Α. ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΥΠΟΠΟΛΥΒΟΛΟΥ STEYR-SOLOTHURN.
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
01. Διαμέτρημα 9 χιλ.
02. Σύστημα λειτουργίας Οπισθόκρουση (blowback)
03. Τροφοδοσία Οριζόντιος γεμιστήρας 32 φυσ.
04. Μήκος όπλου 0.85 μ.
05. Μήκος κάνης 0.196 - 0.20 μ.
06. Βάρος όπλου 3.9 - 4.4 Kg
07. Ραβδώσεις 6 δεξιόστροφες
08. Κλισιοσκόπιο 500 μ.
09. Αρχική ταχύτητα 381- 418 μ/δ
10. Ταχυβολία 400-500 β/λ
Γενικά επί του υποπολυβόλου Steyr-Solothurn.
Το 1924, ο διάσημος σχεδιαστής όπλων Louis Stange της γερμανικής εταιρίας Rheinmetall είχε αρχίσει τη σχεδίαση ενός αυτομάτου, την οποία ολοκλήρωσε το 1929 και τα σχέδια αυτά τα έδωσε η Reinmetall στη θυγατρική, ελβετική εταιρία Solothurn για ανάπτυξη. Η εταιρία αυτή (Waffenfabrik Solothurn AG, Solothurn) είχε ιδρυθεί από το 1929 από την εταιρία Reninmetall, για να μπορεί η δεύτερη να ασχολείται με την ανάπτυξη και την πώληση οπλισμού, μέσω της πρώτης, παρακάμπτοντας έτσι τις δεσμεύσεις που είχε επιβάλει στη Γερμανία η συνθήκη Ειρήνης των Βερσαλλιών του 1919. Μετά την ανάπτυξη του αυτομάτου αυτού από την Solothurn, δόθηκε η παραγγελία κατασκευής του στην αυστριακή εταιρία Steyr, η οποία, την εποχή εκείνη είχε δημιουργήσει συνεταιρισμό με την Solothurn, ως Steyr-Solothurn Waffen AG. Έτσι, το 1934 ήταν έτοιμο το αυτόματο Steyr-Solothurn. S1-100 ή Rheinmetall MP 34.
Το αυτόματο αυτό λειτουργούσε με το σύστημα οπισθοκρούσεως (blowback), έχει επιλογέα βολής και ετροφοδοτείτο από γεμιστήρα των 32 φυσιγγίων. Κατασκευάστηκε σε δύο παραλλαγές, μια με βραχεία κάνη και μια με μακρά κάνη, ορισμένα δε της δεύτερης παραλλαγής έφεραν και τόρμο εγκαθίσεως ξιφολόγχης. Παρουσιάσθηκε σε ποικιλία διαμετρημάτων, ανάλογα με τις επιθυμίες των αγοραστών του και θεωρήθηκε ως ένα από τα καλύτερα αυτόματα που κατασκευάστηκαν ποτέ, δεδομένου ότι ήταν αξιόπιστο, καλοκατασκευασμένο και άριστης αποδόσεως. Αυτά τα προσόντα του χάρισαν τον χαρακτηρισμό ως η "Rolls-Royce" των αυτομάτων.
Το αυτόματο αυτό έγινε παραδεκτό από τον Αυστριακό Στρατό το 1934 με διαμέτρημα των 9 χιλ. Mauser Export (9x25) και από την Αυστριακή Αστυνομία σε 9 χιλ. Steyr (9x23). Το αυτόματο Steyr-Solothurn. πουλήθηκε σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων η Κίνα, η Ιαπωνία, χώρες την Ν. Αμερικής, η Ελλάδα κλπ. Μετά το Anschluss το 1983, έγινε παραδεκτό και από τις γερμανικές δυνάμεις, κυρίως από τη Γερμανική Στρ/κή Αστυνομία (9 χιλ. Para) και την Luftwaffe (9 χιλ. Steyr)
Η πορεία του υποπολυβόλου Steyr-Solothurn στην Ελλάδα.
Το αυτόματο Steyr-Solothurn ήταν το πρώτο αυτόματο που έγινε παραδεκτό στην Ελλάδα, όχι, όμως, για στρ/κή, αλλά για αστυνομική χρήση. Ειδικώτερα, το 1937, το Υφυπουργείο Δημόσιας Ασφαλείας (υφυπουργός Κων/νος Μανιαδάκης) παρήγγειλε στην αυστριακή εταιρία Steyr ανεξακρίβωτο αριθμός τέτοιων αυτομάτων, για τον εξοπλισμό των ειδικών τμημάτων Χωρ/κής και της ΑΠ. Τα αυτόματα αυτά ήταν διαμετρήματος των 9 χιλ. Steyr (9x23) και έφεραν στο κοντάκι τους σφραγίδα από το ελληνικό εθνόσημο και την επιγραφή "Υφυπουργείον Δημόσιας Ασφαλείας", ενώ στην αριστερή πλευρά της βάσεως του κλείστρου, δίπλα στην υποδοχή του γεμιστήρα ήταν παραδόξως χαραγμένα τα γράμματα ΕΣ, αντί για ΕΧ.
Πράγματι, το 1938 η Χωρ/κή συγκρότησε το μοναδικό τότε Μ/Κ τμήμα αμέσου επεμβάσεως, δυνάμεως 350 ανδρών, με 250 δίκυκλα και τρίκυκλα, δύο δε μήνες μετά την κήρυξη του Πολέμου το 1940, το τμήμα αυτό πήρε άλλα 600 δίκυκλα Norton. Οι άνδρες του τμήματος αυτού είχαν εξοπλισθεί με αυτόματα Steyr-Solothurn, η πρώτη δε δημόσια εμφάνισή τους με τον νέο οπλισμό έγινε στην παρέλαση των Αθηνών στις 25.3.1938. Τέτοια αυτόματα δόθηκαν και στο αντίστοιχο τμήμα ΑΠ, καθώς και στην Ειδική Ασφάλεια των δύο Σωμάτων.
Μετά την έναρξη του Πολέμου του 1940-41, με την υπ.αριθμ. 6/4/14/29.10.1930 διαταγή του Υφυπουργείου Δημόσιας Ασφαλείας "περί συγκροτήσεως στρατονομικών αποσπασμάτων", διατάχθηκε η δημιουργία τέτοιων αποσπασμάτων και παραχωρήθηκαν από το Τάγμα Χωρ/κής σε καθένα από αυτά 1 τρίκυκλο και 2 οπλ/λα (εννοείται αυτόματα) με 3.000 φυσίγγια. Συνολικά διατέθηκαν για τα αποσπάσματα αυτά 59 αξ/κοί της Χωρ/κής, 24 πεζοί υπαξ/κοί, 302 πεζοί χωρ/κες, 36 έφιππι υπαξ/κοί και 222 έφιπποι χωρ/κες. Επίσης, με αυτόματα S-S εξοπλίστηκαν και 20 μοτοσυκλετιστές του Μ/Κ τμήματος της ΑΠ, που στάλθηκαν και αυτόι στο μέτωπο για να εκτελέσουν στρατονομικά καθήκοντα. Τέλος, μικρό αριθμό τέτοιων αυτομάτων (περίπου 44) διέθετε και η ΣΟΧ, η οποία μεταφέρθηκε στην Κρήτη το Μάρτιο του 1941 και έλαβε μέρος στην απόκρουση της γερμανικής εισβολής τον Μάιο του ίδιου χρόνου.
Στην Αθήνα, όταν μπήκαν οι Γερμανοί αφαίρεσαν τον οπλισμό, τόσο της Χωρ/κής, όσο και της ΑΠ, αλλά στην τελευταία άφησαν 20 αυτόματα και 50 τυφέκια, κυρίως για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Κατά την Κατοχή, αυτόματα Steyr-Solothurn χρησιμοποιήθηκαν και από τους αντάρτες, σε περιορισμένη, όμως, έκταση, τα περισσότερα δε απ' αυτά προέρχονταν εκ λαφύρων, που είχαν διαμέτρημα των 9 χιλ. Para και έβαλλαν φυσίγγιο, το οποίο υπήρχε σε αφθονία. Δεν αποκλείεται αριθμός τέτοιων αυτομάτων να χρησιμοποιήθηκε και κατά τον Ανταρτοπόλεμο, τόσο από τους αντάρτες, όσο και από τις μονάδες MAY και τη Χωρ/κή. Γεγονός, πάντως, αναμφισβήτητο είναι ότι μετά το 1950, ο Στρατός διέθετε τέτοια λάφυρα, για αυτό και στον κανονισμό που εξέδωσε η Δ/σις ΤΕΣ/ΓΕΣ το 1954, αναφερόταν το αυτόματο αυτό στον εκ λαφύρων οπλισμό, ως μη συντηρούμενο όπλο. Σήμερα, ένα τέτοιο αυτόματο της ελληνικής παραγγελίας του 1937 υπάρχει στο Μουσείο ΣΣΕ με αυξ. αριθμ. 13.857, δεν αποκλείεται δε να υπάρχουν και άλλα τέτοια αυτόματα στα άλλα μουσεία της χώρας.
ΠΗΓΗ ΧΡΗΣΤΟΥ Ζ. ΣΑΖΑΝΙΔΗ "ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ" ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1995.
