησιακές δυνατότητες τους αναβάθμισαν τη διατιθέμενη ισχύ πυρός της Διοίκησης Ταχέων σκαφών πλαισιώνοντας τις φρεγάτες στο πλαίσιο επιχειρήσεων σε μικτούς σχηματισμούς ομάδων επιφανείας.
Αποβατικές επιχειρήσεις
Η διεξαγωγή μιας αμφίβιας επιχείρησης είναι κατά γενική ομολογία ένα από τα δυσκολότερα στρατιωτικά εγχειρήματα, καθώς προϋποθέτει τον αποτελεσματικό συντονισμό ενός μεγάλου αριθμού πλοίων, αεροσκαφών σε συνδυασμό με ένα άρτιο δίκτυο τηλεπικοινωνιών και πληροφόρησης για τον αποτελεσματικό συντονισμό μιας αποβατικής δύναμης. Τα πλοία της Διοίκησης Αμφίβιων Δυνάμεων (ΔΑΔ) λόγω της ιδιομορφίας της αποστολής τους τίθενται υπό της διαταγές του Διοικητή Αποβατικών Δυνάμεων, ο οποίος διοικεί τον αποβατικό στόλο με τις μεταφερόμενες δυνάμεις Πεζοναυτών καθώς και όποια άλλα μέσα υποστήριξης μιας αποβατικής επιχείρησης (στο πλαίσιο ενίσχυσης νήσου) όπως πλοία συνοδείας και εναέρια μέσα (μαχητικά αεροσκάφη και επιθετικά ελικόπτερα) διατεθούν από την ΠΑ και το ΠΝ.
Βεβαίως για την εκτέλεση των παραπάνω προβλέπεται αεροπορική κυριαρχία σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο σε συνδυασμό με την επίτευξη ναυτικού αποκλεισμού. Μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις είναι εφικτή η πραγματοποίηση μιας κύριας αποβατικής ενέργειας καθώς σε αντίθετη περίπτωση οι πιθανότητες επιβίωσης των αμφίβιων δυνάμεων μειώνονται δραματικά. Για το λόγο αυτό είναι άρρηκτη η συνεργασία της ΠΑ τόσο με τη ΔΑΔ του ΠΝ όσο και με την 32ηΤΑΞΠΝ σε επιτελικό και σε τακτικό επίπεδο. Στην πράξη θα πρέπει να λειτουργήσει ένα κεντρικό σύστημα ελέγχου με επικεφαλής τον διοικητή των αποβατικών δυνάμεων στη δικαιοδοσία του οποίου θα υπάγονται όλα τα μέσα υποστηρίξεως από όποιο κλάδο και αν προέρχονται.
Μόνο έτσι εξασφαλίζεται η αποτελεσματική εκμετάλλευση των αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων που θα κλιθούν να συνδράμουν με πυρά υποστηρίξεως, καθώς ο διοικητής αποβατικών δυνάμεων είναι εκ των πραγμάτων πιο κοντά στην εξέλιξη των επιχειρήσεων και γνωρίζει άμεσα τη διάταξη μάχης των φίλιων και εχθρικών μονάδων. Σήμερα οι δυνατότητες του ΠΝ βασίζονται στα 5 αρματαγωγά κλάσης «ΣΑΜΟΣ» και τα 3 Πλοία Ταχείας Μεταφοράς ZUBR. Τα παραπάνω σκάφη είναι τα μοναδικά που θεωρούνται αξιόμαχα και χάρις αυτά κατέστη εφικτός ο παροπλισμός πεπαλαιωμένων κλάσεων στα τέλη της δεκαετίας του 90.
Για τα μεν αρματαγωγά επιβάλλεται η τοποθέτηση ενός αντιπυραυλικού συστήματος (Phalanx, SEA RAM) και συστημάτων παραπλάνησης. Τα συστήματα αυτά με δεδομένη την ανυπαρξία πλοίων αεράμυνας περιοχής στο ΠΝ και με μικρό συγκριτικά κόστος θα εξασφαλίσουν υψηλά επίπεδα επιβιωσημότητας για τα αρματαγωγά. Άλλωστε λόγω του μικρού αριθμού τους και του μεγέθους των δυνάμεων που μεταφέρουν κρίνονται αναντικατάστατα ενώ το ενδεχόμενο κόστος (επιχειρησιακό-ψυχολογικό) από την απώλεια τους θα είναι δυσβάσταχτο. Απαραίτητη σε αυτές τις επιχειρήσεις είναι η ικανότητα διέλευσης μέσα από ναρκοθετημένη θαλάσσια περιοχή. Την δύσκολη αυτή ικανότητα εξασφαλίζουν τα Ναρκαλιευτικά που εισέρχονται ως επικεφαλής των σχηματισμών, ώστε να οδηγήσουν με ασφάλεια τα φίλια πλοία έξω από την ναρκοθετημένη περιοχή, εκτελώντας το λεγόμενο κατά την ναυτική ορολογία «Lead Through». Στις περιπτώσεις αυτές ένα ναρκαλιευτικό προπορεύεται πάντοτε μιας νηοπομπής ώστε να εξουδετερώσει τις νάρκες που υπάρχουν στην πορεία του δημιουργώντας έναν “εκκαθαρισμένο” δίαυλο πλάτους 600μ από τον οποίο διέρχονται όλα τα πλοία με ασφάλεια.
Προωθημένες δυνάμεις και Ο κρίσιμος ρόλος των ΑΦΝΣ
Οι κανονιοφόροι αποτελούν τις πλέον προωθημένες δυνάμεις του ΠΝ που θα δώσουν εικόνα από το Ανατολικό Αιγαίο. Στο έργο τους συνδράμουν και τα ναυτικά παρατηρητήρια που έχουν καίριο ρόλο στην έγκαιρη προειδοποίηση του ΓΕΕΘΑ σε περίοδο κρίσης έχοντας υπό την εποπτεία τους κρίσιμα σημεία με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η τυχόν αιφνιδιαστική ανάπτυξη του εχθρικού στόλου σε θέσεις μάχης. Ο τακτικός διοικητής έχει σε κάθε περίπτωση στοιχεία από την εικόνα τακτικής κατάστασης από τον καιρό της ειρήνης τα οποία επικαιροποιεί στην περίοδο κρίσης συνδυαστικά από τα πλοία του στόλου και τις προωθημένες δυνάμεις που προαναφέραμε. Στο σημείο αυτό είναι που γίνεται άμεσα αντιληπτή η κρισιμότητα ύπαρξης Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ) τα οποία προσφέρουν ικανότητα αποτελεσματικής επιτήρησης μεγάλων θαλάσσιων περιοχών σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Δεδομένου ότι πρωταρχική επιδίωξη για το σχεδιασμό οποιασδήποτε ναυτικής επιχείρησης είναι η σύνθεση εικόνας τακτικής κατάστασης στην περιοχή επιχειρήσεων, η έλλειψη αεροσκαφών αυτής της κατηγορίας περιορίζει σημαντικά την επιχειρησιακή ικανότητα του ΠΝ. Η διαδικασία αυτή γίνεται σήμερα με χρήση κυρίως των αισθητήρων που διαθέτουν οι μονάδες επιφάνειας (φρεγάτες, πυραυλάκατοι, πλοία υποστηρίξεως) και ελικόπτερα. Τα παραπάνω μέσα όμως διαθέτουν συγκεκριμένες επιδόσεις σε τομέα κάλυψης στην περιοχή που επιχειρούν ενώ προϋποθέτουν υψηλό κόστος χρήσης και επαρκή διαθέσιμο χρόνο μέχρι να αναπτυχτούν στην επιθυμητή θέση. Αντιθέτως ένα ΑΦΝΣ μπορεί να «σηκωθεί» από τη βάση του και να καλύψει ολόκληρη την περιοχή της ΝΑ. Μεσογείου πετώντας επί 6 ώρες – τουλάχιστον - συλλέγοντας πλήρως την εικόνα τακτικής κατάστασης επιφανείας, την οποία και αποστέλλει ΆΜΕΣΑ τόσο σε καράβια όσο και σε κέντρα λήψης αποφάσεων.
Η παραλαβή των εκσυγχρονισμένων ΑΦΝΣ P-3B Orion δεν θα προσδώσει απλά ένα τυπικό αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας αλλά μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα ικανή να εκτελεί πληθώρα αποστολής όχι μόνον ναυτικής συνεργασίας.
Στις αποστολές των εκσυγχρονισμένων P-3B Orion που θα παραλάβει το ΠΝ την περίοδο 2017-2019, περιλαμβάνεται επίσης η προστασία πλοίων σε περίοδο επιχειρήσεων αλλά και η υποστήριξη έρευνας-διάσωσης με τα αεροσκάφη να είναι σε θέση να περιπολούν συνεχώς κατά μήκος θαλάσσιων οδών σε Ιόνιο Αδριατική και Αιγαίο. Σε κάθε περίπτωση οι απαιτήσεις αφορούν ένα αεροσκάφος μακράς εμβέλειας με «δυνατότητα επιχειρήσεων πάνω από ανοικτή θάλασσα και στεριά με αισθητήρες μεγάλης ακρίβειας και διακριτικότητας που θα είναι διασυνδεμένοι όπως SAR Radar, EO/IR, ESM, EW/ELINT, ASW/ACINT, MAD, AIS, INS, GPS, Ζεύξεις Δεδομένων (Link 11, Link 16). Σε ότι αφορά τα εχθρικά υποβρύχια, αυτά αποτελούν πάντα την μεγαλύτερη απειλή για το Πολεμικό Ναυτικό καθώς δρουν αθέατα, είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Για το λόγο αυτό είναι σε θέση να επιφέρουν καίριο πλήγμα σε μια ή περισσότερες μονάδες επιφανείας με ολέθρια αποτελέσματα. Συγκεκριμένα είναι γνωστό ότι ένα υποβρύχιο εντοπίζεται ακουστικά πολύ δύσκολα καθώς η διάδοση του ήχου (ειδικά τους θερινούς μήνες) προσφέρει σημαντικές δυνατότητες απόκρυψης. Αυτό ισχύει τόσο για τα σόναρ των πλοίων όσο και για τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα που έχουν δύσκολο έργο στον έγκαιρο εντοπισμό της υποβρύχιας απειλής.
Ένα ΑΦΝΣ μπορεί να προηγηθεί μιας φίλιας Ομάδας Μάχης πλοίων, ελέγχοντας τη διαδρομή με άφεση ηχοσημαντήρων (Sonobuoys) σε πιθανές θέσεις καθώς αναμεταδίδουν σε πραγματικό χρόνο, ακουστικά σήματα. Συνεπώς για να εξασφαλιστεί πλήρως η ασφάλεια των πολύτιμων μονάδων επιφανείας ( φρεγατών, αρματαγωγών, Πλοίων Υποστηρίξεως) κρίσης ή πολέμου απαιτείται η δημιουργία πολλαπλών επιπέδων ανθυποβρυχιακής άμυνας, με τα ΑΦΝΣ να έχουν τον εξωτερικό με χρήση Sonobuoys. Με τον τρόπο αυτό η διεξαγωγή έρευνας που γίνεται αντιληπτή και από μεγάλη απόσταση από το υποβρύχιο, ασκεί ψυχολογική πίεση και μόλις ένα ΑΦΝΣ βρεθεί από πάνω του, ξεκινάει άμεσα αμυντικές τακτικές. Γίνεται λοιπόν κατανοητό ότι πρωταρχικός σκοπός δεν είναι απαραίτητα η καταστροφή του υποβρυχίου. Οι μονάδες επιφανείας θα έχουν πετύχει την αποστολή τους, αν καταφέρουν τελικά να περάσουν αλώβητες με τα πλοία που συνοδεύουν από μια διαδρομή, μέχρι τον τελικό προορισμό τους . Διαπιστώσεις που φυσικά είναι γνωστές και δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από το δόγμα ανθυποβρυχιακού πολέμου που συναντάμε στις περισσότερες ανεπτυγμένες ναυτικές δυνάμεις ανά την υφήλιο.
Επίλογος
Αν θα θέλαμε να εκλογικέψουμε τις αιτίες σε ότι αφορά την συστηματική αποδυνάμωση των ΕΔ την ώρα που η Ελλάδα αντιμετωπίζει συνεχή και υπαρκτή απειλή που διογκώνεται, θα μπορούσαμε να πούμε ότι οφείλεται - κατ αρχήν - στην αδυναμία κοινωνίας (και κατ επέκταση πολιτικής ηγεσίας) να κατανοήσει τους κινδύνους και να βρει τα απαραίτητα σημεία ισορροπίας ως προς το τι ζητάει από τον ίδιο της τον εαυτό. Η πρόκληση εύρεσης σημείου ισορροπίας για την χώρα μας σε όλα τα επίπεδα είναι χαρακτηριστική (οικονομία, κοινωνία, μόρφωση) ενώ σε ότι αφορά την αμυντική προσπάθεια, την κατάσταση επιβαρύνει επιπλέον η παθογένεια της διαστρεβλωμένης αντίληψης που έχει αποκτήσει η κοινωνία, σε ότι αφορά τις εξοπλιστικές δαπάνες.
Δυστυχώς ούτε λίγο ούτε πολύ η πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας, θεωρεί ότι τα εξοπλιστικά υφίστανται αποκλειστικά για να εξυπηρετούν συμφέροντα μεσαζόντων. Άποψη που είναι αποτέλεσμα της αντίληψης που έχουν καλλιεργήσει οι εκάστοτε πολιτικοί ταγοί, στην προσπάθεια τους να εκμεταλλευτούν καταστάσεις για να αποπροσανατολίσουν τη κοινή γνώμη και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα που συντελέστηκαν με ευθύνη των προκατόχων τους. Είναι προφανές ότι η συνολική θεώρηση του όλου ζητήματος από την κοινωνία και την πολιτική ηγεσία είναι εντελώς λανθασμένη καθώς οι αμυντικές δαπάνες ενός κράτους, υφίστανται προκειμένου ένα Έθνος να είναι σε θέση να προασπίσει την νόμιμη κυριαρχία του. Τόσο στα υφιστάμενα Εθνικά σύνορα όσο και σε περιοχές ζωτικών συμφερόντων έναντι απειλών από τρίτες χώρες που επιβουλεύονται τα νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα. Ας μην ξεχνάμε ότι η ιστορία διδάσκει ότι το δίκαιο εφαρμόζεται κατά την άποψη του ισχυρότερου, κάτι που ισχύει και στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της Άγκυρας σε Αιγαίο και Ν.Α Μεσόγειο από τις οποίες φυσικά δεν πρόκειται με κανέναν τρόπο να παραιτηθεί, χάριν μιας – αόριστης - έννοιας δικαίου που επικαλούνται διαχρονικά οι εκάστοτε ευθυνόφοβες Ελληνικές κυβερνήσεις..
Η δρομολόγηση λοιπόν εκείνων των εξελίξεων που θα έχουν στόχο την ανάκτηση ισχύος της χώρας μέσω ανόρθωσης της οικονομίας και της ενίσχυσης των ΕΔ συνολικά, είναι το μεγάλο στοίχημα που αναζητά ικανούς ηγέτες προκειμένου να το φέρουν εις πέρας..
ΠΗΓΗ
http://defencenews.gr/amina/3972-polemiko-naftiko-ekselikseis-prokliseis-apeiles-2o-meros
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου